Ontvangen 21 juni 2011
De ondergetekende stelt het volgende amendement voor:
I
In artikel 1 wordt na de definitie van Onze Minister een definitie ingevoegd, luidende:
degene die schuldbemiddeling verricht als bedoeld in de Wet op het consumentenkrediet en die over een certificaat beschikt als bedoeld in artikel 48, tweede lid, van die wet;.
II
Na artikel 4 wordt een artikel ingevoegd, luidende:
Indien het college een schuldhulpverlener heeft aangewezen voor de schuldhulpverlening en deze schuldhulpverlener niet voldoet aan het plan, bedoeld in artikel 2, kan de verzoeker een andere schuldhulpverlener kiezen. Het college werkt mee aan de overgang van de schuldhulpverlening naar de door de verzoeker gekozen schuldhulpverlener. De gemeente draagt de kosten van de overgang van de schuldhulpverlening.
III
Na artikel 8 wordt een artikel ingevoegd, luidende:
Artikel 48, tweede lid, van de Wet op het consumentenkrediet komt als volgt te luiden:
2. Bij algemene maatregel van bestuur:
a. wordt bepaald dat voor het verrichten van schuldbemiddeling als bedoeld in het eerste lid een certificaat is vereist; en
b. kan worden bepaald dat de vergoeding voor schuldbemiddeling voor ingevolge het eerste lid, onder d, aangewezen personen of categorieën van personen niet meer mag bedragen dan een daarbij te bepalen percentage van het bedrag van de schulden, voor zover daaromtrent een regeling is tot stand gekomen, dat de vergoeding niet meer mag bedragen dan de kosten van de bemiddeling, alsmede dat geen vergoeding mag worden bedongen, in rekening gebracht of aanvaard indien geen regeling is tot stand gekomen. Deze regels kunnen verschillen naar gelang van de aangewezen personen of categorieën van personen, waarop zij betrekking hebben.
In het wetsvoorstel hebben gemeenten de verantwoordelijkheid voor het opstellen van een plan voor de schuldhulpverlening en de uitvoering hiervan. Op het moment dat een gemeente in gebreke is, zijn het de cliënten die hiervan hinder ondervinden. Dit amendement biedt de mogelijkheid voor cliënten die zich in deze situatie bevinden om de schuldhulpverlening voor te zetten bij een andere schuldhulpverlener dan de door de gemeente ingeschakelde schuldhulpverlener, mits deze gecertificeerd is.
De gemeente moet dan meewerken aan de overdracht naar de nieuwe schuldhulpverlener, onder andere wegens het kunnen voortzetten van de gemaakte afspraken tussen schuldeisers en de cliënt. Zo wordt voorkomen dat cliënten nog verder nadeel ondervinden van de tekort schietende hulp en krijgen cliënten tegelijk ook de mogelijkheid om op een andere wijze geholpen te worden.
Ortega-Martijn