Voorgesteld tijdens het Wetgevingsoverleg van 26 november 2009
De Kamer,
gehoord de beraadslaging,
overwegende, dat de regelgeving omtrent de ruimtelijke inrichting van Nederland de afgelopen decennia sterk aan complexiteit heeft gewonnen, niettegenstaande de positieve uitzonderingen als Wro, Wabo, Grex-wet en Activiteitenbesluit;
overwegende, dat de kosten voor onder andere onderzoek, juridische procedures, advies et cetera dientengevolge zijn opgelopen;
overwegende, dat het voor burgers ook steeds lastiger is te overzien op welke wijze besluiten tot stand komen en dat zij daarmee buitenspel worden gezet of in ieder geval dat gevoel hebben;
overwegende, dat de Crisis- en herstelwet een eerste poging betreft, de complexiteit op onderdelen te reduceren en de gelegenheid biedt, de komende jaren ervaring op te doen;
overwegende, dat een meer fundamentele herziening van het omgevingsrecht op termijn onvermijdelijk is, met name gericht op het samenspel van sectorale regelgeving en op de wirwar van AMvB’s en andere regelingen die onder op zich goede wetten hangen, met inbegrip van de bestuurscultuur waar die debet is aan onnodige complexiteit;
overwegende, dat, mochten deskundigen nu gevraagd worden vanuit een «tabula rasa» een stelsel voor omgevingsrecht te ontwerpen, er vele uitkomsten denkbaar zijn behalve het huidige complexe stelsel;
verzoekt de regering daadwerkelijk zo’n tabula rasa-opdracht te organiseren en met inachtneming van een aantal principiële uitgangspunten van de democratische rechtsstaat met ideeën en voorstellen te komen over een fundamentele herziening van het omgevingsrecht;
verzoekt de regering tevens indien nodigs, de collega-lidstaten in de EU hieromtrent te consulteren;
verzoekt de regering voorts in navolging van het platform «anders betalen voor mobiliteit» daar ook maatschappelijke organisaties bij te betrekken;
verzoekt de regering de Kamer over de aanpak en de voortgang te informeren,
en gaat over tot de orde van de dag.
Pieper
Neppérus
Boelhouwer