Nr. 13 TWEEDE NOTA VAN WIJZIGING

1. Het eerste lid, onderdeel d, komt te luiden:

d. andere hulpmiddelen, voor zover deze hulpmiddelen van een zodanige aard zijn dat zij hoofdzakelijk door zieke of invalide personen worden gebruikt;.

2. Het tweede lid komt te luiden:

2. Als ander hulpmiddel als bedoeld in het eerste lid, onderdeel d, worden in ieder geval niet aangemerkt:

1o. brillen, contactlenzen en overige hulpmiddelen ter ondersteuning van het gezichtsvermogen;

2o. scootmobielen;

3o. rolstoelen;

4o. aanpassingen aan, in of om een woning, woonboot, woonwagen of aanhorigheid daarvan.

a. Het in onderdeel A opgenomen artikel 1.2, vierde lid, onderdeel b, van de Wet inkomstenbelasting 2001 komt te luiden:

b. een persoon die geen inwoner is van Nederland en geen kwalificerende buitenlandse belastingplichtige als bedoeld in artikel 7.8 is.

1. Het tweede lid komt te luiden:

2. Voor een kwalificerende buitenlandse belastingplichtige wordt het belastbare inkomen uit aanmerkelijk belang in een in Nederland gevestigde vennootschap bepaald overeenkomstig afdeling 7.3, waarbij naast de uitgaven voor monumentenpanden ook de andere persoonsgebonden aftrekposten, bedoeld in artikel 6.1, tweede lid, overeenkomstig de regels van hoofdstuk 6 in aanmerking worden genomen.

2. Na het tweede lid wordt, onder vernummering van het derde tot en met zesde lid tot vierde tot en met zevende lid, een lid ingevoegd, luidende:

3. Voor een kwalificerende buitenlandse belastingplichtige wordt het belastbare inkomen uit sparen en beleggen in Nederland bepaald overeenkomstig afdeling 7.4, waarbij:

a. naast de uitgaven voor monumentenpanden ook de andere persoonsgebonden aftrekposten, bedoeld in artikel 6.1, tweede lid, overeenkomstig de regels van hoofdstuk 6 in aanmerking worden genomen;

b. de rendementsgrondslag in Nederland aan het begin van het kalenderjaar in aanmerking wordt genomen voor zover deze meer bedraagt dan het heffingvrije vermogen, bedoeld in artikel 5.5, en

c. artikel 5.3, derde lid, eerste volzin, onderdeel e, en tweede volzin, van overeenkomstige toepassing is.

3. Na het vierde lid (nieuw) wordt, onder vernummering van het vijfde tot en met zevende lid (nieuw) tot zesde tot en met achtste lid, een lid ingevoegd, luidende:

5. Indien bij een kwalificerende buitenlandse belastingplichtige de omvang van een inkomensbestanddeel of van een heffingskorting afhankelijk is van zijn inkomen of dat van zijn partner, wordt voor de bepaling hiervan uitgegaan van het volgens de regels voor binnenlandse belastingplichtigen berekende inkomen.

4. Het zesde lid (nieuw) komt te luiden:

6. Een kwalificerende buitenlandse belastingplichtige is een persoon die als inwoner van een andere lidstaat van de Europese Unie, een andere staat die partij is bij de Overeenkomst betreffende de Europese Economische Ruimte, Zwitserland of de BES eilanden in de belastingheffing van die andere lidstaat of staat of op de BES eilanden wordt betrokken en:

a. van wie het inkomen geheel of nagenoeg geheel in Nederland is onderworpen aan de loonbelasting of inkomstenbelasting, of

b. van wie het inkomen tezamen met dat van een kwalificerende buitenlandse belastingplichtige die als zijn partner zou worden aangemerkt indien beide personen binnenlandse belastingplichtigen zouden zijn, geheel of nagenoeg geheel in Nederland is onderworpen aan de loonbelasting en inkomstenbelasting,

onder de voorwaarde dat de belastingplichtige een inkomensverklaring van de belastingautoriteit van zijn woonland verstrekt. Bij algemene maatregel van bestuur kunnen eisen worden gesteld aan de inhoud en de vormgeving van de inkomensverklaring en kunnen regels worden gesteld op grond waarvan om doelmatigheidsredenen de verklaring achterwege kan blijven.

c. Aan het onderdeel I opgenomen artikel 39f van de Wet op de loonbelasting 1964 worden twee leden toegevoegd, luidende:

4. Het derde lid is niet van toepassing indien de inhoudingsplichtige die de aanspraak, onderscheidenlijk het bedrag, heeft toegekend:

a. in geval van een aanspraak als bedoeld in artikel 11, eerste lid, onderdeel g, zoals dat op 31 december 2013 luidde: het ter financiering van die aanspraak verschuldigde bedrag niet voor 15 november 2013 heeft overgemaakt naar een verzekeraar als bedoeld in artikel 11, eerste lid, onderdeel g, onder 2o, zoals dat op 31 december 2013 luidde;

b. in geval van een bedrag als bedoeld in artikel 11a, eerste lid, zoals dat op 31 december 2013 luidde: het bedrag niet voor 15 november 2013 heeft overgemaakt naar:

1o. een stamrechtspaarrekening als bedoeld in artikel 11a, eerste lid, zoals dat op 31 december 2013 luidde, of

2o. een beheerder van een beleggingsinstelling als bedoeld in artikel 11a, tweede lid, onderdelen b en c, zoals dat op 31 december 2013 luidde.

5. Voor de toepassing van het vierde lid wordt een bedrag mede geacht voor 15 november 2013 door de inhoudingsplichtige, bedoeld in het vierde lid, te zijn overgemaakt naar een verzekeraar als bedoeld in artikel 11, eerste lid, onderdeel g, onder 2o, zoals dat op 31 december 2013 luidde, ingeval die inhoudingsplichtige zich voor 15 november 2013 heeft verplicht als zodanige verzekeraar van de betreffende aanspraak op te treden.

1. Onderdeel a komt te luiden:

a. bij het begin van het kalenderjaar 2015: de in artikel II, onderdeel K, artikel III, onderdeel D, artikel VI, onderdeel D, en artikel VII, onderdeel D, eerstvermelde bedragen en de in artikel II, onderdeel J, artikel III, onderdeel C, artikel IV, onderdelen A en B, artikel VI, onderdeel C, artikel VII, onderdeel C, en artikel VIII, onderdelen A en B, vermelde bedragen;.

2. Onderdeel b komt te luiden:

b. bij het begin van het kalenderjaar 2016: de in artikel III, onderdeel D, en artikel VII, onderdeel D, eerstvermelde bedragen en de in artikel III, onderdeel C, artikel IV, onderdelen A en B, artikel VII, onderdeel C, en artikel VIII, onderdelen A en B, vermelde bedragen;.

2. Er wordt een lid toegevoegd, luidende:

3. Artikel 12, eerste lid, eerste volzin, is niet van toepassing op schenkingen als bedoeld in het eerste lid.

b. In onderdeel B komt artikel 59a, tweede lid, onderdeel c, van de Wet belastingen op milieugrondslag, te luiden:

c. de coöperatie heeft in de voor het lid van de coöperatie geldende verbruiksperiode ten minste eenzelfde hoeveelheid door haar opgewekte elektriciteit toegerekend aan dat lid van de coöperatie als de hoeveelheid in die verbruiksperiode geleverde elektriciteit waarvoor de verlaging wordt toegepast;.

2. Na onderdeel a wordt een onderdeel ingevoegd, luidende:

b. een afvalstoffenbelasting;.

2. Na onderdeel a wordt een onderdeel ingevoegd, luidende:

b. Onze Ministers: Onze Minister van Financiën en Onze Minister van Infrastructuur en Milieu;.

1. Voor de toepassing van dit hoofdstuk en de daarop berustende bepalingen wordt verstaan onder:

a. afvalstoffen: afvalstoffen als bedoeld in de Wet milieubeheer, en zeer laag radioactief afval;

b. zeer laag radioactief afval: radioactieve afvalstoffen van natuurlijke bronnen van ioniserende straling, waarin de activiteit van de betrokken natuurlijke bronnen op enig moment gelijk is aan of hoger is dan de in bijlage 1, tabel 1, van het Besluit stralingsbescherming vermelde waarde, en de activiteitsconcentratie van de betrokken natuurlijke bronnen gelijk is aan of hoger is dan de in bijlage 1, tabel 1, van het Besluit stralingsbescherming vermelde waarde en lager is dan tien maal die waarde;

c. verwijdering: storten of verbranden van afvalstoffen, met uitzondering van verbranden met een hoofdgebruik als brandstof of een hoofdgebruik voor een andere wijze van energieopwekking;

d. nuttige toepassing: nuttige toepassing als bedoeld in de Wet milieubeheer;

e. storten: storten als bedoeld in de Wet milieubeheer;

f. inrichting: een inrichting als bedoeld in de Wet milieubeheer, werken daaronder niet begrepen, waarin afvalstoffen worden verwijderd;

g. baggerspecie:

1o. materiaal dat is vrijgekomen uit de bodem of oever van een oppervlaktelichaam en dat bestaat uit minerale delen met een maximale korrelgrootte van 2 millimeter en organische stof in een verhouding en met een structuur zoals deze in de bodem van nature worden aangetroffen, alsmede van nature in de bodem voorkomende schelpen en grind met een korrelgrootte van 2 tot 63 millimeter;

2o. sediment en het residu van de reiniging van baggerspecie;

h. stoffen: stoffen als bedoeld in de Wet milieubeheer;

i. preparaten: preparaten als bedoeld in de Wet milieubeheer;

j. percolaat: vloeistof die uit gestorte afvalstoffen komt of daarmee in contact is geweest;

k. stortgas: gas dat uit gestorte afvalstoffen vrijkomt als gevolg van biologische afbraakreacties.

2. Voor de toepassing van dit hoofdstuk en de daarop berustende bepalingen worden niet tot afvalstoffen gerekend die stoffen, preparaten en voorwerpen, die voldoen aan de voorwaarden van bij algemene maatregel van bestuur opgesomde besluiten en regelingen volgens welke deze stoffen, preparaten en voorwerpen buiten inrichtingen met een stortplaats milieuhygiënisch verantwoord zijn toe te passen, dan wel bestemd zijn te worden gebruikt voor bij algemene maatregel van bestuur aan te wijzen toepassingen die hetzij verband houden met de bedrijfsvoering van de inrichting, hetzij deel uitmaken van het bedrijfsproces dat leidt tot de nuttige toepassing of verwijdering van afvalstoffen.

1. Onder de naam afvalstoffenbelasting wordt een belasting geheven ter zake van:

a. de afgifte ter verwijdering van afvalstoffen aan een inrichting;

b. de verwijdering van afvalstoffen binnen de inrichting waarin deze zijn ontstaan.

2. De aan een inrichting afgegeven afvalstoffen worden geacht alle te zijn afgegeven ter verwijdering.

1. De belasting wordt berekend over het gewicht van de afvalstoffen, gemeten in kilogrammen.

2. Bij regeling van Onze Ministers kunnen regels worden gesteld omtrent de wijze waarop het gewicht van de afvalstoffen wordt bepaald.

De belasting wordt verschuldigd op het tijdstip waarop:

a. de afvalstoffen ter verwijdering worden afgegeven; dan wel

b. de afvalstoffen binnen de inrichting waarin deze afvalstoffen zijn ontstaan, worden verwijderd.

1. Op de verschuldigde belasting wordt in mindering gebracht de belasting ter zake van stoffen, preparaten of voorwerpen die de inrichting, al dan niet na nuttige toepassing, hebben verlaten, met dien verstande dat de vermindering niet wordt toegepast ter zake van percolaat of stortgas.

2. Het eerste lid is slechts van toepassing voor zover uit boeken en bescheiden blijkt:

a. dat de stoffen, preparaten en voorwerpen niet op enig moment in het voor stort bestemde gedeelte van de inrichting op of in de bodem zijn gebracht en zich niet langer dan drie jaar binnen de inrichting hebben bevonden;

b. hoeveel belasting ter zake van de stoffen, preparaten en voorwerpen geheven is.

3. Indien bij de afgifte van een afzonderlijke, duidelijk herkenbare afvalstoffenstroom aan een inrichting bekend is dat deze niet uitsluitend bestaat uit voor verwijdering bestemde afvalstoffen, kan de inspecteur op schriftelijk verzoek van de belastingplichtige toestaan dat voor de berekening van de verschuldigde belasting met betrekking tot die afvalstroom de totale hoeveelheid afgegeven afvalstoffen door toepassing van een verhoudingsgetal wordt herleid tot de hoeveelheid voor verwijdering afgegeven afvalstoffen.

4. Het in het derde lid bedoelde verhoudingsgetal wordt gebaseerd op de gegevens uit het voorafgaande tijdvak. Na afloop van het kalenderjaar vindt herrekening plaats op de voet van het eerste en tweede lid.

5. Bij op voordracht van Onze Minister vast te stellen algemene maatregel van bestuur kunnen voorwaarden en beperkingen worden gesteld waaronder de in het eerste lid bedoelde vermindering van belasting en het in het derde lid bedoelde verhoudingsgetal worden toegepast.

6. Bij regeling van Onze Minister kunnen nadere regels worden gesteld ten behoeve van de uitvoering van dit artikel.

Het tarief bedraagt in geval van:

a. het storten van afvalstoffen: € 51,00 per 1.000 kilogram;

b. het verbranden van afvalstoffen: nihil.

1. Vrijgesteld is de verwijdering van baggerspecie.

2. Indien baggerspecie ter verwijdering wordt afgegeven aan inrichtingen waar op grond van de voor die inrichting geldende omgevingsvergunning voor een inrichting als bedoeld in de Wet milieubeheer, ook andere afvalstoffen dan baggerspecie mogen worden gestort, wordt door de aanbieder van de baggerspecie aan de houder van de inrichting een verklaring overgelegd waaruit blijkt dat sprake is van baggerspecie.

3. De in het tweede lid bedoelde verklaring wordt verstrekt door Onze Minister van Infrastructuur en Milieu.

1. Op verzoek wordt teruggaaf verleend van belasting ter zake van afvalstoffen die afkomstig zijn van een overtreder jegens wie krachtens artikel 18.2 van de Wet milieubeheer of artikel 5.2 van de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht bestuursdwang is toegepast, indien:

a. de afvalstoffen ter verwijdering aan een inrichting zijn afgegeven door of vanwege het bevoegd gezag van een provincie of van een gemeente;

b. de afvalstoffenbelasting door de houder van de inrichting bij de provincie of de gemeente in rekening is gebracht;

c. de afvalstoffen gescheiden van andere afvalstoffen zijn afgegeven aan de inrichting; en

d. de kosten die verband houden met de toepassing van bestuursdwang, hieronder begrepen de stortkosten, de verschuldigde afvalstoffenbelasting en de overige kosten die direct met de verwijdering van de afvalstoffen verband houden, niet of niet geheel verhaald kunnen worden op de overtreder.

2. De teruggaaf wordt verleend aan de provincie of de gemeente, die de afvalstoffen ter verwijdering heeft afgegeven.

3. De teruggaaf bedraagt maximaal de betaalde afvalstoffenbelasting die naar evenredigheid is toe te rekenen aan het deel van de totale kosten van de toepassing van bestuursdwang dat niet verhaald kan worden op de overtreder.

1. De belastingplichtige is gehouden een administratie te voeren zodanig dat daaruit te allen tijde duidelijk blijken de aard, de hoeveelheid en de herkomst van de afvalstoffen.

2. De belastingplichtige is gehouden de administratie zodanig in te richten dat daarin op overzichtelijke wijze is opgenomen welke stoffen, preparaten of voorwerpen als bedoeld in artikel 22, tweede lid, in welke hoeveelheden en op welk tijdstip de inrichting zijn binnengebracht dan wel hebben verlaten.

1. De afvalstoffenbelasting is mede verschuldigd voor:

a. stoffen, preparaten en voorwerpen ten aanzien waarvan artikel XXXVIc, tweede lid, van het Belastingplan 2012 is of wordt toegepast;

b. voorraden van afvalstoffenstromen ten aanzien waarvan artikel XXXVIc, derde lid, van het Belastingplan 2012 is of wordt toegepast.

2. Het eerste lid is niet van toepassing voor zover de stoffen, preparaten, voorwerpen of voorraden van afvalstoffenstromen de inrichting tussen 1 januari 2012 en 30 september 2014 hebben verlaten en niet opnieuw ter verwijdering zijn afgegeven aan een inrichting.

3. In afwijking van artikel 26 wordt de belasting voor stoffen, preparaten, voorwerpen en voorraden van afvalstoffenstromen als bedoeld in het eerste lid, verschuldigd op 1 oktober 2014.

4. Bij de toepassing van artikel 27, eerste lid, alsmede bij de toepassing van artikel 27, derde lid, met betrekking tot stoffen, preparaten, voorwerpen en voorraden als bedoeld in het eerste lid, wordt de belasting die vóór 1 januari 2012 als afvalstoffenbelasting is geheven niet in aanmerking genomen.

5. In afwijking van artikel 28 bedraagt de belasting die verschuldigd is op grond van het eerste lid, onderdeel a, het bedrag van de belasting dat ter zake van de stoffen, preparaten of voorwerpen in mindering is of wordt gebracht op de voet van artikel XXXVIc, tweede lid, van het Belastingplan 2012.

6. In afwijking van artikel 28 bedraagt de belasting die verschuldigd is op grond van het eerste lid, onderdeel b, het bedrag van de belasting ter zake van de voorraden van afvalstoffenstromen dat niet is of wordt geheven ingevolge artikel XXXVIc, derde lid, van het Belastingplan 2012.

In de Wet op de belasting van personenauto’s en motorrijwielen 1992 komt artikel 9, eerste lid, met ingang van 1 januari 2015 te luiden:

1. De belasting voor een personenauto wordt bepaald aan de hand van de volgende tabel.

Artikel XIX, tweede lid, komt te luiden:

2. Artikel XVIII vindt eerst toepassing nadat artikel 16b van de Wet op de belasting van personenauto’s en motorrijwielen 1992 bij het begin van het kalenderjaar 2015 is toegepast.

1. Bij algemene maatregel van bestuur worden regels gesteld over door de rijksbelastingdienst te verstrekken tegemoetkomingen specifieke zorgkosten aan belastingplichtigen met uitgaven voor specifieke zorgkosten als bedoeld in afdeling 6.5 van de Wet inkomstenbelasting 2001.

2. De uitbetaling en terugvordering van verstrekte tegemoetkomingen specifieke zorgkosten geschieden overeenkomstig de regels die gelden voor de invordering van inkomstenbelasting, met dien verstande dat bij de overeenkomstige toepassing van artikel 24 van de Invorderingswet 1990 een uit te betalen tegemoetkoming specifieke zorgkosten uitsluitend kan worden verrekend met een terugvordering van een tegemoetkoming specifieke zorgkosten.

2. Er wordt een lid toegevoegd, luidende:

2. Artikel 90 van de Wet belastingen op milieugrondslag vindt geen toepassing bij het begin van het kalenderjaar 2014 op het bedrag, genoemd in artikel 18 van die wet.

1. Het eerste lid, onderdeel j, komt te luiden:

j. de artikelen XXIXA en XXX toepassing vinden voordat artikel II van het Belastingplan 2010 en de artikelen III en IIIbis, onderdelen A, B en C, van het Belastingplan 2011 worden toegepast;.

2. Na het tweede lid wordt, onder vernummering van het derde tot en met vijfde lid tot vierde tot en met zesde lid, een lid ingevoegd, luidende:

3. Artikel I, onderdeel Ea, werkt terug tot en met 1 januari 2013.

Deze nota van wijziging geeft uitwerking aan het merendeel van de fiscale maatregelen die zijn opgenomen in de Begrotingsafspraken 2014 zoals die door het kabinet zijn gemaakt met de fracties van D66, ChristenUnie en SGP, zoals deze zijn neergelegd in de brief van de Minister van Financiën van 11 oktober 2013. Meer specifiek gaat het om de maatregelen:

• fiscale ondersteuning chronisch zieken en gehandicapten (fiscale aftrek specifieke zorgkosten);

• tijdelijke verlaging van het tarief in de inkomstenbelasting voor box 2;

• verlenging van het verlaagde btw-tarief voor renovatie en onderhoud aan woningen;

• terugdraaien van de afbouw van de algemene heffingskorting in de vierde schijf;

• verlaging van het tarief van de eerste schijf in de loon- en inkomstenbelasting;

• aanscherping CO₂-grenzen in de BPM;

• verhoging van het tarief van de belasting op leidingwater;

• herinvoering van de belasting op storten van afval;

• afschaffing van de werkbonus.

Dit zijn alle maatregelen uit de Begrotingsafspraken 2014 die op 1 januari 2014 of op een andere datum in 2014 in werking moeten treden, aangevuld met een deel van de maatregelen uit die afspraken die op een later tijdstip in werking treden.

Het kabinet acht het gewenst de regelingen die betrekking hebben op de herleving van de hypotheekrenteaftrek na tijdelijke verhuur en de verlenging van de termijn van de verhuisregelingen, die beide zouden worden beëindigd op 31 december 2013, met een jaar te verlengen. Deze nota van wijziging voorziet daarin.

Daarnaast bevat deze nota van wijziging een aantal wijzigingen van meer technische aard.

In het bij koninklijke boodschap van 9 september 2013 ingediende voorstel van wet tot afschaffing van de algemene tegemoetkoming voor chronisch zieken en gehandicapten, de compensatie voor het verplicht eigen risico, de fiscale aftrek van uitgaven voor specifieke zorgkosten en de tegemoetkoming specifieke zorgkosten en wijziging van de grondslag van de tegemoetkoming voor arbeidsongeschikten (Kamerstukken 33 726), wordt onder andere voorzien in de afschaffing van de fiscale aftrek van uitgaven voor specifieke zorgkosten en in de afschaffing van de tegemoetkoming voor specifieke zorgkosten. Als onderdeel van de Begrotingsafspraken 2014 is evenwel afgesproken dat, naast de middelen voor gemeentelijk maatwerk voor chronisch zieken en gehandicapten, de huidige fiscale regeling voor chronisch zieken en gehandicapten gecontinueerd wordt voor de jaren 2014 en daarna. Dat wil zeggen dat de fiscale aftrek van uitgaven voor specifieke zorgkosten – in aangepaste vorm – gehandhaafd wordt. Dat geldt eveneens voor de aan deze regeling gekoppelde tegemoetkoming specifieke zorgkosten (TSZ), die is bedoeld om verzilvering van deze fiscale aftrek ook geheel of gedeeltelijk mogelijk te maken voor mensen die als gevolg van de heffingskortingen geen of onvoldoende belasting betalen. Met die afspraken geeft het kabinet invulling aan een breed levende wens om, naast een maatwerkvoorziening op gemeentelijk niveau, een landelijke voorziening voor inkomensondersteuning voor chronisch zieken en gehandicapten, in aangepaste vorm, te behouden. Daarbij speelt onder meer het argument een belangrijke rol dat inkomensbeleid, ook voor chronisch zieken en gehandicapten, primair voorbehouden wordt geacht aan het rijk en dat de bestaande wettelijke kaders gemeenten ook slechts beperkte mogelijkheden bieden tot inkomensondersteuning waar ook de Afdeling advisering van de Raad van State in haar uitgebrachte advies op het hiervoor genoemde wetsvoorstel heeft gewezen.

Op grond van de Begrotingsafspraken 2014 dient de bestaande fiscale regeling voor aftrek van uitgaven voor specifieke zorgkosten met ingang van 2014 structureel met € 50 miljoen te worden versoberd. Dat gebeurt door uitgaven voor een aantal specifieke voorzieningen die gemeenten – ook thans – in beginsel op grond van de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) verstrekken, van fiscale aftrek uit te zonderen. Teneinde deze versobering te realiseren zullen naast de bestaande uitzonderingen, ook uitgaven voor scootmobielen, rolstoelen en woningaanpassingen worden uitgezonderd. Voor deze zaken en aanpassingen geldt dat burgers zich hiervoor bij de gemeenten kunnen melden. Gemeenten kunnen vervolgens binnen de kaders van de Wmo onderzoeken of de ondersteuningsvraag een bijdrage vanuit de gemeente vergt. Voor het gemeentelijk maatwerk wordt structureel vanaf 2017 € 268 miljoen aan het sociaal domein van het Gemeentefonds toegevoegd. Het kabinet is voornemens de fiscale aftrek specifieke zorgkosten in 2015 fundamenteel te herzien. De fiscale regeling dient beter aan te sluiten op het nieuwe gemeentelijke maatwerk en andere zorgregelingen om de fiscale regeling daarmee ook beter te richten op de doelgroep van chronisch zieken en gehandicapten. Aan de bestaande fiscale regeling kleven zoals bekend, ook met de thans voorgestelde aanpassingen, de nodige bezwaren. De regeling blijft op onderdelen nog steeds te ongericht en er worden te veel mensen voor zorgkosten gecompenseerd die dat niet nodig hebben. Voor een fundamentelere herziening van de fiscale regeling is de tijd tot 1 januari 2014 evenwel te kort, ook in verband met de uitvoering. Om die reden is tijdens de Algemene Financiële Beschouwingen toegezegd dat in de loop van volgend jaar nadere voorstellen zullen worden gedaan om de fiscale regeling voor chronisch zieken en gehandicapten beter op de doelgroep te richten. Daarbij zal er ook naar worden gestreefd om de huidige aftrekregeling eenvoudiger, begrijpelijker en fraudebestendiger te maken.

Om op korte termijn de bestedingen te stimuleren, wordt het tarief van de eerste schijf van de loon- en inkomstenbelasting in 2014 met 0,75%-punt verlaagd. In het jaar 2015 wordt deze verlaging met 0,75%-punt weer teruggedraaid. Als gevolg van de aanvullende maatregelen in de zorg die een daling van de zvw-premies tot gevolg hebben (lastenverlichting) wordt als compensatie in 2015 onder meer genoemd tarief structureel met 0,05%-punt verhoogd. In combinatie met de reeds in het voorstel van wet opgenomen maatregelen, betekent dit voor het jaar 2015 per saldo (ten opzichte van het in 2014 geldende tarief) een verhoging van genoemd tarief met 0,51%-punt (dit betekent per saldo nog steeds een verlaging van 0,24%-punt ten opzichte van het in 2013 geldende tarief).

Voor de verlaging van het tarief eerste schijf in 2014 is in de Begrotingsafspraken 2014 een budget beschikbaar gesteld van € 1.517 miljoen. Hiervan is € 1.476 miljoen ingezet voor verlaging van het tarief eerste schijf; dit in verband met de afronding op een veelvoud van 0,05%-punt (in dit geval 0,75%-punt).Het restant van de budgettaire ruimte (€ 41 miljoen) is ingezet voor een kleine tijdelijke extra verhoging van het maximum van de algemene heffingskorting, namelijk met € 3 in 2014.

Aan de in de Begrotingsafspraken 2014 voorziene verhoging van de belasting op personenauto’s en motorrijwielen (BPM) wordt uitvoering gegeven door enerzijds de introductie van een extra schijf aan de onderkant die aanvangt bij 1 g/km CO₂-uitstoot met een tarief van € 6 per g/km over de uitstoot tot en met 82 g/km, in combinatie met een vaste voet van € 175, en anderzijds een verlaging van het tarief in de eerste schijf tot € 69. Als gevolg van deze voorstellen wordt de vrijstelling van de BPM beperkt tot uitsluitend nulemissieauto’s. De gevolgen voor ultrazuinige auto’s zoals semi-elektrische auto’s zijn naar verhouding beperkt. Voor een auto met een CO₂-uitstoot van bijvoorbeeld 50 g/km betreft het een € 475 hogere BPM. Voor een auto met een CO₂-uitstoot van 82 g/km wordt een BPM van € 667 BPM verschuldigd. Voor een auto met een CO₂-uitstoot van 110 g/km blijft de BPM door de bijstelling van het tarief van de eerste schijf ongeveer gelijk, te weten € 2.599.

De belangrijkste reden om voor deze vormgeving te kiezen, is dat een verlaging van de CO₂-uitstootgrenzen die al in de wet waren vastgelegd – bijvoorbeeld 82 g/km naar 74 g/km – zou leiden tot een inbreuk op de vastgelegde CO₂-normen van de Wet uitwerking autobrief voor de periode tot en met 2015 en daardoor bovendien een verschil zou ontstaan met de gehanteerde CO₂-uitstootgrenzen voor de bijtelling hetgeen zou leiden tot onbegrip en onduidelijkheid. Een alternatief zou zijn de invoering van een vast bedrag van circa € 400 per auto. Een dergelijke vaste voet draagt bij aan het stabieler maken van de opbrengst van de BPM maar stimuleert niet het terugdringen van CO₂-uitstoot. De in deze nota van wijziging voorgestelde vormgeving daarentegen streeft beide doelen na door ook voor personenauto’s tot een CO₂-uitstoot van ten hoogste 82 g/km in 2015 die op grond van de Wet uitwerking autobrief vrijgesteld zouden zijn een prikkel in te bouwen om de CO₂-uitstoot zo laag mogelijk te krijgen en van elke auto een (bescheiden) bedrag aan BPM te vragen. Hierbij speelt ook een rol dat het aandeel vrijgestelde auto’s ondanks de aanpassingen in de CO₂-uitstootgrenzen de afgelopen jaren is toegenomen, deels doordat fabrikanten in toenemende mate gebruikmaken van marges in de testprocedures om op papier lage testwaarden te realiseren. Het ligt voor de hand dat deze vormgeving – net als dat in het verleden op initiatief van de ChristenUnie een BPM gebaseerd op CO₂-uitstoot is geïntroduceerd – een volgende stap is om te komen tot een vooral meer robuuste maar nog steeds vergroenende BPM. Dit zal verder worden uitgewerkt in de Autobrief II. Verwacht wordt de toegezegde evaluatie van de Wet uitwerking autobrief in de eerste helft van 2014 af te ronden. Deze evaluatie zal deel uitmaken van de Autobrief II. Het robuuster maken van de BPM zal daarvan een belangrijk element uitmaken.

In de tabel zijn voor de jaren 2014 tot en met 2017 en structureel de budgettaire gevolgen op EMU-basis weergegeven van de diverse maatregelen in deze nota van wijziging. Dit geldt dus ook voor de maatregel «Tijdelijke verlaging tarief box 2».

Voor de bepaling van de budgettaire opbrengst van de tijdelijke verlaging van het box 2-tarief in 2014 zijn de extra dividenduitkeringen in 2014 als gevolg van deze maatregel van belang. Voor de bepaling van deze extra dividenduitkeringen zijn de gevolgen van éénzelfde maatregel in 2007 als basis genomen. In 2007 werd er € 10 miljard extra dividend uitgekeerd als gevolg van de tijdelijke tariefsverlaging van 25% naar 22%. Voor 2014 is een 20% lager grondslageffect dan in 2007 verondersteld als gevolg van de economische crisis en het feit dat er in 2007 al een extra bedrag van € 10 miljard onttrokken is uit bv’s. Geschat wordt dat in 2014 € 8 miljard extra dividend uitgekeerd zal worden. De € 1 miljard opbrengst in 2014 betreft het kaseffect van de extra belastinginkomsten als gevolg van deze maatregel, uitgaande van een extra dividenduitkering van € 8 miljard in 2014.

De meeste overige maatregelen genoemd in deze tabel vloeien eveneens voort uit de Begrotingsafspraken 2014. Daarnaast zijn de budgettaire gevolgen opgenomen van twee maatregelen die niet voortvloeien uit de Begrotingsafspraken 2014: de verlenging van de regeling herleving van de hypotheekrenteaftrek na tijdelijke verhuur en van de termijn van de verhuisregelingen, en de verhoging van de accijns op licht bier. Laatstgenoemde maatregel leidt vanaf 2014 tot een structurele opbrengst van € 0,1 miljoen. De verlenging van de regeling herleving van de hypotheekrenteaftrek na tijdelijke verhuur en van de termijn van de verhuisregelingen leidt in 2014 tot een derving van € 5 miljoen. De dekking van deze maatregel wordt gevonden in de (eerste) nota van wijziging op het Belastingplan 2014.

Voorts wordt door middel van deze nota van wijziging een delegatiegrondslag voor de Tegemoetkoming specifieke zorgkosten (TSZ) opgenomen in het Belastingplan 2014. De TSZ heeft vanaf 2014, rekening houdend met de versobering van de fiscale aftrek specifieke zorgkosten in 2014 met € 50 miljoen, een budgettair beslag van € 38 miljoen. Het betreft een post in het uitgavenkader die drukt op de begroting van het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport.

In deze nota van wijziging zijn vier maatregelen opgenomen die meer dan verwaarloosbare effecten hebben op de administratieve lasten.

De eerste maatregel betreft het terugnemen van de voorgenomen afschaffing van de fiscale ondersteuning van chronisch zieken en gehandicapten. Als gevolg daarvan vervalt de reductie van de administratieve lasten die gemeld is in de memorie van toelichting bij het wetsvoorstel Afschaffing van de algemene tegemoetkoming voor chronisch zieken en gehandicapten, de compensatie voor het verplicht eigen risico, de fiscale aftrek van uitgaven voor specifieke zorgkosten en de tegemoetkoming specifieke zorgkosten en wijziging van de grondslag van de tegemoetkoming voor arbeidsongeschikten (Kamerstukken 33 726). Deze lasten bestaan momenteel uit het in de aangifte vermelden van de voor de aftrek benodigde gegevens (250.000 uur voor circa 1 miljoen huishoudens) alsmede circa € 0,75 miljoen aan kosten voor die huishoudens die hun aangifte door externen laten verzorgen.

De tweede maatregel is de tijdelijke voortzetting van het verlaagd tarief voor renovatie en onderhoud. Door de voortzetting is er opnieuw een eenmalige toename van de administratieve lasten voor bedrijven. Zoals ook is vermeld in de memorie van toelichting bij de Fiscale verzamelwet 2013 waarbij de nu voortgezette tijdelijke regeling werd geïntroduceerd, levert het tijdelijk verlaagde btw-tarief voor renovatie en herstel van woningen een tijdelijke toename van administratieve lasten op voor ondernemers, aangezien het verlaagde btw-tarief alleen van toepassing is op de arbeidskosten en niet op het materiaal. De aan deze voortzetting verbonden incidentele administratieve lasten bedragen circa € 4 miljoen.

De derde maatregel betreft het herintroduceren van de per 1 januari 2012 afgeschafte afvalstoffenbelasting. De aan deze belasting verbonden administratieve lasten voor bedrijven worden geschat op € 0,2 miljoen.

De vierde maatregel is de afschaffing van de werkbonus. Daardoor vervalt de bij de introductie van deze werkbonus in 2013 bij de tweede nota van wijziging op het Belastingplan 2013 geraamde toename van de administratieve lasten voor bedrijven van € 0,2 miljoen.

Met de in dit onderdeel opgenomen wijzigingen worden enige foutieve verwijzingen in artikel 3.111, tweede lid, van de Wet IB 2001 hersteld.

In artikel 3.111, tweede lid, tweede volzin wordt per abuis nog verwezen naar artikel 3.119a, terwijl dat na de inwerkingtreding van de Wet herziening fiscale behandeling eigen woning een verwijzing naar artikel 3.119aa van de Wet IB 2001 moet zijn.

In de derde volzin van artikel 3.111, tweede lid, van de Wet IB 2001 wordt per abuis nog verwezen naar de artikelen 3.116 en 3.116a van de Wet IB 2001, terwijl deze per 1 januari 2013 deel zijn gaan uitmaken van het overgangsrecht ten gevolge van de Wet herziening fiscale behandeling eigen woning en thans genummerd zijn als de artikelen 10bis.4 en 10bis.5 van de Wet IB 2001.

De thans in artikel 6.17, eerste lid, onderdeel d, van de Wet IB 2001 opgenomen en in het tweede lid van dat artikel nader uitgewerkte post «andere hulpmiddelen» wordt, zoals in het algemeen deel van deze toelichting is toegelicht, in het kader van de Begrotingsafspraken 2014 aangescherpt teneinde een aantal voorzieningen waarvoor een aanspraak op de Wmo mogelijk is uit te sluiten van aftrek.

Op grond van het voorgestelde eerste lid, onderdeel d, van artikel 6.17 van de Wet IB 2001 blijven uitgaven die zijn gedaan wegens ziekte of invaliditeit voor andere hulpmiddelen dan farmaceutische hulpmiddelen in beginsel aftrekbaar voor zover deze hulpmiddelen van een zodanige aard zijn dat zij hoofdzakelijk door zieke of invalide personen worden gebruikt. Als voorbeelden van een dergelijk ander hulpmiddel – anders dan de farmaceutische hulpmiddelen van het eerste lid, onderdeel c – kunnen worden genoemd: een hoortoestel, steunzolen en prothesen. Het gaat hier overigens niet uitsluitend om zelfstandige zaken. Ook aanpassingen van zaken kunnen worden aangemerkt als een dergelijk ander hulpmiddel. Hierbij kan bijvoorbeeld gedacht worden aan de aanpassing in een auto ten behoeve van een invalide. Verder wordt opgemerkt dat de voorwaarde dat de uitgaven zijn gedaan voor hulpmiddelen die van zodanige aard zijn dat zij hoofdzakelijk worden gebruikt door zieke of invalide personen niet alleen geldt ingeval dit hulpmiddel iemand in staat stelt om een normale lichaamsfunctie te verrichten. Dit hoofdzakelijkheidscriterium geldt bijvoorbeeld ook in geval van medische hulpmiddelen zoals een vingerprik die iemand in staat stelt om zonder tussenkomst van een arts of verpleegkundige bloed af te nemen zodat bepaalde waarden in het bloed gemeten kunnen worden.

De in het voorgestelde tweede lid van artikel 6.17 van de Wet IB 2001 genoemde categorieën worden in ieder geval niet als ander hulpmiddel als bedoeld in het eerste lid, onderdeel d, aangemerkt en zijn dus niet aftrekbaar. Het betreft scootmobielen, rolstoelen en aanpassingen aan, in of om een woning, woonboot, woonwagen of aanhorigheid daarvan. Het gaat hierbij om hulpmiddelen waarvan zonder meer vaststaat dat daarvoor een aanvraag op grond van de Wmo gedaan kan worden.

Het niet langer in aanmerking nemen van uitgaven voor rolstoelen, scootmobielen en woningaanpassingen is bedoeld voor hulpmiddelen die zijn betaald in 2014 of later. Indien deze hulpmiddelen in 2013 of eerder zijn betaald en de kosten ter zake van deze hulpmiddelen op basis van afschrijving in aanmerking zijn genomen zal de Belastingdienst het voortzetten van deze afschrijvingsmethodiek eerbiedigen.

Onder aanpassingen aan, in of om de woning die op grond van het tweede lid niet aftrekbaar zijn vallen bijvoorbeeld ook een traplift, een verlaagd aanrecht en een automatische deuropener. Voorts wordt in het tweede lid de thans in het eerste lid, onderdeel d, opgenomen uitzondering voor brillen, contactlenzen en overige hulpmiddelen ter ondersteuning van het gezichtsvermogen opgenomen. Met deze verplaatsing is geen inhoudelijke wijziging beoogd.

Het afbouwpercentage van de algemene heffingskorting voor het jaar 2015 wordt gesteld op 2% (was 2,1%) en voor het jaar 2016 op 3% (was 3,05%). Voorts wordt het maximum van de algemene heffingskorting voor het jaar 2014 met € 3 verhoogd. Dit betekent dat het eerder in het voorstel van wet opgenomen bedrag van het maximum van de algemene heffingskorting voor het jaar 2014 met € 3 wordt verhoogd en dat de eerder in het voorstel van wet voor het jaar 2015 opgenomen verhoging van het maximum van de algemene heffingskorting met € 3 wordt verlaagd.

De wijziging van artikel IX van het Belastingplan 2014 voorziet erin dat de in dat artikel voorziene indexatie wordt aangepast aan de in deze nota van wijziging opgenomen aanpassingen met betrekking tot de algemene heffingskorting.

In de hierna opgenomen grafiek is het verloop van de algemene heffingskorting in de jaren 2013 tot en met 2017 weergegeven, waarbij rekening is gehouden met de verwachte inflatiecorrectie in de komende jaren. In deze grafiek is het terugdraaien van de afbouw van de algemene heffingskorting in de vierde schijf verwerkt. Deze grafiek is daarmee een geactualiseerde versie van de in de memorie van toelichting op het onderhavige wetsvoorstel opgenomen figuur 1. Per jaar is zichtbaar hoe hoog de heffingskorting is bij een bepaald inkomensniveau.

Het in het voorstel van wet opgenomen artikel 7.8 van de Wet IB 2001 wordt op een aantal punten aangepast. Met de wijziging van het tweede lid en de invoeging van het derde lid worden de bepaling van het Nederlandse inkomen in box 2 en de bepaling van het Nederlandse inkomen in box 3 niet meer in één lid geregeld maar in twee leden. Het thans voorgestelde tweede lid stelt regels voor de berekening van het inkomen in box 2 van kwalificerende buitenlandse belastingplichtigen. Het nieuwe derde lid stelt regels voor de berekening van het inkomen in box 3 van kwalificerende buitenlandse belastingplichtigen. Daarbij is ten opzichte van de in het voorstel van wet opgenomen tekst toegevoegd dat in box 3 ook het heffingvrije vermogen en de schuldendrempel van toepassing zijn voor kwalificerende buitenlandse belastingplichtigen.

Het nieuwe vijfde lid legt wettelijk vast dat voor de berekening van inkomensbestanddelen en heffingskortingen waarvan de hoogte afhankelijk is van het inkomen, wordt uitgegaan van het inkomen zoals berekend voor binnenlandse belastingplichtigen. Hiermee wordt bereikt dat kwalificerende buitenlandse belastingplichtigen ook op dit punt gelijk worden behandeld met binnenlandse belastingplichtigen, bij wie het wereldinkomen in aanmerking wordt genomen voor de berekening van de hoogte van bepaalde inkomensbestanddelen en heffingskortingen. Het wereldinkomen wordt bij buitenlandse belastingplichtigen die aangeven dat ze kwalificeren voor toepassing van artikel 7.8 van de Wet IB 2001, opgevraagd in de aangifte om te berekenen of zij voldoen aan de eis van het nieuwe zesde lid, dat geheel of nagenoeg hun gehele inkomen in Nederland is onderworpen aan loonbelasting of inkomstenbelasting. Een voorbeeld van een inkomensbestanddeel waarbij de hoogte afhankelijk is van het inkomen, is de als persoonsgebonden aftrekpost in aanmerking te nemen aftrekbare gift. Giften aan instellingen of aan steunstichtingen SBBI worden in aanmerking genomen voor zover zij samen zowel € 60 als 1% van het verzamelinkomen vóór toepassing van de persoonsgebonden aftrek te boven gaan. Daarnaast kent de aftrekbaarheid van deze giften een plafond van 10% van het verzamelinkomen vóór toepassing van de persoonsgebonden aftrek. Voor kwalificerende buitenlandse belastingplichtigen worden die drempel van 1% en het plafond van 10% op dezelfde manier berekend, namelijk door 1% respectievelijk 10% te nemen van het wereldinkomen, berekend volgens de regels voor binnenlandse belastingplichtigen, vóór toepassing van de persoonsgebonden aftrek.

Het nieuwe zesde lid wordt zodanig gewijzigd dat eveneens als kwalificerende buitenlandse belastingplichtige wordt aangemerkt de persoon van wie het inkomen tezamen met dat van een kwalificerende buitenlandse belastingplichtige die als zijn partner zou worden aangemerkt indien beide personen binnenlandse belastingplichtigen zouden zijn, geheel of nagenoeg geheel in Nederland is onderworpen aan de loonbelasting en inkomstenbelasting. Omdat beide genoemde personen alsdan kwalificeren, worden deze op basis van artikel 1.2 van de Wet IB 2001 als partner aangemerkt. Hiermee wordt bereikt dat ook de partner van een kwalificerende buitenlandse belastingplichtige, indien hun gezamenlijke inkomen voor 90% of meer in Nederland aan belastingheffing is onderworpen, in alle gevallen regulier gaat meelopen in de regeling voor kwalificerende buitenlandse belastingplichtigen. De positie van genoemde – in de regel niet of relatief weinig verdienende – partner hoeft daardoor niet afzonderlijk in bijvoorbeeld de artikelen 1.2 en 2.17 van de Wet IB 2001 te worden geregeld.

De wijzigingen in het zevende en achtste lid (nieuw) zijn van technische aard.

Ingevolge onderdeel 6, onder c, wordt het in het onderhavige wetsvoorstel in artikel V, onderdeel I, opgenomen artikel 39f van de Wet op de loonbelasting 1964 (Wet LB 1964) aangevuld. In het voorgestelde artikel 39f, vierde lid, van de Wet LB 1964 wordt bepaald dat de in artikel 39f, derde lid, van de Wet LB 1964 vormgegeven 80%-regeling niet van toepassing is, indien de affinanciering van de stamrechtaanspraak pas na 14 november 2013 heeft plaatsgevonden, onderscheidenlijk het betreffende bedrag pas na 14 november 2013 door de werkgever is overgemaakt naar een stamrechtspaarrekening of naar een beheerder van een beleggingsinstelling ter verwerving van een of meer stamrechtbeleggingsrechten. In artikel 39f, vierde lid, onderdeel a, van de Wet LB 1964 wordt de voorwaarde van de tijdige overmaking van het bedrag naar een verzekeraar als bedoeld in artikel 11, eerste lid, onderdeel g, onder 2 o, van de Wet LB 1964, zoals dat artikel op 31 december 2013 luidde, vormgegeven. In artikel 39f, vierde lid, onderdeel b, van de Wet LB 1964 wordt de voorwaarde van de tijdige overmaking naar een stamrechtspaarrekening of naar een beheerder van een beleggingsinstelling als bedoeld in artikel 11a, tweede lid, onderdelen b en c, van de Wet LB 1964, zoals dit artikel op 31 december 2011 luidde, geregeld.

In het voorgestelde artikel 39f, vijfde lid, van de Wet LB 1964 wordt de toepassing van artikel 39f, vierde lid, van de Wet LB 1964 nader uitgewerkt voor stamrechtaanspraken die in eigen beheer worden uitgevoerd door de werkgever. Die mogelijkheid geldt uitsluitend voor werkgevers die kwalificeren als verzekeraar als bedoeld in artikel 11, eerste lid, onderdeel g, onder 2 o, van de Wet LB 1964, zoals dat artikel op 31 december 2013 luidde. Voor deze aanspraken wordt geregeld dat de 80%-regeling alleen van toepassing is indien de werkgever zich voor 15 november 2013 heeft verplicht ter zake van de betreffende aanspraak als verzekeraar als bedoeld in artikel 11, eerste lid, onderdeel g, onder 2 o, van de Wet LB 1964, zoals dat artikel op 31 december 2013 luidde, op te treden.

De ingevolge onderdeel 7, onder d, in artikel VI, onderdeel E, op te nemen aanpassing van artikel 39f van de Wet LB 1964 houdt verband met de aanpassingen in onderdeel 6 en bewerkstelligt dat alle leden van artikel 39f van de Wet LB 1964 die betrekking hebben op de 80%-regeling (artikel 39f, derde, vierde en vijfde lid, van de Wet LB 1964) per 1 januari 2015 vervallen.

In onderdeel 15, onder a, wordt voorzien in een wijziging van het tarief de leidingwaterbelasting. Dit tarief wordt verhoogd van € 0,165 naar € 0,33 per m³. Op dit tarief wordt in 2014 de inflatiecorrectie niet toegepast. Hiertoe strekt de wijziging in artikel XXXV. De grens van maximaal 300 m³ waarover de belasting wordt geheven vervalt.

De in onderdeel 15, onder b, opgenomen wijziging van artikel 59a van de Wet belastingen op milieugrondslag (Wbm) heeft betrekking op het voorstel in het Belastingplan 2014 tot invoering van een verlaagd tarief in de energiebelasting ter bevordering van lokaal duurzaam opgewekte elektriciteit. Na overleg met de sector is gebleken dat het uitvoeringstechnisch niet mogelijk is de verbruiksperiode voor alle leden van een coöperatie of vereniging van eigenaars gelijk te stellen aan de productieperiode van de installatie van de coöperatie. Met deze wijziging wordt bereikt dat ongeacht de verbruiksperiode van de verschillende leden het verlaagde tarief kan worden toegepast bij de eerstvolgende eindafrekening. Dit zal gebeuren nadat de coöperatie aan de betrokken energiebedrijven heeft gemeld, hoeveel opgewekte elektriciteit aan de verschillende leden wordt toegerekend.

Bij de herinvoering van de afvalstoffenbelasting wordt deze belasting zoals deze tot 2012 werd geheven op een aantal punten aangepast.

Voor het storten van afval zal één tarief van toepassing worden. Dit tarief bedraagt € 51 per 1.000 kilogram.

Verder wordt de toepassing van de zogenoemde in/uit-methode (artikel 27 van de Wbm) beperkt, omdat in de praktijk gebleken is dat de belastingvermindering ruimer werd toegepast dan waarvoor zij was bedoeld. Dit heeft tot een uitholling van de belastinggrondslag geleid. De beperking dient om te waarborgen dat de belastingvermindering alleen wordt toegepast op stoffen, preparaten en voorwerpen die niet gestort geweest zijn. Omwille van de uitvoerbaarheid wordt dit zo vormgegeven, dat de belastingplichtige moet aantonen dat de stoffen, preparaten en voorwerpen nooit in het voor stort bestemde gedeelte van de inrichting op of in de bodem zijn gebracht. Welk gedeelte voor stort bestemd is, kan blijken uit de voor de inrichting verleende omgevingsvergunning of uit de voorzieningen die in verband met de stort zijn aangebracht. Bovendien moet de belastingplichtige aantonen dat de stoffen, preparaten en voorwerpen zich niet langer dan drie jaar binnen de inrichting hebben bevonden en voorts hoeveel belasting ter zake van de stoffen, preparaten en voorwerpen geheven is.

Daarnaast wordt een overgangsregeling ingevoegd (artikel 31a van de Wbm) om te voorkomen dat ter zake van de stoffen, preparaten en voorwerpen die zich op 31 december 2011 binnen de inrichting bevonden, een dubbel voordeel verkregen zou kunnen worden: een teruggaaf op basis van de overgangsregeling die bij de afschaffing van de belasting getroffen is, en bovendien een mogelijke belastingvermindering op grond van de in/uit-methode. De overgangsregeling komt erop neer dat de stoffen, preparaten en voorwerpen waarvoor de belasting teruggegeven is of wordt maar die zich op 30 september 2014 nog steeds binnen de inrichting bevinden, opnieuw worden belast met het bedrag waarvoor op basis van de overgangsregeling van 2011 teruggaaf is of wordt verleend. Op die manier worden ze weer in de belaste sfeer gebracht. Als zij naderhand alsnog de inrichting verlaten, kan op basis van de in/uit-methode alsnog een belastingvermindering worden verkregen, uiteraard indien en voor zover aan de voorwaarden daarvoor wordt voldaan.

In verband met de herinvoering van de afvalstoffenbelasting worden de artikelen 90, 91 en 92 van de Wbm aangevuld, zodat deze artikelen weer mede betrekking hebben op de afvalstoffenbelasting. Van de gelegenheid wordt gebruik gemaakt om artikel 89 van de Wbm, dat ook weer betrekking zal hebben op de afvalstoffenbelasting, aan te vullen. Deze aanvulling houdt in dat wanneer de berekening van de verschuldigde belasting leidt tot een negatief bedrag, het verzoek om teruggaaf wordt gedaan door middel van een negatieve aangifte.

Door deze wijziging zal artikel II van het Belastingplan 2010, zoals dat ingevolge artikel XXV, onderdeel A, van het Belastingplan 2011 en ingevolge artikel VIIa van de Wet herziening fiscale behandeling eigen woning is komen te luiden, niet per 1 januari 2014, maar per 1 januari 2015 een wijziging aanbrengen in artikel 3.111, tweede lid, van de Wet IB 2001. Genoemd artikel II bewerkstelligt dat de tijdelijke regeling voor herleving van hypotheekrenteaftrek na tijdelijke verhuur vervalt en dat de termijn van de verhuisregeling bij verkoop weer op twee jaar wordt gesteld, door in het tweede lid van artikel 3.111 van de Wet IB 2001 weer de vóór 2010 geldende tekst te plaatsen.

Zoals in het algemeen deel is toegelicht verlengt het kabinet de geldingsduur van deze tijdelijke maatregelen met een jaar.

De regeling voor herleving van hypotheekrenteaftrek na tijdelijke verhuur komt dus niet per 1 januari 2014 te vervallen, maar zal ingevolge deze wijziging eerst per 1 januari 2015 vervallen. De tijdelijke verhuur van de woning zal dus, om nog gebruik te kunnen maken van de regeling voor herleving van hypotheekrenteaftrek na tijdelijke verhuur, vóór 1 januari 2015 beëindigd moeten zijn.

Daarnaast wordt hierdoor ook bereikt dat de termijn van de verhuisregeling bij verkoop niet per 1 januari 2014 weer wordt teruggesteld op een periode van twee jaar, maar eerst per 1 januari 2015. Hierdoor kan een sinds 2011 leegstaande, voor verkoop bestemde woning in 2014 nog steeds worden aangemerkt als eigen woning, mits die woning in 2011 eigen woning was op grond van het eerste lid van artikel 3.111 van de Wet IB 2001. De verhuisregeling eindigt per 1 januari 2015 dus zowel voor woningen die sinds 2011 te koop staan als voor woningen die sinds 2012 te koop staan.

Ingevolge de op grond van onderdeel 19 in artikel XXX, onderdeel A, op te nemen wijzigingsopdracht zal artikel III van het Belastingplan 2011 niet per 1 januari 2014, maar per 1 januari 2015 een wijziging aanbrengen in artikel 3.111, derde lid, van de Wet IB 2001. Genoemd artikel III bewerkstelligt dat de tijdelijke verlenging van de termijn van de verhuisregeling bij aankoop of aanbouw beëindigd wordt, door de tekst van het derde lid van artikel 3.111 van de Wet IB 2001 zodanig aan te passen dat deze weer overeenkomt met de vóór 2011 geldende tekst.

Zoals in het algemeen deel is toegelicht verlengt het kabinet ook de geldingsduur van deze tijdelijke maatregel met een jaar. Deze wordt dus niet per 1 januari 2014 weer teruggesteld op een periode van twee jaar, maar zal ingevolge deze wijziging eerst per 1 januari 2015 worden teruggesteld. Hierdoor kan een in of na 2011 aangekochte leegstaande woning of een woning in aanbouw in 2014 nog steeds worden aangemerkt als eigen woning, mits die woning bestemd is om uiterlijk in 2014 de belastingplichtige als eigen woning ter beschikking te staan. De verhuisregeling eindigt per 1 januari 2015 dus zowel voor woningen die in 2011 zijn aangekocht als voor woningen die in 2012 zijn aangekocht.

De in artikel XXX, onderdeel B, op te nemen wijzigingsopdracht was al opgenomen in het wetsvoorstel.

Artikel XVIII van de Wet uitwerking autobrief bepaalt de tariefstructuur voor personenauto’s per 1 januari 2015. Zo vangt de eerste schijf per 1 januari 2015 aan bij een CO₂-uitstoot van 82 g/km met als gevolg dat auto’s met een lagere CO₂-uitstoot zijn vrijgesteld van BPM (met uitzondering van een eventueel verschuldigde dieseltoeslag). Uit de Begrotingsafspraken 2014 vloeit een verhoging van de BPM van € 200 miljoen structureel per januari 2015 voort. Deze verhoging wordt in onderhavig artikel uitgewerkt door aanpassing van artikel XVIII van de Wet uitwerking autobrief. Daartoe is eerst op de tarieven van artikel XVIII van die wet de indexatie toegepast voortvloeiend uit artikel 16b van de Wet op de belasting van personenauto’s en motorrijwielen 1992 bij het begin van het kalenderjaar 2013 en 2014. De indexatie voor het kalenderjaar 2015 is thans nog niet bekend. Voor dat jaar is de indexatie bepaald op basis van een veronderstelde indexatie van 1,7%. Als gevolg van de indexatie over 2013, 2014 en 2015 zouden de tarieven voor de eerste, tweede, derde en vierde schijf per 1 januari 2015 respectievelijk € 93, € 112, € 217 en € 434 bedragen. Voor dieselauto’s zal de dieseltoeslag € 86 per gram/km CO₂-uitstoot boven de 70 gram/km CO₂-uitstoot bedragen. In deze nota van wijziging is er tevens in voorzien dat de indexatiebepaling van artikel XIX van de Wet uitwerking autobrief voor 2015 buiten toepassing blijft.

Aan de verhoging van de BPM overeenkomstig de Begrotingsafspraken 2014 wordt invulling gegeven door een extra schijf aan de onderkant in te voeren. Daarnaast wordt er standaard voor elke auto een vast bedrag aan BPM verschuldigd van € 175 alsmede € 6 per g/km in deze extra schijf over de CO₂-uitstoot vanaf 1 g/km tot en met 82 g/km. Als gevolg van deze aanpassingen wordt de vrijstelling van de BPM beperkt tot nulemissieauto’s. Tegelijkertijd wordt het tarief van de eerste schijf bijgesteld tot € 69. Als gevolg van deze aanpassingen wordt de BPM voor een auto met een CO₂-uitstoot van 82 g/km € 667 hoger dan was voorzien in de Wet uitwerking autobrief. De BPM voor een auto met een CO₂-uitstoot van 110 g/km blijft vrijwel ongewijzigd ten opzichte van de Wet uitwerking autobrief. In absolute termen komt de BPM voor een auto met een CO₂-uitstoot van 82 g/km uit op € 667 en voor een auto met een CO₂-uitstoot van 110 g/km uit op € 2.599.

Met de in de artikelen XXXIIIA, XXXIIIB, XXXIIIC, XXXIIID en XXXIIIE opgenomen wijzigingen wordt uit oogpunt van wetgevingsefficiency bewerkstelligd dat de maatregelen op het punt van de fiscale regeling voor specifieke zorgkosten inclusief de TSZ-regeling zoals opgenomen in de Begrotingsafspraken 2014, als geheel worden opgenomen in het Belastingplan 2014 en de voorgenomen afschaffing die was opgenomen in het bij koninklijk boodschap van 9 september 2013 ingediende voorstel van wet tot afschaffing van de algemene tegemoetkoming voor chronisch zieken en gehandicapten, de compensatie voor het verplicht eigen risico, de fiscale aftrek van uitgaven voor specifieke zorgkosten en de tegemoetkoming specifieke zorgkosten en wijziging van de grondslag van de tegemoetkoming voor arbeidsongeschikten (Kamerstukken 33 726) wordt teruggenomen.

In artikel XXXIIIA, onderdeel A, wordt in samenhang met de in artikelen XXXIIIB, XXXIIIC, XXXIIID en XXXIIIE opgenomen aanpassingen de thans in artikel 24 van de Wet tegemoetkoming chronisch zieken en gehandicapten (Wtcg) opgenomen grondslag van de TSZ-regeling verplaatst naar het onderhavige wetsvoorstel. Daarmee wordt voorkomen dat met de voorgestelde afschaffing van de Wtcg ook de daarin opgenomen grondslag voor de TSZ-regeling zou vervallen.

Artikel XXXIIIA, onderdeel B, ziet op de handhaving van de fiscale aftrekregeling door de in artikel IV van het bij koninklijke boodschap van 9 september 2013 ingediende voorstel van wet tot afschaffing van de algemene tegemoetkoming voor chronisch zieken en gehandicapten, de compensatie voor het verplicht eigen risico, de fiscale aftrek van uitgaven voor specifieke zorgkosten en de tegemoetkoming specifieke zorgkosten en wijziging van de grondslag van de tegemoetkoming voor arbeidsongeschikten (Kamerstukken 33 726) opgenomen afschaffing van de relevante bepalingen in de Wet IB 2001 terug te nemen.

Artikel XXXIIIA, onderdeel C, bevat het vervallen van een bepaling van overgangsrecht vanwege de handhaving van de TSZ-regeling.

Artikel XXXIIIA, onderdeel D, bevat een met de hiervoor genoemde wijzigingen samenhangende technische aanpassing van de inwerkingstredingsbepaling van het hiervoor genoemde wetsvoorstel tot afschaffing van de algemene tegemoetkoming voor chronisch zieken en gehandicapten c.a.

Door de wijziging onder 1 zal artikel XXIXA van het onderhavige wetsvoorstel worden toegepast voordat artikel II van het Belastingplan 2010 toepassing vindt. Evenzo zal artikel XXX, onderdeel A, van het onderhavige wetsvoorstel worden toegepast voordat artikel III van het Belastingplan 2011 toepassing vindt.

Anders zouden de in het Belastingplan 2010 en Belastingplan 2011 opgenomen wijzigingsopdrachten toegepast worden voordat de ingevolge de artikelen XXIXA en XXX van het onderhavige wetsvoorstel aan te brengen wijzigingen daarin zouden zijn verwerkt.

Door de wijziging onder 2 zal de technische wijziging van artikel 3.111 van de Wet IB 2001 terugwerken tot en met 1 januari 2013, het tijdstip waarop de Wet herziening fiscale behandeling eigen woning in werking is getreden.