Ontvangen 17 september 2020
De ondergetekende stelt het volgende amendement voor:
I
In het opschrift wordt na «Huisvestingswet 2014» ingevoegd «en de Gemeentewet».
II
Na artikel I wordt een artikel ingevoegd, luidende:
Aan artikel 224 van de Gemeentewet wordt een lid toegevoegd, luidende:
3. De belasting kan worden geheven van degene die een dienst van de informatiemaatschappij verleent gericht op het publiceren van een aanbieding voor toeristische verhuur als bedoeld in artikel 1, eerste lid, aanhef en onder h, van de Huisvestingswet 2014, voor zover deze bijdraagt aan het tot stand brengen van een overeenkomst tot het verblijf ter zake waarvan de belasting verschuldigd wordt. Voor zover de belasting wordt geheven van degene, bedoeld in de eerste zin, is deze bevoegd de belasting als zodanig te verhalen op degene ter zake van wiens verblijf de belasting verschuldigd wordt.
Dit amendement heeft tot doel om te faciliteren dat gemeenten de toeristenbelasting direct heffen aan digitale platforms, in plaats van aan de verhuurder. De gemeente kan in haar belastingverordening regelen dat de toeristenbelasting zal worden geheven van het platform, voor zover het platform bijdraagt aan het tot stand brengen van de overeenkomt tot toeristisch verblijf. Het amendement regelt verder dat de platforms de belasting vervolgens kunnen verhalen op de toerist. Deze regeling sluit aan bij de wijze waarop het heffen van belasting aan degene die gelegenheid tot verblijf biedt, is geregeld.
Door de opzet van veel dienstverleners is het lastig tot onmogelijk voor gemeenten om tot inning van alle verschuldigde toeristenbelasting bij de verschillende verhuurders over te gaan. Dit is onwenselijk omdat de inkomsten van de toeristenbelasting mede dienen om de extra kosten die toerisme met zich mee brengt, bijvoorbeeld op het gebied van handhaving en leefbaarheid, op te vangen. Dienstverleners hebben ten opzichte van gemeenten volledig zicht op toeristische woonruimte die via de dienstverlener wordt verhuurd. Bovendien is de indiener van mening dat de baten en kosten op deze manier beter verdeeld worden. Gemeenten dragen thans de kosten voor handhaving en inning van toeristenbelasting, terwijl de dienstverleners vooral baten van de verhuur ervaren. Bovendien ziet dit amendement op het terugbrengen van het gelijke speelveld tussen traditionele overnachtingsmogelijkheden zoals hotels en nieuwe verhuurders die gebruikmaken van een dienstverlener om toeristische woonruimte aan te bieden. Door het gebrek aan zicht op de volledige betaling van de toeristenbelasting ontstaat een onacceptabel kostenvoordeel ten nadele van traditionele etablissementen die toeristische overnachtingen aanbieden.
Nijboer