Bijna alle Nederlandse werknemers krijgen als ze gaan trouwen minimaal drie dagen verlof. Maar word je vader, dan moet je het met minder doen. Vaders hebben in Nederland een wettelijk recht op twee schamele dagen kraamverlof. Twee dagen om er aan te wennen dat er een nieuw klein mensje bij is gekomen en dan kunnen vaders snel weer aan het werk. Voor kleine baby’s zorgen is immers vrouwenwerk.
GroenLinks is het daar niet mee eens. Ook voor vaders én hun kind is het van belang in de prille babytijd uitgebreid kennis te kunnen maken met elkaar. Bovendien kunnen vaders er zijn voor hun partner die zo kort na de bevalling nog herstellende is van die zware klus. Het is niet meer van deze tijd om te verwachten dat oma, de buurvrouw of een vriendin wel even kan bijspringen.
Daarom regelt onderhavig wetsvoorstel een vaderverlof van twee weken.1 Het wetsvoorstel regelt dat tijdens het vaderverlof het loon wordt doorbetaald. Net zoals moeders tijdens het zwangerschaps- en bevallingsverlof. Doorbetalen van het loon is belangrijk. Uit onderzoek blijkt immers dat maar weinig vaders verlof opnemen als het niet wordt betaald. Verder gaat van vaderverlof een stimulerende werking uit: vaders zullen ook later meer zorgtaken op zich nemen.
Sinds 2000 heeft de overheid expliciet tot doel het zorgaandeel van mannen te vergroten.2 Dit bevordert de arbeidsparticipatie, en daarmee economische zelfstandigheid, van vrouwen én betrekt vaders meer bij de zorg voor hun kinderen. Het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid heeft verschillende campagnes geïnitieerd, zoals «Wie doet wat?» en «Wie is toch die man die op zondag het vlees snijdt?». De effectiviteit van dergelijke campagnes is gering. Om het zorgaandeel van mannen te vergroten zijn concrete maatregelen nodig. We denken dan aan betaald ouderschapsverlof, meer lonend maken van deeltijd werk én aan een vaderverlof. Dat laatste regelt onderhavig wetsvoorstel.
Overigens, spreken wij hier steeds over vaders en mannen, maar vanzelfsprekend geldt het recht op verlof ook voor de vrouwelijke partner van een vrouw die een kind krijgt.
2. Werkende vaders, zorgende moeders
Nederland behoort tot de Europese achterhoede als het gaat om de emancipatie van vrouwen. Dat heeft veel te maken met de sociale normen die in Nederland heersen. Zo’n 30% van de bevolking vindt het bezwaarlijk dat een moeder met jonge kinderen buitenshuis werkt. Van de overige 70% vindt het overgrote deel dat moeders wel mogen werken, maar vooral niet te lang. Slechts 7% van de bevolking vindt meer dan drie dagen werk per week ideaal voor moeders. De ideale werkweek van mannen is aanzienlijk langer: 72% vindt een werkweek van vier of vijf drie dagen ideaal voor mannen.1 Het is dan ook niet verwonderlijk dat we het hebben over zorgende vaders en werkende moeders. Want dat vaders werken en moeders zorgen, spreekt voor zich. Het zijn die stereotiepe denkbeelden die wat ons betreft op de schop moeten. Onderhavig wetsvoorstel wil daar een kleine, maar cruciale stap aan bijdragen.
Nederland in Europese achterhoede
| Nederland | Europa | Positie Nederland | |
|---|---|---|---|
| Aantal uren dat vrouwen minder werken dan mannen per week | 12,2 | 6 | 28 vd 28 |
| Aantal uren huishouden en zorg door werkende mannen | 11,6 | 13,0 | 12 vd 16 |
| Aandeel voltijders onder werkende vrouwen | 39% | 74% | 21 vd 21 |
| Percentage dat vrouwen per uur minder verdienen dan mannen | 19% | 15% | 19 vd 25 |
Bronnen: Emancipatiemonitor 2006 en Verslag van de Europese Commissie over de gelijkheid van vrouwen en mannen 2006.
Bijna alle partners (namelijk 95%) hebben behoefte aan verlof nadat hun vrouw is bevallen. De meesten nemen dan ook naast het kraamverlof ook vakantie op, gemiddeld 10 dagen. Dit wijst erop dat het kraamverlof als zodanig door veel mannen als tekort wordt ervaren om hun behoefte aan vrije tijd na de geboorte te realiseren.2
4. Vaderverlof in andere landen
Veel andere Europese landen kennen een ruimer vaderverlof dan de twee dagen waar Nederlandse mannen recht op hebben. De verschillen zijn groot.
| Land | Duur | Betaald? |
|---|---|---|
| Portugal | Twintig dagen | Ja |
| Finland | Achttien dagen | Ja |
| België | Tien dagen | Ja |
| Groot Brittannië | Twee weken | Beperkt |
| Denemarken | Twee weken | Ja |
| Noorwegen | Twee weken | Meestal wel |
| Zweden | Tien dagen | Ja |
| Hongarije | Vijf dagen | Ja |
Bron: Emancipatiemonitor 2006.
Bovenstaande tabel maakt duidelijk dat Nederland ook op dit punt ergens onderaan bungelt in Europa.
Uit onderzoeken blijkt dat de aanwezigheid van een betrokken vader, al vanaf kort na de geboorte, tot betere prestaties van het opgroeiende kind leidt. Kinderen van zes maanden met een betrokken vader zijn motorisch verder ontwikkeld. De kinderen doen het later beter op school, zijn sociaal competenter en kunnen beter met stress omgaan.1
Het ontbreekt vaders echter aan tijd. Juist als de kinderen klein zijn besteden vaders de meeste tijd aan betaalde arbeid: 41,5 uur per week.2 Dat levert stress op. Uit diverse studies blijkt dat het conflict tussen werk- en privé-taken bij werkende vaders evenzeer leeft als bij werkende moeders. Vaders uit alle klassen melden dat de kinderen, tot hun ongenoegen, sluitpost van de tijdsbegroting zijn.3
Bevallen is een zware klus en daarvan herstellen kost tijd. Wij zijn trots op het kraamzorgsysteem dat we in Nederland kennen. De kraamverzorgsters verzorgt de moeder, de baby en leert beide ouders hoe ze het beste voor hun kind kunnen zorgen. Om dat te kunnen leren moet de vader er natuurlijk wel zijn. Daarmee voorkom je ook dat moeders vanaf het allereerste begin in hun eentje de regie hebben over de zorg voor het kind.
Na 8 dagen gaat de kraamverzorgster meestal weg. Maar na 8 dagen zijn vrouwen nog niet hersteld van de bevalling. Zeker de eerste weken zijn veel vrouwen nog maar weinig mobiel, kunnen ze niet lang staan en hebben ze rust nodig. Een partner die er is om taken in het huishouden en in de zorg voor het kind over te nemen, draagt bij aan een voorspoedig herstel van de moeder.
Uit onderzoek blijkt verder dat het ook voor de relatie van de ouders belangrijk is dat vaders de kans krijgen zich te ontwikkelen in het omgaan met de baby. Moeders zijn namelijk meer tevreden over hun relatie als de vader zich competent voelt in het omgaan met hun baby.4
7. Naar een ouderschapscultuur
Lans Bovenberg bepleit de overgang van een kostwinnerscultuur naar een ouderschapscultuur.5 GroenLinks is het daar van harte mee eens. Vaderverlof is één van de concrete instrumenten om die ouderschapscultuur gestalte te geven. De overheid laat daarmee zien dat het een goede zaak is als vaders meer gaan zorgen voor hun kind. Immers vaders stellen vaak dat de organisatiecultuur hen er vooral van weerhoudt om meer betrokken te zijn bij hun kinderen.6
Onder andere door de moedercultuur krijgen vrouwen in Nederland op steeds latere leeftijd kinderen. Op latere leeftijd zijn vrouwen en mannen echter minder vruchtbaar. Met ontgroening van de samenleving tot gevolg. Volgens het Noors Bureau voor de Statistiek is er een verband tussen vaderverlof en het aantal kinderen. Gezinnen waar vaders verlof hebben gehad krijgen vaak nog een tweede of derde kind.7 Ook uit Deens en Zweeds onderzoek blijkt dat de beslissing om een tweede kind te krijgen eerder wordt genomen als de man meer bemoeienis heeft met de verzorging van het eerste kind.8
Het wetsvoorstel heeft voor de Rijksbegroting geen gevolgen aangezien werkgevers verantwoordelijk zijn voor de twee weken loondoorbetaling. Zij dragen de kosten van het onderhavige wetsvoorstel.
9. Artikelsgewijze toelichting
Het voorgestelde artikel 4:2 «Vaderverlof» vervangt het huidige artikel 4:2 «Kraamverlof» van de Wet arbeid en zorg. Het huidige artikel geeft de partner van de moeder reeds recht op twee dagen betaald verlof na de bevalling (of: terugkeer thuis) van de moeder en de baby. De indiener van dit wetsvoorstel breidt dit recht uit naar twee weken.
In het nieuwe artikel 4:2 is opgenomen dat deze twee weken verlof gelden voor de dagen dat de partner arbeid pleegt te verrichten. Dat wil zeggen dat partners met een voltijdsbaan tien werkdagen vaderverlof kunnen opnemen, en degenen met een deeltijdbaan een evenredig kleiner aantal. De vrije dagen kunnen binnen een periode van vier weken worden opgenomen.
Overigens kent de Wet arbeid en zorg reeds het recht op adoptieverlof voor beide ouders (artikel 3:9). Dit verlof duurt vier weken, waarvan er minimaal twee nadat de zorg is overgedragen aan de ouders mogen worden opgenomen. Gedurende dit adoptieverlof heeft de werknemer recht op een uitkering.
Van Gent
Het wetsvoorstel regelt ook vaderverlof voor de vrouwelijke partner van een moeder en voor vaders die niet op hetzelfde adres wonen als de moeder.
In 2000 namen zij rond de 35% van de zorgtijd voor hun rekening. In 2005 is dat slechts met 0.7% gestegen tot 35,7%. Het kabinet streeft naar 40% in 2010. Bron: Emancipatiemonitor 2006, SCP/CBS, 2006.
Heleen van Luijn en Saskia Keuzenkamp: Werkt verlof? Het gebruik van regelingen voor verlof en aanpassing van de arbeidsduur, SCP, 2004.
Anne Marie Meijer en Godfried L.H. van den Wittenboer: Contribution of Infants’ Sleep and Crying to Marital Relationships of First-Time Parent Couples in the 1st Year After Childbirth, Journal of Family Psychology (Vol. 21, No. 1).
Raad voor Volksgezondheid en Zorg: Uitstel van ouderschap: medisch of maatschappelijk probleem?, 2007.