Nr. 7 AMENDEMENT VAN HET LID LEIJTEN

De ondergetekende stelt het volgende amendement voor:

Toelichting

Dit amendement breekt met de aanname dat iemand met spaargeld een deel van zijn of haar vermogen volgens een vaste verdeling belegt. Die aanname leidt al jaren tot belastingheffing over niet bestaande inkomsten uit spaar- en banktegoeden. Indiener is van mening dat met dit amendement de box 3-heffing eerlijker en rechtvaardiger wordt, in het bijzonder voor belastingplichtigen die bewust geen risico willen nemen met hun vermogen. Met aanneming van dit amendement komt de wetgever ten lange leste tegemoet aan het advies van de Raad van State om het door de Hoge Raad geconstateerde rechtstekort op stelselniveau op te lossen.

Met dit amendement wordt de belastingheffing zo vormgegeven dat het voordeel uit sparen en beleggen op verzoek van de belastingplichtige verlaagd kan worden, indien hij gedurende het gehele of nagenoeg gehele jaar risicoarme en niet- of nauwelijks renderende bezittingen heeft. Hiervoor is voorwaardelijk dat het vermogen (de grondslag) gedurende het gehele of nagenoeg gehele jaar moet bestaan uit risicoarme bezittingen. Daarbij kan de verlaging niet van toepassing zijn indien meer dan 10% van het vermogen wordt aangehouden in andere dan in het voorgestelde artikel genoemde bezittingen of indien meer dan 10% van het jaar andere dan de voorgestelde bezittingen worden aangehouden. De beoordeling of de grondslag sparen en beleggen gedurende het gehele of nagenoeg gehele jaar bestaat uit risicoarme bezittingen volgt naar de mening van indiener in voldoende mate uit de vooraf ingevulde gegevens die worden aangeleverd. Die gegevens bevatten de saldi van bank- en spaartegoeden op 1 januari van het kalenderjaar (de peildatum) en op 31 december van het kalenderjaar. Tevens beschikt de Belastingdienst over de daadwerkelijk op de rekeningen ontvangen rente. Mocht blijken dat de hoogte van de ontvangen rente niet correspondeert met de verwachte renteopbrengst op basis van de saldi, kan dit aanleiding zijn voor onderzoek. Hetzelfde geldt indien uit de vooraf ingevulde aangifte blijkt dat de belastingplichtige gedurende het jaar onroerende zaken heeft gekocht of verkocht of dividend heeft ontvangen. Het is inherent is aan het «ruwe» systeem van de vermogensrendementsheffing dat de grondslag sparen en beleggen alleen op de peildatum wordt beoordeeld. Op basis hiervan sluit dit amendement zoveel mogelijk aan bij deze bestaande systematiek.

Indiener stelt voor dat als blijkt dat de belastingplichtige ten onrechte heeft verzocht om toepassing van dit artikel, de toepassing van dit artikel wordt geweigerd en er een boete worden opgelegd op basis van de Algemene wet inzake rijksbelastingen in het kader van verzuim, dan wel vergrijp.

Dit amendement regelt, naar verwachting, voor 900.000 mensen een wijziging op in de vermogensrendementsheffing, omdat er een lager forfaitair rendement geldt. Het lage rendement dat genoemd wordt in art. 5.2 is immers ex artikel 10.6ter, lid 2 Wet IB 2001 het gemiddelde van de rendementen op deposito’s. Dekking voor deze wijziging wordt gevonden door het heffingsvrije vermogen gelijk te laten aan wat het volgens de tot op heden geldende systematiek zou zijn en de heffing te verhogen van de voorgestelde 31% naar 33%. Dit sluit aan bij de tariefswijziging die was voorzien bij het box 3-wetsvoorstel dat in september 2019 door het kabinet is ingediend.

Indiener beoogt met dit amendement een einde te maken aan de lang slepende discussie over de «box 3-belasting» voor spaarders. Zo wordt recht gedaan aan burgers, gelet op het rechtstekort zoals vastgesteld door de Hoge Raad. Met de goedkeuring van dit amendement doet de wetgever ook recht aan de breed levende wens alleen daadwerkelijk behaald rendement te belasten.

Leijten