Voorgesteld 2 juli 2009
De Kamer,
gehoord de beraadslaging,
overwegende:
– dat de glastuinbouw in Nederland goed is voor 350 000 arbeidsplaatsen en een exportwaarde van 16 mld. en dat de sector daarmee een enorme bijdrage levert aan de handelsbalans;
– dat zij door de aard van de productie geen gebruik kan maken van een ondersteunende maatregel zoals de deeltijd-WW;
– dat zij door de economische crisis geconfronteerd wordt met sterk teruglopende inkomsten terwijl de bedrijfskosten onveranderd hoog blijven, hetgeen resulteert in acute liquiditeitsproblemen voor naar schatting 75% van de glastuinbouwbedrijven;
– dat met name ook jongere ondernemers die de afgelopen jaren veel hebben geïnvesteerd in de verduurzaming van de bedrijfsvoering worden getroffen door de huidige crisis;
– dat binnen de sector de afgelopen jaren enorme stappen zijn gezet op weg naar verduurzaming op het gebied van bijvoorbeeld energie, CO2 en vermindering lichthinder;
– dat door de liquiditeitsproblemen niet alleen op zich rendabele bedrijven failliet dreigen te gaan maar ook dat de verduurzaming en de innovatiekracht van de sector tot stilstand dreigen te komen;
verzoekt de regering op zeer korte termijn (uiterlijk 1 september 2009) in overleg met de sector en de banken een voorziening te creëren ten behoeve van een garantstelling bij liquiditeitsproblemen, zoals ook in andere economische sectoren van toepassing is;
verzoekt de regering voorts:
– in overleg te treden met de sector over het toepasbaar maken voor de sector van de garanties voor de exportkredietverzekeringen;
– na te gaan of er mogelijkheden zijn voor ondernemers die veel exporteren om versneld tot btw-teruggaaf te komen;
– de bruikbaarheid in praktische zin nog eens te onderzoeken van de ondersteuningsmogelijkheden bij de toepassing van aardwarmte zodat dit instrument zo spoedig mogelijk breed voor de verduurzaming van de glastuinbouw kan worden ingezet;
– alles in het werk te stellen, de glastuinbouw weer onder de werking te brengen van het vangnet van de SDE op WKK’s en daarbij speciaal de aandacht te richten op de oplossing van het probleem rond de discussie over de voor WKK’s te hanteren afschrijvingstermijnen (8 versus 20 jaar) in relatie tot de zogenaamde onrendabele top,
en gaat over tot de orde van de dag.
Mastwijk
Van der Vlies
Snijder-Hazelhoff
Cramer
Jacobi