Nr. 64 BRIEF VAN DE MINISTER VAN SOCIALE ZAKEN EN WERKGELEGENHEID

Aan de Voorzitter van de Tweede Kamer der Staten-Generaal

Den Haag, 22 december 2011

Bijgaand ontvangt u de evaluatie die is gemaakt ter beantwoording van de vraag of een bijzondere aanpassing van het wettelijk minimumloon gewenst is. De wettelijke plicht tot het maken van een dergelijke evaluatie, na het verstrijken van telkens een periode van vier jaar, is opgenomen in artikel 14, dertiende lid van de Wet minimumloon en minimumvakantiebijslag. Het kabinet trekt op basis van de evaluatie de conclusie dat er geen bijzondere aanpassing van het minimumloon behoeft plaats te vinden.

Evaluatie bijzondere aanpassing wettelijk minimumloon periode 2007 t/m 2010

Inleiding

Loonontwikkeling en loondifferentiatie

Om een goed beeld te krijgen van de hoogte van het WML is het zinvol om te kijken naar de relatieve ontwikkeling van het minimumloon: hoe heeft dit zich ontwikkeld ten opzichte van de verdiende lonen en gewogen contractlonen bij bedrijven en overheid. Gedurende de hele periode 2007 t/m 2010 is het minimumloon gekoppeld aan de (gewogen) contractlonen bij bedrijven en overheid.

Tabel 1 geeft een overzicht van zowel de ontwikkeling van het minimumloon, als van de gewogen contractlonen bij bedrijven en overheid voor de periode 2007 t/m 2010. De gewogen contractlonen zijn een gemiddelde van de contractlonen in de markt en bij de overheid en zijn maatgevend voor de reguliere aanpassing van het minimumloon.

Tabel 1: Bruto ontwikkeling van lonen en minimumloon

	2007	2008	2009	2010	Gemiddeld over 2007–2010
Minimumloon	2,4	2,8	3,3	1,6	2,5
Gewogen contractlonen1	2,0	3,5	2,7	1,0	2,4
Verdiende lonen	3,6	3,2	1,9	1,8	2,7

Tabel 1 toont dat de ontwikkeling van het wettelijk minimumloon in de afgelopen jaren meebeweegt met de ontwikkeling van de gewogen contractlonen. Het verschil tussen de feitelijke verdiende lonen van de gewogen contractlonen is het gevolg van incidentele loonstijgingen, zoals extra gratificaties. De geringe afwijking van het minimumloon van de gewogen contractlonen is het gevolg van de gehanteerde aanpassingssystematiek, waarbij het minimumloon met een vertraging van een half jaar de contractloonontwikkeling volgt. In 2009 raakte de crisis de Nederlandse arbeidsmarkt. Doordat cao’s doorgaans voor meerdere jaren zijn vastgelegd, heeft dit de contractloonontwikkeling in 2009 niet beïnvloed. In 2010 blijft de ontwikkeling van de contractlonen wel achter bij voorgaande jaren. Door de toegepaste aanpassingssystematiek van het WML heeft dit een vertraagd effect op de ontwikkeling van het WML.

Koopkrachtontwikkeling

De hoogte en ontwikkeling van het bruto minimumloon heeft invloed op de koopkracht van mensen die werken tegen minimumloon en uitkeringsgerechtigden (waaronder de AOW’ers) in Nederland. Met een aanpassing van het minimumloon kan gericht de koopkrachtontwikkeling van deze groepen worden verbeterd of verslechterd. De vraag is of de koopkrachtontwikkeling van deze groepen in vergelijking met andere huishoudens aanleiding geeft voor het aanpassen van de hoogte van het wettelijk minimumloon. In tabel 2 wordt de standaard koopkrachtontwikkeling van verschillende huishoudens vergeleken.

Voor alle huishoudensamenstellingen is de koopkrachtontwikkeling over de periode 2007–2010 positief geweest. De koopkrachtontwikkeling van de voorbeeldhuishoudens met minimumloon of van uitkeringsgerechtigden is niet structureel lager of hoger in vergelijking met andere voorbeeldhuishoudens. Een uitzondering hierop is de koopkrachtontwikkeling van alleenstaande ouders, vooral werkende alleenstaande ouders op WML-niveau. Om de participatie onder deze huishoudens te vergroten, is bewust beleid ingezet om de prikkel om vanuit de bijstand aan het werk te gaan, te versterken.

Tabel 2: Koopkrachtontwikkeling

	2007	2008	2009	2010	2007 t/m 2010
Actieven:
Alleenverdiener met kinderen
modaal	1½	– ½	2	– 1¼	1½
2 x modaal	2	– ½	1¾	– 1¼	1¾
Tweeverdieners
modaal + ½ x modaal met kinderen	2	– ½	2¼	– 1	2¾
2 x modaal + ½ x modaal met kinderen	2	– ¼	2¼	– 1	3
modaal + modaal zonder kinderen	2	– ½	2½	– ¾	3¼
2 x modaal + modaal zonder kinderen	2	– ¼	2¼	– 1	3¼
Alleenstaande
minimumloon	1½	– ¼	2¼	– ½	3¼
modaal	2	– ½	2½	– ¾	3¼
2 x modaal	2	0	2¼	– 1	3¼
Alleenstaande ouder
minimumloon	1½	5½	4¼	– ¼	11½
modaal	2	– ½	4	– 1	4¾
Inactieven:
Sociale minima
paar met kinderen	1	– ¾	2¼	– ½	2
alleenstaande	1	– ¾	2	– ¼	2
alleenstaande ouder	1¼	– ½	3¼	– ½	3¾
AOW (alleenstaand)
(alleen) AOW	1¼	– ½	2¾	– ¼	3¼
AOW +10000	1¼	– ½	1	– ½	1½
AOW (paar)
(alleen) AOW	1¼	– ¾	2½	– ½	2¾
AOW +10000	1½	– ½	1¼	– ½	1¾

Inkomensongelijkheid

Om een goed beeld te krijgen van de hoogte van het WML is het zinvol om te kijken naar de inkomensongelijkheid binnen een land. Enerzijds kan een (grote) inkomensongelijkheid politiek onwenselijk zijn. Het wettelijk minimumloon legt een bodem in het loongebouw, waardoor aanpassing van het minimumloon een instrument is dat ingezet kan worden om de inkomensongelijkheid te beïnvloeden. Anderzijds heeft inkomensongelijkheid ook gevolgen voor de participatiebeslissingen. Tabel 3 geeft een overzicht van de ontwikkeling van inkomensongelijkheid tussen 2006 en 2009. Er is gekozen voor de ginicoëfficiënt en de theilcoëfficient als maatstaven voor inkomensongelijkheid. De ginicoëfficiënt ligt tussen 0 (volledige gelijkheid) en 1 (maximale ongelijkheid). De theilcoëfficiënt heeft de waarde 0 bij totale gelijkheid.

Wanneer we kijken naar maatstaven voor inkomensongelijkheid over de periode 2006–2009 dan is de inkomensongelijkheid in Nederland nauwelijks veranderd.

Tabel 3: Ontwikkeling inkomensongelijkheid in Nederland, periode 2001 t/m 2009

	2006	2007	2008	2009
Ginicoëfficiënt	0,142	0,165	0,146	0,144
Theilcoëfficiënt	0,264	0,281	0,271	0,271

Werkgelegenheid

Minimumloon in internationaal perspectief

Landen waarmee Nederland zich normaliter vergelijkt – Zweden, Denemarken en Duitsland – kennen geen wettelijk minimumloon. In deze landen komen minimumlonen tot stand in decentrale onderhandelingen en worden vervolgens algemeen verbindend verklaard.

Figuur 1: Minimumloon internationaal in koopkrachtpariteit3 (2007 t/m 2010)

Conclusie

• • In de voorgaande evaluatie is de ontwikkeling van vijf variabelen over de periode 2007 tot en met 2010 onder de loep genomen. Per variabele wordt de volgende conclusie getrokken:

  • − Het bruto minimumloon is in de periode 2007–2010 volledig gekoppeld aan de ontwikkeling van gewogen contractlonen bij bedrijven en overheid. Het bruto minimumloon beweegt daarom, behoudens de gebruikelijke vertraging, mee met de ontwikkeling van de gewogen contractlonen.

  • − De koopkrachtontwikkeling van de voorbeeldhuishoudens met minimumloon of van uitkeringsgerechtigden is niet structureel lager of hoger in vergelijking met andere voorbeeldhuishoudens. Een uitzondering hierop is de koopkrachtontwikkeling van werkende alleenstaande ouders met een minimuminkomen. Dit is het resultaat van bewust ingezet beleid.

  • − Nederland kent een lage inkomensongelijkheid. Gedurende de afgelopen periode is de inkomensongelijkheid vrijwel onveranderd gebleven.

  • − Het werkgelegenheidseffect van verhoging van het bruto minimumloon met aanpassing van uitkeringen leidt tot een hogere werkloosheid.

  • − Het minimumloon in Nederland is relatief hoog. De positie van Nederland wat betreft de hoogte van het minimumloon is in de periode 2007–2010 niet veranderd.

• • Het kabinet trekt op basis van de ontwikkeling van deze variabelen de conclusie dat er geen grote veranderingen in omstandigheden hebben voorgedaan. Er behoeft daarom geen bijzondere aanpassing van het minimumloon plaats te vinden.