Ontvangen 30 juni 2015
Ondergetekenden stellen het volgende amendement voor:
I
In artikel I, onderdeel A, wordt artikel 3a als volgt gewijzigd:
1. In het eerste lid vervalt «uitsluitend» en wordt voor de punt aan het slot ingevoegd: , tenzij de belastingplichtige of inhoudingsplichtige de wens te kennen heeft gegeven het berichtenverkeer anders dan langs elektronische weg te laten plaatsvinden.
2. Na het eerste lid wordt een lid ingevoegd, luidende:
1a. Bij ministeriële regeling worden regels gesteld over de toepassing van het eerste lid.
II
In artikel II, onderdeel A, wordt artikel 7c als volgt gewijzigd:
1. In het eerste lid vervalt «uitsluitend» en wordt voor de punt aan het slot ingevoegd: , tenzij de belastingschuldige de wens te kennen heeft gegeven het berichtenverkeer anders dan langs elektronische weg te laten plaatsvinden.
2. Na het eerste lid wordt een lid ingevoegd, luidende:
1a. Bij ministeriële regeling worden regels gesteld over de toepassing van het eerste lid.
III
In artikel III wordt artikel 13 als volgt gewijzigd:
1. In het eerste lid vervalt «uitsluitend» en wordt voor de punt aan het slot ingevoegd: , tenzij de belanghebende de wens te kennen heeft gegeven het berichtenverkeer anders dan langs elektronische weg te laten plaatsvinden.
2. Na het eerste lid wordt een lid ingevoegd, luidende:
1a. Bij ministeriële regeling worden regels gesteld over de toepassing van het eerste lid.
De regering verplicht iedereen tot digitale communicatie met de Belastingdienst. Berichten van de Belastingdienst zitten niet meer in de welbekende blauwe envelop, maar komen in een virtuele berichtenbox binnen. En in de toekomst zal ook voor berichten van de belastingplichtige naar de Belastingdienst de digitale route verplicht worden. Tegelijkertijd blijkt uit onderzoek van de regering dat 17% van de belastingplichtigen niet meekan met de digitale ontwikkeling, niemand heeft die hem of haar kan helpen en niet weet waar hij of zij voor hulp terecht kan. Daarnaast is er nog een groep belastingplichtigen die voorheen zelfstandig aan zijn fiscale verplichtingen kon voldoen, maar die door de verplicht digitale communicatie is aangewezen op hulp van bekenden, adviseurs of de Belastingdienst.
Indieners achten het onwenselijk dat zo’n grote groep belastingplichtigen wordt verplicht tot digitale berichten van de Belastingdienst, terwijl zij daar niet toe in staat zijn. Digitaal berichtenverkeer is voor sommige belastingplichtigen gemakkelijk en levert een voordeel op voor de Belastingdienst. Daarom is het prima als digitaal berichtenverkeer de standaard wordt, maar wel met de mogelijkheid voor belastingplichtigen die niet mee kunnen om brieven, beschikkingen en overzichten op papier te blijven ontvangen. Van de belastingplichtige wordt gevraagd dat als hij papieren berichten wil ontvangen, hij of zij hier bewust voor kiest. De berichtgeving wordt dus digitaal, tenzij de belastingplichtige aangeeft dit niet te willen. Daarom regelt dit amendement dat het berichtenverkeer tussen belastingplichtigen en de Belastingdienst niet langer uitsluitend plaatsvindt langs elektronische weg, maar in beginsel. Deze keuze is natuurlijk niet aan de orde voor de groepen belastingplichtigen waarvoor bij ministeriële regeling wordt geregeld dat het berichtenverkeer anders dan digitaal kan plaatsvinden. Dit geldt ook op het moment dat een of meer van die groepen – in het kader van het voorgenomen ingroeimodel – gedurende het overgangsjaar berichten zowel elektronisch als per post ontvangen.
Het amendement geeft de regering de ruimte zelf in te vullen op welke wijze de belastingplichtige kan aangeven dat hij of zij het berichtenverkeer anders dan langs elektronische weg wenst te laten plaatsvinden. Bij dit laatste kan gedacht worden aan een vraag in de aangifte inkomstenbelasting.
Omtzigt Van Vliet