Nr. 11 NOTA VAN WIJZIGING

7. De omschrijving van het begrip «woonplaats» komt als volgt te luiden:

-woonplaats:.

1°. woonplaats als bedoeld in artikel 12 van Boek 1 van het Burgerlijk Wetboek;

2°. ingeval de voogdij over de jeugdige berust bij een instelling als bedoeld in artikel 302 van Boek 1 van het Burgerlijk Wetboek: woonplaats van degene die voorafgaand aan de voogdij door de instelling het gezag had over de jeugdige tenzij het betreft een vreemdeling als bedoeld in artikel 1.3. over wie geen gezag in Nederland werd uitgeoefend.

2. Het tweede lid komt te luiden:

2. Op het college zijn de eisen inzake de verantwoordelijkheidstoedeling gesteld bij of krachtens artikel 4.1.1, tweede lid, juncto 4.1.4, eerste lid, van overeenkomstige toepassing ten aanzien van personen die onder verantwoordelijkheid van het college werkzaamheden verrichten met betrekking tot de toeleiding naar, advisering over en de bepaling van de aangewezen voorziening en ten aanzien van personen die door het college worden ingezet om jeugdhulp te verlenen.

3. Een lid wordt ingevoegd, luidend:

3. Het college verzekert zich bij het inzetten van de aangewezen voorziening ervan dat de jeugdhulpaanbieder in staat is te voldoen aan de eisen inzake de verantwoordelijkheidstoedeling gesteld bij of krachtens artikel 4.1.1, tweede lid, juncto 4.1.4, eerste lid.

3. Er wordt een onderdeel ingevoegd, luidende:

d. voor de bestrijding van het ten onrechte ontvangen van een individuele voorziening of een persoonsgebonden budget, alsmede van misbruik of oneigenlijk gebruik van de wet.

Onder verlettering van de onderdelen j tot en met m tot k tot en met n, wordt artikel 4.2.6, eerste lid, onderdeel i vervangen door:

i. voedingsaangelegenheden van algemene aard;

j. het algemene beleid op het gebied van de veiligheid, de gezondheid en de hygiëne en de geestelijke verzorging van, de maatschappelijke bijstand aan en recreatiemogelijkheden en ontspanningsactiviteiten voor jeugdigen;.

1. Het tweede lid, onderdeel b, komt als volgt te luiden:

b. de opneming en het verblijf noodzakelijk zijn om te voorkomen dat de jeugdige zich aan deze jeugdhulp onttrekt of daaraan door anderen wordt onttrokken en de ernstige belemmering in de ontwikkeling naar volwassenheid alleen buiten de accommodatie kan worden afgewend door het stellen en naleven van voorwaarden.

1. Het tweede en derde lid komen te luiden:

2. De jeugdhulpaanbieder, bedoeld in het eerste lid, doet de jeugdige opnemen in een gesloten accommodatie, indien door de naleving van de voorwaarden buiten de gesloten accommodatie de ernstige belemmering van de ontwikkeling naar volwassenheid als gevolg van de ernstige opgroei- of opvoedingsproblemen, niet langer kan worden afgewend en de jeugdige zich onttrekt of door anderen wordt onttrokken aan de jeugdhulp.

3. De jeugdhulpaanbieder, bedoeld in het eerste lid, kan de jeugdige doen opnemen, wanneer deze de gestelde voorwaarden niet naleeft waardoor de jeugdige ernstig wordt belemmerd in de ontwikkeling naar volwassenheid en deze ernstige belemmering niet buiten de gesloten accommodatie kan worden afgewend.

2. Het vierde lid komt als volgt te luiden:

4. Met uitzondering van machtigingen als bedoeld in artikel 6.1.2, zevende lid, vervalt de machtiging of spoedmachtiging indien het college van de gemeente waar de jeugdige zijn woonplaats heeft, of de gecertificeerde instelling die de ondertoezichtstelling uitvoert of de voogdij uitoefent, heeft besloten dat een voorziening, inhoudende verblijf niet zijnde verblijf bij een pleegouder, niet langer nodig is.

2. Na het tweede lid wordt een nieuw lid toegevoegd, luidende:

3. Voor zover sprake is van een geneeskundige behandeling als bedoeld in artikel 446 van Boek 7 van het Burgerlijk Wetboek, is deze paragraaf niet van toepassing.

Artikel 7.4.5, tweede lid, komt als volgt te luiden:

2. Bij of krachtens de in het eerste lid bedoelde maatregel kan worden bepaald dat de gegevens, bedoeld in de artikelen 7.4.2 en 7.4.3, door de aanbieders van preventie, de jeugdhulpaanbieders, de gecertificeerde instellingen, de raad voor de kinderbescherming en het college, op een bij of krachtens die maatregel aangewezen wijze verstrekt worden aan en verwerkt worden door Onze Ministers of een door hen aan te wijzen instantie.

1. Indien de jeugdige of zijn ouders dit wensen, verstrekt het college hun een persoonsgebonden budget dat hen in staat stelt de jeugdhulp die tot de individuele voorziening behoort van derden te betrekken.

2. Het eerste lid geldt niet voor:

a. een minderjarige die een kinderbeschermingsmaatregel of jeugdreclassering heeft gekregen, of

b. een jeugdige die is opgenomen in een gesloten accommodatie met een machtiging op grond van hoofdstuk 6.

3. Een persoonsgebonden budget wordt slechts verstrekt, indien:

a. de jeugdige of zijn ouders naar het oordeel van het college op eigen kracht voldoende in staat zijn tot een redelijke waardering van de belangen ter zake dan wel met hulp uit hun sociale netwerk dan wel van een curator, bewindvoerder, mentor of gemachtigde, in staat zijn de aan een persoonsgebonden budget verbonden taken op verantwoorde wijze uit te voeren;

b. de jeugdige of zijn ouders zich gemotiveerd op het standpunt stellen dat zij de individuele voorziening die wordt geleverd door een aanbieder, niet passend achten; en

c. naar het oordeel van het college is gewaarborgd dat de jeugdhulp die tot de individuele voorziening behoort en die de jeugdige of zijn ouders van het budget willen betrekken, van goede kwaliteit is.

4. Bij verordening kan worden bepaald onder welke voorwaarden de persoon aan wie een persoonsgebonden budget wordt verstrekt, de jeugdhulp kan betrekken van een persoon die behoort tot het [zijn] sociale netwerk.

5. Het college kan een persoonsgebonden budget weigeren, indien:

a. de kosten van het betrekken van de jeugdhulp van derden hoger zijn dan de kosten van de individuele voorziening;

b. het college eerder toepassing heeft gegeven aan artikel 8.1.1c, eerste lid, onderdeel a, d of e.

1. De jeugdige en zijn ouders doen aan het college op verzoek of onverwijld uit eigen beweging mededeling van alle feiten en omstandigheden waarvan hun redelijkerwijs duidelijk moet zijn dat deze aanleiding kunnen zijn tot heroverweging van een beslissing aangaande een persoonsgebonden budget.

2. De verplichting, bedoeld in het eerste lid, geldt niet, indien het college die feiten en omstandigheden kan vaststellen op grond van bij wettelijk voorschrift als authentiek aangemerkte gegevens of verkrijgen uit bij regeling van Onze Ministers aan te wijzen administraties.

3. De jeugdige en zijn ouders zijn verplicht aan het college desgevraagd de medewerking te verlenen die redelijkerwijs nodig is voor de uitvoering van deze wet.

1. Het college kan een beslissing aangaande een persoonsgebonden budget herzien dan wel intrekken, indien het college vaststelt dat:

a. de jeugdige of zijn ouders onjuiste of onvolledige gegevens hebben verstrekt en de verstrekking van juiste of volledige gegevens tot een andere beslissing zou hebben geleid,

b. de jeugdige of zijn ouders niet langer op de individuele voorziening of het daarmee samenhangende persoonsgebonden budget zijn aangewezen,

c. de individuele voorziening of het daarmee samenhangende persoonsgebonden budget niet meer toereikend is te achten,

d. de jeugdige of zijn ouders niet voldoen aan de voorwaarden van het persoonsgebonden budget, of

e. de jeugdige of zijn ouders het persoonsgebonden budget niet of voor een ander doel gebruiken dan waarvoor het bestemd is.

2. Het college bepaalt in de beslissing als bedoeld in het eerste lid het tijdstip waarop de beslissing in werking treedt.

1. Het college is bevoegd tot het verwerken van persoonsgegevens, waaronder bijzondere persoonsgegevens, ten behoeve van:

a. de uitvoering van artikel 12.4, aanhef en eerste lid, onderdelen a en b;

b. de uitvoering van de artikelen 10.1 tot en met 10.3, en

c. het treffen van voorzieningen op het gebied van jeugdhulp en de uitvoering van kinderbeschermingsmaatregelen en jeugdreclassering voor jeugdigen of ouders in het eerste kalenderjaar na het kalenderjaar waarin de artikelen 10.1, 10.2 en 10.3 in werking zijn getreden, in aansluiting op de verstrekking van voorzieningen door het college op grond van de artikelen 10.1, 10.2 en 10.3.

2. Met betrekking tot een jeugdige of zijn ouders die ten gevolge van de inwerkingtreding van deze wet vanaf enig tijdstip niet langer aanspraak hebben op persoonlijke verzorging, verpleging, behandeling, verblijf, kortdurend verblijf, vervoer en voortgezet verblijf op grond van de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten, jeugdzorg op grond van de Wet op de jeugdzorg of geestelijke gezondheidszorg op grond van Zorgverzekeringswet, verstrekken jeugdhulpaanbieders, alsmede daartoe bij ministeriële regeling door Onze Ministers aangewezen personen en organisaties, persoonsgegevens, waaronder bijzondere persoonsgegevens, aan het college van de gemeente waar de betreffende jeugdige zijn woonplaats heeft.

3. De te verstrekken gegevens betreffen ten hoogste:

a. identificerende gegevens, waaronder het burgerservicenummer, van de jeugdige;

b. gegevens betreffende de woonplaats en, indien noodzakelijk, identificerende gegevens, waaronder het burgerservicenummer, van de ouders of andere wettelijke vertegenwoordigers ten behoeve van het vaststellen van de woonplaats;

c. gegevens betreffende de jeugdhulpaanbieder die de jeugdhulp ten tijde van de gegevensverstrekking verleent, alsmede gegevens betreffende de jeugdhulpaanbieder die de jeugdhulp zal verlenen op 1 januari van het kalenderjaar waarop de artikelen 10.1, 10.2 en 10.3 in werking treden;

d. gegevens, waaronder bijzondere persoonsgegevens, betreffende de ten tijde van de gegevensverstrekking verleende of geïndiceerde jeugdhulp, uitvoering van de kinderbeschermingsmaatregel of jeugdreclassering, voor zover deze verstrekking noodzakelijk is voor het treffen van aansluitende voorzieningen op het gebied van jeugdhulp, de uitvoering van kinderbeschermingsmaatregelen of jeugdreclassering, en

e. gegevens betreffende de leveringsvorm van de jeugdhulp.

4. Het ontvangende college zendt de gegevens door aan een ander college, indien het van mening is dat het andere college dient te worden aangemerkt als het college van de gemeente waarbinnen de jeugdige zijn woonplaats heeft. Zo nodig treedt het ontvangende college daartoe in overleg met andere colleges teneinde de gemeente waarbinnen de jeugdige zijn woonplaats heeft vast te stellen. Het ontvangende college bericht de verstrekker, bedoeld in het tweede lid, indien sprake is van doorzending.

5. Jeugdhulpaanbieders informeren de jeugdige of zijn ouders voorafgaande aan de verstrekking van de gegevens, tenzij dit onmogelijk blijkt of een onevenredige inspanning vergt.

6. De gegevens, bedoeld in het tweede lid tot en met vierde lid, worden uiterlijk 31 januari van het eerste kalenderjaar na het kalenderjaar waarop de artikelen 10.1, 10.2 en 10.3 in werking treden door het college vernietigd, tenzij de gegevens noodzakelijk zijn voor de uitvoering van een aansluitende voorziening op het gebied van jeugdhulp of de uitvoering van een kinderbeschermingsmaatregel of jeugdreclassering als bedoeld in het eerste lid, onderdeel c dan wel ter voldoening aan een wettelijk voorschrift bewaard dienen te blijven.

7. Bij ministeriële regeling worden nadere regels gesteld omtrent de inhoud van de gegevens, bedoeld in het tweede en derde lid, de categorieën van jeugdhulpaanbieders en overige door Onze Ministers aangewezen personen en organisaties, bedoeld in het tweede lid, die de gegevens verstrekken, de wijze en het tijdstip van het verstrekken van de gegevens, bedoeld in het tweede en derde lid, en het bericht als bedoeld in het vierde lid. Daarbij kan bepaald worden dat de gegevens of het bericht verstrekt worden aan en verwerkt worden door Onze Ministers of een door hen aan te wijzen tijdelijke voorziening.

De Jeugdwet sluit aan bij het begrip woonplaats uit Boek 1 van het Burgerlijk Wetboek. Dit betekent dat de gemeente waar de jeugdige zijn woonplaats heeft verantwoordelijk is voor die jeugdige. Het kind heeft een afgeleide woonplaats van zijn ouders of voogd. Oefenen beide ouders het gezag uit maar hebben zij niet dezelfde woonplaats bijvoorbeeld na scheiding dan volgt het kind de woonplaats van de ouder bij wie het feitelijk verblijft dan wel laatstelijk heeft verbleven. Dezelfde regeling is van toepassing voor natuurlijke voogden, inclusief pleegoudervoogden.

Voor instellingen die de voogdij uitoefenen over jeugdigen is in een afwijking van artikel 1:12 BW voorzien. De reden hiervan is dat de gemeente waar de instelling statutair is gevestigd anders (financieel) verantwoordelijk zou zijn voor alle pupillen die onder voogdij van die instelling staan. Dit is ongewenst en daarom is in dit geval gekozen voor de woonplaats van degene die voorafgaand aan de voogdij door de instelling het gezag had over de jeugdige. Alleenstaande minderjarige vreemdeling staan in de meeste gevallen onder voogdij van Nidos. In dat geval is er geen sprake is van een woonplaats in Nederland van «degene die voorafgaand aan de voogdij door de instelling het gezag had over een jeugdige». In dit geval wordt weer teruggevallen op artikel 1:12 BW en is de statutaire plaats van de instelling de woonplaats van de jeugdige.

De wettekst is in overeenstemming gebracht met het beoogde doel.

Aan artikel 2.2, tweede lid, is een zinsnede toegevoegd waardoor het beleidsplan van de gemeenteraad niet alleen dient aan te geven hoe wordt gewaarborgd dat door het college ingeschakelde jeugdhulpaanbieders voldoen aan de eisen inzake de verantwoordelijkheidstoedeling, maar ook hoe het college zelf uitvoering zal geven aan die eis die op grond van artikel 2.6, tweede lid, (nieuw) van overeenkomstige toepassing is verklaard op het college.

Artikel 2.6, tweede lid, verklaart met het oog op de professionalisering de eisen inzake de verantwoordelijkheidstoedeling waarover op grond van artikel 4.1.4, eerste lid, bij amvb nadere regels kunnen worden gesteld, van overeenkomstige toepassing op bij de gemeente werkzame personen die de toeleiding naar jeugdhulp verzorgen of die zelf jeugdhulp bieden. Met de onderhavige wijziging van dit artikel worden twee zaken verduidelijkt. In de eerste plaats vermeldt het tweede lid nu expliciet dat deze norm geldt voor het college. In de tweede plaats verduidelijkt de toegevoegde zinsnede in het tweede lid dat de bedoelde norm geldt ten aanzien van alle personen die door het college worden ingezet om jeugdhulp te verlenen. Daarbij maakt het geen verschil of de betreffende jeugdhulp wordt uitgevoerd door een vrijwilliger of door een jeugdhulpaanbieder.

Omwille van de leesbaarheid is het oorspronkelijke tweede lid opgesplitst in twee leden.

Het begrip «budget» wordt gewijzigd in «persoonsgebonden budget»; gelet op de verwantschap tussen de beleidsterreinen jeugdhulp en maatschappelijke ondersteuning is het efficiënter om in de toepasselijke regelgeving voor het aan personen toe te wijzen budget hetzelfde begrip te hanteren.

Ook het nieuwe onderdeel d is relevant voor beide beleidsterreinen. Het behoort immers tot de gemeentelijke verantwoordelijkheid misbruik van de geboden voorzieningen te voorkomen en, waar nodig, op te treden tegen onterecht gebruik van individuele voorzieningen of persoonsgebonden budgetten. Een zorgvuldig gebruik van collectieve middelen is wezenlijk voor het draagvlak daarvan. Onderdeel d verplicht de gemeente daarom in de verordening daarover regels te stellen.

Artikel 6.1.6, tweede en derde lid, stellen regels over de opname van de jeugdige in een gesloten accommodatie op grond van een voorwaardelijke machtiging. In het geval van een reguliere machtiging is opname noodzakelijk om te voorkomen dat de jeugdige zich onttrekt of onttrokken wordt aan de jeugdhulp. Ook bij de verlening van een voorwaardelijke machtiging bestaat in beginsel ditzelfde gevaar, zij het dat in dit geval de ernstige belemmering buiten de accommodatie alleen door het stellen en naleven van voorwaarden kan worden afgewend.

Opname met een voorwaardelijke machtiging kan vervolgens op twee manieren plaatsvinden. De jeugdhulpaanbieder moet de jeugdige opnemen indien door de naleving van de voorwaarden buiten de gesloten accommodatie de ernstige belemmering van de ontwikkeling naar volwassenheid als gevolg van de ernstige opgroei- of opvoedingsproblemen, niet langer kan worden afgewend ook niet door naleving van de gestelde voorwaarden. Daarnaast kan de jeugdhulpaanbieder de jeugdige opnemen indien de jeugdige de voorwaarden overtreedt waardoor de jeugdige ernstig wordt belemmerd in de ontwikkeling naar volwassenheid en deze ernstige belemmering niet buiten de gesloten accommodatie kan worden afgewend. Een van de voorwaarden zal zijn dat de jeugdige de jeugdhulp volgt die opgenomen is in het hulpverleningsplan. Een jeugdige mag dus niet gesloten worden geplaatst als «straf» voor het niet naleven van de voorwaarden terwijl er niet sprake van bijkomende omstandigheden. Om bovenstaande te verhelderen zijn het tweede en derde lid van artikel 6.1.6, verduidelijkt.

Met het begrip «betrokkene» in artikel 7.3.1, tweede lid, is bedoeld: persoon aan wie rechtstreeks jeugdhulp wordt verleend (en voor de volledigheid tevens: persoon ten aanzien van wie de verlening van jeugdhulp wordt voorgesteld of ten aanzien van wie een kinderbeschermingsmaatregel of jeugdreclassering uitgevoerd wordt of de uitvoering daarvan wordt voorgesteld). Om dit buiten elke twijfel te stellen is het woord «rechtstreeks» toegevoegd aan de definitie van het begrip betrokkene in dit tweede lid.

Het nieuwe derde lid regelt dat de bepalingen uit de WGBO van kracht blijven voor zover een jeugdhulpverlener een geneeskundige behandeling verricht; dit in aanvulling op de schakelbepaling in artikel 7:464 BW. Dit komt ook tegemoet aan een belangrijk bezwaar inzake de jeugd-ggz, namelijk dat wanneer een jeugdhulpverlener naast een geneeskundige behandeling ook andere jeugdhulp verleent het onwenselijk is dat er twee regimes bestaan dat dat het onduidelijk is welk regime voorgaat. Voor hulpverlening waarbij geen sprake is van een geneeskundige behandeling gelden de bepalingen uit de Jeugdwet die inhoudelijk overeenkomen met de WGBO.

Naast enige redactionele aanpassingen, heeft artikel 8.1.1 ook inhoudelijk de nodige wijzigingen ondergaan. Door de wijzigingen wordt de regelgeving met betrekking tot de aan elkaar verwante beleidsterreinen jeugdhulp en maatschappelijke ondersteuning, waar mogelijk, gestandaardiseerd.

De belangrijkste wijziging is dat de bepaling dat bij verordening om redenen van doelmatigheid kan worden bepaald dat geen budget wordt verstrekt voor bepaalde aangewezen vormen van jeugdhulp die tot een individuele voorziening behoren, is geschrapt. In plaats daarvan is in het vijfde lid een geclausuleerde weigeringsgrond (onderdeel a) opgenomen; de gemeente kan een persoonsgebonden budget (pgb) weigeren als de gemeente door verstrekking duurder uit zou zijn, bijvoorbeeld omdat inkoopvoordelen zouden wegvallen als te veel personen zelf ondersteuning willen inkopen met een pgb. Daarnaast heeft de gemeente op grond van onderdeel b van het vijfde lid de mogelijkheid om een jeugdige of zijn ouders een pgb te weigeren als de gemeente eerder een beslissing om een individuele voorziening of een pgb te verstrekken heeft herzien of ingetrokken, omdat de ontvanger van het budget onjuiste of onvolledige gegevens heeft verstrekt (artikel 8.1.1c, eerste lid, onderdeel a), niet voldeed aan de gestelde voorwaarden (artikel 8.1.1c, eerste lid, onderdeel d) of de individuele voorziening of het pgb niet of voor een ander doel dan het beoogde gebruikte (artikel 8.1.1c, eerste lid, onderdeel e).

Een pgb wordt slechts verstrekt, indien aan de in het derde lid gestelde drie voorwaarden is voldaan. De eerste twee voorwaarden zijn enigszins aangepast. In de eerste voorwaarde (onderdeel a) is nu opgenomen dat de jeugdige of zijn ouders op eigen kracht voldoende in staat geacht moeten zijn tot een redelijke waardering van de belangen ter zake. Inhoudelijke toevoeging is dat ze mogelijk met hulp uit hun sociale netwerk dan wel van een curator, bewindvoerder, mentor of gemachtigde, in staat zijn te achten de aan een pgb verbonden taken op verantwoorde wijze uit te voeren.

Onderdeel b bepaalt dat de jeugdige of zijn ouders zich gemotiveerd op het standpunt moeten stellen dat de individuele voorziening die wordt geleverd door een aanbieder, door hen niet passend wordt geacht. Hiervan kan bijvoorbeeld sprake zijn als de jeugdhulp niet goed vooraf is in te plannen, de jeugdhulp op ongebruikelijke tijden of op veel korte momenten per dag geboden moet worden, als jeugdhulp op verschillende locaties moet worden geleverd, als het noodzakelijk is om 24 uur jeugdhulp op afroep te organiseren of als de ondersteuning door de aard van de beperking door een vaste hulpverlener moet worden geboden. Deze voorwaarde sluit aan bij pgb-regeling in de AWBZ, waarbij in een budgetplan moet worden toegelicht waarom er geen gebruik gemaakt kan worden van het gecontracteerde zorgaanbod. Om dit te doen, zal de jeugdige of zijn ouders moeten aantonen dat zij zich voldoende hebben georiënteerd op de individuele voorziening «in natura» en moeten onderbouwen waarom zij deze niet passend achten. Dit biedt kan het college de mogelijkheid voor innovatie in het aanbod van individuele voorzieningen in natura of het uitbreiden van het gecontracteerde aanbod.

De mogelijkheid voor gemeenten om bij verordening te bepalen in welke gevallen en onder welke voorwaarden de persoon aan wie een budget wordt verstrekt de mogelijkheid heeft om de jeugdhulp te betrekken van een persoon die deze anders dan in de uitoefening van een bedrijf of beroep levert, is toegespitst op het betrekken van jeugdhulp van een persoon die behoort tot het sociale netwerk (vierde lid). De gemeente kan in de verordening bepalen in welke situaties en onder welke voorwaarden de persoon aan wie de gemeente een pgb verstrekt, de mogelijkheid heeft om personen in te schakelen uit zijn sociale netwerk. Tot het sociale netwerk worden gerekend de personen uit de huiselijke kring en andere personen met wie iemand een sociale relatie onderhoudt. Met dat laatste worden personen bedoeld met wie hij regelmatig contacten onderhoudt zoals mantelzorgers, buren, (mede)leden van een vereniging, etc. Hiermee krijgt de gemeente de ruimte om te bepalen onder welke voorwaarden zij het mogelijk wil maken dat een pgb wordt ingezet om mensen uit het sociale netwerk van de betrokkene, te betalen. Hoewel de regering de inzet van het sociale netwerk zeer waardevol vindt, acht de regering het wenselijk dat beloning daarvan met een pgb beperkt blijft tot die gevallen waarin dit aantoonbaar tot betere en effectievere ondersteuning leidt en aantoonbaar doelmatiger is. Een gemeente kan dit het beste beoordelen in samenspraak met de jeugdige en zijn ouders.

Het derde lid bevat een algemene medewerkingverplichting en ziet op alle denkbare vormen van medewerking. Het niet verlenen van specifiek verlangde medewerking kan voor het college aanleiding vormen een individuele voorziening niet te verstrekken, in te trekken of op te schorten.

Het gaat hier om medewerking verlenen bij het onderzoek en daarna. Uit artikel 5:20 Awb vloeit voorts een medewerkingsverplichting jegens de toezichthouder voort.

Als blijkt dat de jeugdige of zijn ouders het pgb niet gebruiken of voor een ander doel dan waarvoor het bestemd is (onderdeel e), kan daaruit worden afgeleid dat de jeugdige of zijn ouders de voorziening en het daaraan gekoppelde pgb niet nodig hebben. Dit artikel geeft het college een handvat om in dergelijke gevallen de beslissing te herzien of in te trekken. Uiteraard zal het college moeten kijken naar de omstandigheden van het specifieke geval. Wanneer iemand bijvoorbeeld tijdelijk geen gebruik maakt van een pgb, omdat hij is opgenomen in een ziekenhuis, zal het praktischer zijn het pgb tijdelijk op te schorten. Wanneer echter onmiskenbaar is dat een pgb door de jeugdige of zijn ouders niet wordt gebruikt, omdat hij ook zonder of met minder jeugdhulp blijkt toe te kunnen, kan het college de beslissing herzien dan wel intrekken.

Voorts biedt dit artikel het college de mogelijkheid om de jeugdige of zijn ouders die het pgb ongeoorloofd inzetten voor een ander doel dan waarvoor dit is verstrekt, aan te pakken (onderdeel e). Ook in die gevallen kan het college zijn beslissing heroverwegen of intrekken.

Om te verzekeren dat gemeenten tijdig over de noodzakelijke gegevens beschikken, is een regeling voor de eenmalige overdracht van gegevens noodzakelijk. In deze regeling wordt zowel de bevoegdheid van de gemeente geregeld om de gegevens te verwerken als de bevoegdheid van de jeugdhulpaanbieder en overige bij ministeriële regeling aangewezen personen en organisaties om deze gegevens te verstrekken.

Omdat het hier gaat om de verwerking van persoonsgegevens, deels ook bijzondere gegevens betreffende de gezondheid of strafrechtelijke gegevens, dient de verwerking ervan (in casu de overdracht) aan specifieke voorwaarden te zijn voldaan. Deze voorwaarden en hun nationaalrechtelijke en internationaalrechtelijke herkomst zijn nader toegelicht in paragraaf 10.2 van het algemeen deel van de memorie van toelichting bij het wetsvoorstel. Dat aan deze voorwaarden is voldaan kan als volgt worden toegelicht. In de eerste plaats moet de verwerking van de persoonsgegevens bij wet worden voorzien: dit geschiedt in het onderhavige artikel 10.4. In de tweede plaats moet de verwerking noodzakelijk zijn in een democratische samenleving. Meer in het bijzonder betreft het de criteria dringende maatschappelijke behoefte, proportionaliteit en subsidiariteit. De dringende maatschappelijke behoefte is gelegen in het genoemde belang van continuïteit. Proportionaliteit stipuleert een redelijke verhouding tussen het te dienen belang en de gegevensoverdracht. Dit belang, namelijk dat de gemeenten over de gegevens beschikken, is evident, aangezien anders geen ondersteuning, hulp of zorg zou kunnen worden verleend. In verband daarmee is de regering van oordeel dat overdracht van de gegevens aan de betrokken gemeenten zo doelmatig is, dat daarmee aan de verhouding tussen belang en middel ruimschoots wordt voldaan. De subsidiariteit ten slotte ziet op het gekozen middel (de overdracht) in relatie tot andere mogelijke manieren om het doel te bereiken, namelijk dat gemeenten tijdig over de betreffende persoonsgegevens beschikken. Kort gezegd: als geschiktere middelen voorhanden zijn, moeten die worden gekozen in de plaats van overdracht. De belangrijkste alternatieven, namelijk dat betrokken jeugdigen of hun ouders zelf de gegevens verstrekken of dat zij desgevraagd aan de overdragende instanties toestemming geven voor de overdracht, acht de regering minder goed toepasbaar dan de voorgestelde overdracht. Immers, het verkrijgen van de expliciete medewerking of toestemming van betrokkenen, zou, mede gelet op de aard van de doelgroep, een zeer langdurig en arbeidsintensief proces zijn en bovendien geen garantie bieden dat van de gehele doelgroep tijdig medewerking of toestemming zou kunnen worden verworven.

Het derde en laatste criterium voor gegevensoverdracht is dat deze een geoorloofd, expliciet genoemd doel dient. Uit jurisprudentie van het EHRM blijkt dat hieronder nadrukkelijk ook de gezondheid en het welzijn van jeugdigen geschaard dienen te worden. Omdat zonder de gegevensoverdracht de continuïteit van de zorg voor de betrokken jeugdigen en hun ouders in het geding zou zijn, en daarmee hun gezondheid en zeker hun welzijn, is ook aan deze laatste voorwaarde voldaan.

In het eerste lid van artikel 10.4 worden de doelen genoemd waarvoor de gemeente de gegevens mag verwerken. Het gaat daarbij om vier doelen. De eerste twee doelen zien op de algemene noodzaak van de continuïteit van de verlening van jeugdhulp en de uitvoering van kinderbeschermingsmaatregelen en jeugdreclassering. Om deze continuïteit te kunnen waarborgen is tevens het behoud van de infrastructuur die noodzakelijk is om jeugdigen en ouders ondersteuning, hulp en zorg te kunnen bieden van belang. Deze algemene continuïteitswaarborgen zijn ook opgenomen in de regionale transitiearrangementen. Het derde doel waarvoor de gemeente deze gegevens nodig heeft, is de bekostiging op individueel niveau van jeugdhulp die op basis van de bestaande aanspraken het eerste jaar na inwerkingtreding doorloopt. Dit betreft de jeugdigen die op het moment van inwerkingtreding daadwerkelijk jeugdhulp ontvangen, inclusief de jeugdhulp die gegeven wordt in het kader van de uitvoering van een kinderbeschermingsmaatregel of jeugdreclassering, en de jeugdigen die op dat moment al een aanspraak hebben op basis van een van de huidige regelingen, maar waarvan die ondersteuning, hulp of zorg nog niet is aangevangen. Het vierde doel waarvoor de gemeente deze gegevens nodig heeft is het op individueel niveau treffen van aansluitende voorzieningen op het gebied van jeugdhulp. Hierbij gaat het om de groep van jeugdigen die op het moment van inwerkingtreding van de wet reeds jeugdhulp ontvangen, maar aan het einde van dit eerste jaar naar verwachting niet zullen uitstromen. Dit zal ongeveer de helft van de jeugdigen zijn. Ook in die gevallen dient de gemeente bevoegd te zijn om gegevens over jeugdhulp en jeugdigen te verwerken in het kader van de bekostiging en ter voorbereiding van het treffen van aansluitende voorzieningen op het gebied van jeugdhulp.

Het tweede lid regelt de bevoegdheid om de gegevens te verstrekken. De verstrekking van de gegevens dient plaats te vinden door de jeugdhulpaanbieders, alsmede door de bij ministeriële regeling aan te wijzen personen en organisaties. Zij moeten de gegevens over de desbetreffende cliënten verstrekken aan het college waar de betreffende jeugdige zijn woonplaats heeft.