Nr. 7 NOTA VAN WIJZIGING

1. Onderdeel C wordt als volgt gewijzigd:

a. Artikel 9.7.1.1 wordt als volgt gewijzigd:

1°. In de alfabetische opsomming wordt ingevoegd:

hernieuwbare brandstof: energie voor vervoer die is:

1°. geen elektriciteit of biobrandstof;

2°. geproduceerd uit hernieuwbare bronnen als bedoeld in artikel 2, onderdeel a, van de richtlijn hernieuwbare energie, met behulp van energie uit hernieuwbare bronnen als bedoeld in dat artikel;.

2°. Het tweede lid komt te luiden:

2. Wijzigingen in de voor enig kalenderjaar op zijn rekening ingevoerde hoeveelheid tot eindverbruik aan wegvoertuigen of spoorvoertuigen in Nederland geleverde benzine, diesel, vloeibare biobrandstof of vloeibare hernieuwbare brandstof na de datum, bedoeld in het eerste lid, meldt de leverancier tot eindverbruik aan het bestuur van de emissieautoriteit.

3°. Het derde lid wordt vervangen door twee leden, luidende:

3. Bij ministeriële regeling worden de bij het invoeren op de rekening te vermelden gegevens bepaald.

4. De gegevens, bedoeld in het derde lid, en de onderliggende stukken worden door de leverancier tot eindverbruik bewaard tot ten minste vijf jaar na afloop van het kalenderjaar waarop die gegevens betrekking hebben.

e. Artikel 9.7.4.1, eerste lid, onderdelen b en c, komt te luiden:

b. vervoer in Nederland geleverde gasvormige biobrandstof die voldoet aan artikel 9.7.4.3;

c. de Nederlandse markt voor vervoer geleverde vloeibare hernieuwbare brandstof die voldoet aan artikel 9.7.4.4, eerste lid, of.

1. De in te boeken vloeibare hernieuwbare brandstof voldoet aan bij of krachtens algemene maatregel van bestuur gestelde eisen.

2. De inboeker die een hoeveelheid vloeibare hernieuwbare brandstof inboekt, beschikt over een verklaring van een verificateur dat die brandstof voldoet aan de voorwaarden, bedoeld in dat lid.

3. De verificateur geeft geen verklaring af indien niet is voldaan aan de eisen, bedoeld in het eerste lid.

4. De verificateur bewaart alle gegevens en documentatie met betrekking tot de verificatie gedurende ten minste vijf jaar na afloop van het kalenderjaar waarop de verificatie betrekking heeft.

5. Bij of krachtens algemene maatregel van bestuur kunnen nadere eisen worden gesteld aan de verificateur en de verificatie.

3°. Er worden vier leden toegevoegd, luidende:

2. De inboeker die een hoeveelheid biobrandstof als bedoeld in het eerste lid inboekt, beschikt over een verklaring van een verificateur dat die biobrandstof voldoet aan de voorwaarden, bedoeld in dat lid.

3. De verificateur geeft geen verklaring af indien niet is voldaan aan de eisen, bedoeld in het eerste lid.

4. De verificateur bewaart alle gegevens en documentatie met betrekking tot de verificatie gedurende ten minste vijf jaar na afloop van het kalenderjaar waarop de verificatie betrekking heeft.

5. Bij of krachtens algemene maatregel van bestuur kunnen nadere eisen worden gesteld aan de verificateur en de verificatie.

onder 1°

Het is wenselijk gebleken om een begripsomschrijving op te nemen voor «hernieuwbare brandstof». Dat begrip komt in het wetsvoorstel in de plaats van «hernieuwbare energie vervoer niet zijnde biobrandstof». In de begripsomschrijving is het mogelijk om specifieker te bepalen wanneer sprake is van hernieuwbare brandstof.

Het belangrijkste kenmerk van «hernieuwbare brandstof» is dat het energie voor vervoer is die geen elektriciteit is en uit andere hernieuwbare bronnen dan biomassa is geproduceerd; het mag geen biobrandstof zijn.

De bron van de energie waarmee de hernieuwbare brandstof wordt geproduceerd mag elke vorm van hernieuwbare bronnen zijn en dus ook biomassa.

onder 2°, 3° en 4°

Met deze wijzigingen wordt duidelijk gemaakt dat alleen de houders van een vergunning voor een accijnsgoederenplaats voor motorbrandstoffen worden aangemerkt als importeur, inboeker of leverancier tot eindverbruik. Door de oorspronkelijke formulering vielen ook houders van een dergelijke vergunning voor andere accijnsgoederen onder de definities.

De jaarverplichting zoals opgenomen in het wetsvoorstel zag alleen op wegvoertuigen. Dat is niet in overeenstemming met de richtlijn hernieuwbare energie (richtlijn 2009/28/EG). Daarom is in de artikelen 9.7.2.1, 9.7.2.3 en 9.7.2.4 opgenomen dat die betrekking hebben op aan wegvoertuigen en spoorvoertuigen in Nederland geleverde brandstoffen.

Daarnaast is hernieuwbare brandstof die in vloeibare vorm wordt geleverd tot eindverbruik toegevoegd aan de jaarverplichting. Die vorm van hernieuwbare brandstof valt onder de accijnsplicht en is daarom in het wetsvoorstel gelijkgesteld met de andere accijnsplichtige vormen van energie voor vervoer.

Daarnaast is aan artikel 9.7.2.3, tweede lid, toegevoegd dat de verplichting om wijzigingen in de hoeveelheid tot eindverbruik geleverde brandstof te melden aan de Nederlandse emissieautoriteit (hierna: NEa) alleen geldt voor wijzigingen na 1 maart volgend op het kalenderjaar van levering. Tot die datum kan de leverancier tot eindverbruik zijn opgave vrijelijk wijzigen.

Tenslotte is artikel 9.7.2.3, derde lid, omwille van de duidelijkheid gesplitst in twee leden.

Artikel 9.7.4.1, eerste lid, bleek niet helemaal geformuleerd in overeenstemming met de hieronder weergeven beleidsmatige bedoelingen. Daarom zijn de onderdelen b en c opnieuw geformuleerd.

Vloeibare biobrandstoffen (onderdeel a) kunnen worden ingeboekt, en omgezet in hernieuwbare brandstofeenheden (hierna: HBE’s), als ze geleverd zijn aan de Nederlandse markt voor vervoer, dat wil zeggen geleverd aan een andere houder van een vergunning voor een accijnsgoederenplaats of uitgeslagen tot verbruik in de zin van de Wet op de accijns.

Gasvormige biobrandstoffen (onderdeel b) kunnen worden ingeboekt, en omgezet in HBE’s, als ze geleverd zijn aan vervoer in Nederland. Dat wil zeggen geleverd aan alle vormen van transport binnen Nederland (zie de definitie van vervoer in artikel 9.7.1.1).

Vloeibare hernieuwbare brandstoffen (onderdeel c) kunnen, net als vloeibare biobrandstoffen, worden ingeboekt, en omgezet in HBE’s, als ze geleverd zijn aan de Nederlandse markt voor vervoer, dat wil zeggen geleverd aan een andere houder van een vergunning voor een accijnsgoederenplaats of uitgeslagen tot verbruik in de zin van de Wet op de accijns.

Elektriciteit (onderdeel d) kan worden ingeboekt, en worden omgezet in HBE’s, als het is geleverd aan wegvoertuigen in Nederland. Elektriciteit die is geleverd aan spoorvoertuigen kan dus niet worden ingeboekt. De reden hiervoor is dat veel meer elektriciteit aan spoorvoertuigen wordt geleverd dan aan wegvoertuigen. Als aan spoorvoertuigen geleverde elektriciteit zou kunnen worden ingeboekt is er vanuit de nu voorgestelde systematiek minder stimulans om hernieuwbare energie vervoer aan wegvoertuigen te leveren. Daar komt bij dat de elektrificatie van spoorvervoer nauwelijks nog stimulans behoeft.

onder 1°

Deze wijziging maakt ondubbelzinnig duidelijk dat de eisen gesteld in artikel 9.7.4.2, onderdelen a en b, cumulatief zijn.

onder 2°

In de praktijk komt het voor dat biobrandstoffen die eigendom zijn van partij A zijn opgeslagen bij partij B. Partij A heeft als eigenaar de beschikking over alle gegevens van de betreffende hoeveelheid biobrandstoffen terwijl partij B die hoeveelheid slechts in een onder zijn beheer staande opslagtank heeft. Partij A levert de hoeveelheid biobrandstoffen in veel gevallen aan een derde vanuit de opslagtank van partij B.

De eis die artikel 9.7.4.2, onderdeel b, stelde, betekende dat partij A de bewuste hoeveelheid niet mag inboeken, omdat de locatie waar die hoeveelheid zich directe voor levering bevond niet bij hem in beheer is. Dat verdraagt zich niet met de hiervoor geschetste praktijksituatie.

De ratio achter deze bepaling is dat de inboeker degene moet zijn die over de gegevens van de hoeveelheid biobrandstoffen beschikt en die verantwoordelijk kan worden gehouden voor de duurzaamheid van die hoeveelheid. Aangezien dat ook bereikt kan worden met de eis dat de opslaglocatie onder het duurzaamheidssysteem valt dat door de inboeker wordt gehanteerd, is deze bepaling aangepast.

In de nieuwe tekst van artikel 9.7.4.4 is aangesloten bij de hiervoor (Onder a, onder 1°) toegelichte introductie van het begrip «hernieuwbare brandstof».

Omdat voor deze vormen van hernieuwbare energie vervoer geen duurzaamheidssystemen bestaan wordt voor deze vormen van hernieuwbare energie, net als voor dubbeltelling het geval is, voorgeschreven dat verificatie plaatsvindt voorafgaand aan de inboeking. Hieruit vloeien het tweede tot en met vijfde lid voort.

Op grond van artikel 3, vierde lid, van de richtlijn hernieuwbare energie (richtlijn 2009/28/EG) telt de energie-inhoud van de elektriciteit uit hernieuwbare bron die aan vervoer is geleverd tweeënhalf keer.

In het wetsvoorstel werd die factor begrepen onder het zogenoemde dubbeltellingsartikel (artikel 9.7.4.8). Dat bleek in de uitwerking een minder gelukkige keuze. Daarom is die factor nu opgenomen in artikel 9.7.4.6, derde lid.

Artikel 9.7.4.8 vormt de basis voor de zogenoemde dubbeltelling. Dubbeltelling van biobrandstof valt niet onder de reikwijdte van de duurzaamheidssystemen. Daarom wordt voor dubbeltelling een aparte verificatie voorgeschreven, naar analogie van de verificatie die is geregeld in artikel 9.7.4.12.

Daarnaast is het artikel in lijn gebracht met de richtlijn hernieuwbare energie door te spreken van biobrandstof en niet van hernieuwbare energie vervoer.

Het voornemen is het nieuwe systeem voor hernieuwbare energie vervoer in 2015 van start te laten gaan. Dit onder voorbehoud van tijdige parlementaire instemming met dit wetsvoorstel.

Omdat het daarnaast niet zeker is dat op 1 januari 2015 het elektronische register volledig beschikbaar is, biedt het nieuwe artikel II de mogelijkheid om de inwerkingtreding van de wijzigingen van de Wet milieubeheer te differentiëren. Het is niet noodzakelijk dat de bepalingen met betrekking tot de hernieuwbare brandstofeenheden, het inboeken van hernieuwbare energie vervoer en het register hernieuwbare energie vervoer direct op 1 januari 2015 in werking treden. Uiteraard wordt gestreefd naar zo spoedig mogelijke inwerkingtreding.

Omdat paragraaf 9.7.2 betrekking heeft op de zogenoemde jaarverplichting, die betrekking heeft op een kalenderjaar, is voor die paragraaf vastgehouden aan inwerkingtreding met ingang van 1 januari.