Aan de Voorzitter van de Tweede Kamer der Staten-Generaal
Den Haag, 14 december 2009
In het Coalitieakkoord staat het voornemen een financiële tegemoetkoming te geven aan alleenverdienershuishoudens met de zorg voor een chronisch ziek of gehandicapt kind. Deze afspraak is gemaakt omdat het kabinet het verhogen van de arbeidsparticipatie en een kindvriendelijk beleid, beide belangrijke doelen vindt. Ter bevordering van de arbeidsparticipatie wordt de overdraagbaarheid van de heffingskorting in 15 jaar afgebouwd en is de inkomensafhankelijke combinatiekorting ingevoerd. Ter ondersteuning van gezinnen is de kinderkorting omgezet in een kindgebonden budget en is bij de afbouw van de overdraagbaarheid van de heffingskorting rekening gehouden met gezinnen met kleine kinderen. Ouders die het zelf verzorgen van hun chronisch zieke of gehandicapte kind belangrijker vinden dan de arbeidsparticipatie van beide partners, moeten hierbij geen belemmering ondervinden. Een belangrijk uitgangspunt voor mij is, dat deze ouders zelf een goede afweging kunnen maken tussen de zorg die zij aan deze kinderen willen geven en de mate waarin zij op de arbeidsmarkt willen en kunnen participeren. Ik heb de Kamer reeds gemeld dat gewerkt werd aan een aparte financiële tegemoetkoming in de Regeling tegemoetkoming ouders van thuiswonende gehandicapte kinderen (TOG). Aan de afspraak in het coalitieakkoord en de toezegging aan de Kamer wordt invulling gegeven door de wijziging in de Regeling tegemoetkoming ouders van thuiswonende gehandicapte kinderen (die recentelijk naar de Kamer is gezonden). In deze regeling is een financiële tegemoetkoming voor alleenverdieners met de zorg voor chronisch zieke of gehandicapte kinderen opgenomen.
De tegemoetkoming in de TOG betekent dat alleenverdieners met de zorg voor chronisch zieke of gehandicapte kinderen vanaf 2010 recht hebben op een bedrag van € 1460 per jaar. Het recht op de tegemoetkoming bestaat alleen als gedurende vier kwartalen recht bestaat op een TOG-uitkering. De SVB zal de tegemoetkoming in een keer in het eerste kwartaal van 2011 uitkeren. Er is sprake van een alleenverdiener als de partner met het laagste inkomen niet meer verdiend dan € 4619 per jaar. Dit bedrag is gelijk aan de grens waarboven recht bestaat op de inkomensafhankelijke combinatiekorting. M.a.w. als het inkomen van de minst verdienende partner boven dit bedrag uitkomt, is volgens de Belastingdienst sprake van een tweeverdiener. Voor de duidelijkheid merk ik ten overvloede nog op dat alleenstaande ouders in dit verband niet onder «alleenverdienershuishoudens» vallen.
De introductie van een tegemoetkoming voor alleenverdieners in de TOG stelt ouders in staat om de zorg voor hun chronisch ziek of gehandicapt kind op evenwichtige manier vorm te geven.