Nr. 3 MEMORIE VAN TOELICHTING

In de brief van 8 september 2017 heeft het toenmalige kabinet tegelijkertijd vastgesteld dat overheidswerkgevers zichzelf in vergelijking tot de marktsectorwerkgevers voor een relatief grotere opgave gesteld zien, door af te spreken dat er 25.000 banen voor mensen met een arbeidsbeperking worden gecreëerd, ten opzichte van de 100.000 banen bij de markt. De overheid moet daardoor naar verhouding een groter aantal banen leveren dan de markt. Dit hoge ambitieniveau is versterkt door het feit dat voor de sector overheid een sneller tijdpad is afgesproken dan voor de sector markt.

Dit alles heeft bijgedragen aan de opgelopen achterstand. Het toenmalige kabinet heeft verder geconstateerd dat de ervaringen van de afgelopen twee jaren nadere inzichten geven in de redenen achter de tegenvallende resultaten bij de overheid. Uit deze inzichten is een aantal conclusies getrokken, die leiden tot wijzigingen in de Wet banenafspraak en quotum arbeidsbeperkten. Het betreft de mogelijkheid tot het deactiveren van een eerder geactiveerde quotumheffing en het niet heffen over het eerste jaar van de quotumheffing na activering daarvan. Deze twee maatregelen zijn in het voorliggende wetsvoorstel opgenomen.

Omdat er voor de markt- en overheidssector separate afspraken zijn gemaakt, kunnen er ook twee afzonderlijke quota worden geactiveerd. Eén voor de marktsector en één voor de overheidssector.

De quotumheffing geldt voor alle bedrijven met 25 werknemers of meer. Zij moeten voldoen aan een vastgesteld quotumpercentage. Dit quotumpercentage wordt vastgesteld in het kalenderjaar voorafgaand aan het kalenderjaar waarin het quotumpercentage van toepassing is. In het kalenderjaar na het kalenderjaar waarin het quotumpercentage van toepassing is, wordt de quotumheffing door UWV berekend en door de Belastingdienst opgelegd.

Voorbeeld: uit de tweemeting van de monitor Banenafspraak in juli 2017 is geconstateerd dat de sector overheid het aantal afgesproken banen voor arbeidsbeperkten over 2016 niet heeft gerealiseerd. Het toenmalige kabinet heeft na overleg met sociaal partners en VNG, en gehoord het parlement, in oktober 2017 de ministeriële regeling vastgesteld tot activering van de quotumheffing voor de sector overheid5 vanaf 2018. Bij ministeriële regeling is het quotumpercentage voor de sector overheid voor 2018 vastgesteld op 1,93%6. Als een overheidswerkgever er in 2018 niet in is geslaagd te voldoen aan het quotumpercentage, wordt er een heffing opgelegd in 2019 over 2018.

Voorafgaand aan het besluit tot activering van de quotumheffing heeft het toenmalige kabinet gesproken met sociale partners, overheidswerkgevers en gemeenten. De sociale partners onderschrijven het belang van de inclusieve arbeidsmarkt en vinden het belangrijk om het draagvlak te behouden om de afspraken uit het Sociaal Akkoord te realiseren. De sociale partners zitten niet op één lijn waar het gaat over het nu activeren van het quotum. Het wordt door de sociale partners belangrijk gevonden de afgesproken banen worden gerealiseerd en dat de afspraken uit het Sociaal Akkoord gestand moeten worden gedaan. Het quotum moet volgens sommigen wel als stok achter de deur worden gehouden met de mogelijkheid om de quotumheffing te deactiveren als er wel genoeg banen zijn gerealiseerd.

Ook wordt bij een deel van de sociale partners betwijfeld of het aanzetten van het quotum behulpzaam is om de noodzakelijke beweging op gang te krijgen. Activering wordt daarom bij dit deel van de sociale partners niet wenselijk geacht, ook niet als de mogelijkheid tot het deactiveren in de wet wordt opgenomen. Tevens is aandacht gevraagd voor de wens van de overheidswerkgevers voor dezelfde looptijd om de banenafspraak te realiseren als de looptijd die geldt voor de werkgevers in de markt, namelijk tot 2026.

Daarnaast is door sociale partners aandacht gevraagd voor de huidige regel die bepaalt dat iemand niet langer tot de doelgroep van de banenafspraak behoort en diens plaatsing niet meer meetelt voor de banenafspraak, als de werknemer niet meer voldoet aan de doelgroepcriteria (t+2 regel). Deze regel pakt niet goed uit in de praktijk. Werkgevers ervaren de garantie van ruim twee jaar als te weinig zekerheid. Dit bevordert een duurzame plaatsing niet. En deze regel is een disincentive om te investeren in medewerkers of kan zelfs aanleiding zijn voor ontslag. Voor werkgevers zijn de extra instrumenten waarvan zij gebruik kunnen maken belangrijk om mensen uit de doelgroep in dienst te nemen en in dienst te houden. Ook de sociale partners wijzen erop dat het van belang is om werkgevers meer zekerheid te geven door de periode van de beoordeling langer te laten duren, waardoor werkgevers langer gebruik kunnen maken van de regelingen en instrumenten.

De sociale partners noemen ten slotte ook de noodzaak van een goede analyse naar de achtergrond waarom de overheidswerkgevers de afgesproken aantallen niet gehaald hebben, ook op regionaal niveau, en wijzen op de noodzaak van een plan van aanpak voor de overheid dat de beweging bij de overheidswerkgevers in gang zet om de afgesproken doelen wel te realiseren.

Er is geen onwil geconstateerd bij overheidswerkgevers om extra plekken te creëren, wel een grote zoektocht naar de (rand)voorwaarden waaronder deze banen ingepast zouden kunnen worden binnen de organisatie. Gepleit is om de quotumheffing nog niet direct in te voeren en de overheidswerkgevers meer tijd te geven om alsnog hun aandeel te leveren in deze maatschappelijke opgave.

Op grond van het voorgestelde nieuwe tweede lid van artikel 122n van de Wet financiering sociale verzekeringen (Wfsv) kan de quotumheffing worden gedeactiveerd in het geval daartoe bij ministeriële regeling wordt besloten. De mogelijkheid om tot deactivering over te gaan, blijkt uit de metingen van de monitor Banenafspraak over het voorgaande kalenderjaar. De metingen van de monitor Banenafspraak zijn beschikbaar rond 1 juli.

Het deactiveren van de quotumheffing en het uitstel van de quotumheffing in het eerste jaar na activering kunnen samenlopen. Dit wordt aan de hand van de onderstaande voorbeelden geïllustreerd. Uit deze voorbeelden blijkt ook dat het uitsteljaar in combinatie met de deactiveringsmogelijkheid ertoe leidt dat de overheidswerkgevers tot en met 2019 de tijd hebben alsnog het aantal afgesproken banen uit de Banenafspraak te halen, zonder dat dit hoeft te leiden tot quotumheffingen aan individuele overheidswerkgevers.

Als bijvoorbeeld bij de driemeting van de monitor Banenafspraak in 2018 blijkt dat de overheid het afgesproken aantal banen voor arbeidsbeperkten uit de Banenafspraak over 2017 heeft gerealiseerd, dan wordt bij ministeriële regeling besloten de quotumheffing, bedoeld in hoofdstuk 3, afdeling 4, paragraaf 4a Wfsv, niet langer uit te voeren voor de sector overheid over de jaren vanaf 2018. Dat betekent dat er over 2018 geen quotumheffingen worden opgelegd op grond van het feit dat de quotumheffing is gedeactiveerd. Vanaf dat moment gelden de afspraken uit de Banenafspraak weer.

De ministeriële regeling tot deactivering zal in het voorbeeld niet terugwerken tot 1 januari 2018. Een dergelijke terugwerkende kracht leidt ertoe dat de activiteiten die tot aan de driemeting tot vaststelling van de quotumheffing (vooraankondiging, uitleenadministratie enz.) zijn uitgevoerd geen juridische grondslag meer hebben. Nu die activiteiten ook gegevensverwerkingen betreffen zou dat, als terugwerkende kracht zou worden gebruikt, betekenen dat deze verwerkingen onrechtmatig zouden worden. Dat is ongewenst. Daarom zal in de ministeriële regeling tot deactivering worden geregeld dat de quotumheffing vanaf 2018 niet zal worden uitgevoerd, dat wil zeggen dat de quotumheffingen niet worden opgelegd.

Het betekent ook dat de quotumheffing in dit voorbeeld in 2018 van 1 januari tot aan de datum van inwerkingtreding van de ministeriële regeling geactiveerd is geweest, maar er worden geen heffingen over 2018 opgelegd op grond van de deactivering. Omdat de quotumheffing geactiveerd is geweest, geldt in de latere jaren als de quotumheffing wederom geactiveerd moet worden geen «uitsteljaar» meer. Dat is ook niet gewenst omdat het uitsteljaar beoogt bij de eerste invoering van de quotumheffing werkgevers meer tijd te geven alsnog het aantal afgesproken banen te halen. Dat argument geldt niet meer als de quotumheffing in latere jaren na een eerdere deactivering wederom wordt geactiveerd.

Een volgende mogelijkheid tot deactivering kan blijken uit de viermeting van de monitor Banenafspraak in juli 2019. Als uit deze viermeting blijkt dat het aantal afgesproken banen voor arbeidsbeperkten uit de Banenafspraak over 2018 door de overheid is gehaald, dan wordt de quotumheffing niet langer uitgevoerd voor de sector overheid over de jaren vanaf 2018. In dat geval is de quotumheffing geactiveerd geweest over 2018 en 2019 tot aan de datum van inwerkingtreding van de ministeriële regeling, maar worden er geen heffingen over 2018 opgelegd op grond van de deactivering. Vanaf 2018 gelden de afspraken uit de Banenafspraak weer.

Voor de overheidswerkgevers is 2018 het «uitsteljaar». Mocht uit de betreffende viermeting in juli 2019 blijken dat de overheidswerkgevers het aantal afgesproken banen voor arbeidsbeperkten uit de Banenafspraak over 2018 niet gehaald hebben, dan blijft de quotumheffing geactiveerd maar worden er vanwege het «uitsteljaar» in 2019 over 2018 toch geen heffingen opgelegd.

Als werkgevers onvoldoende banen realiseren en de quotumheffing wordt geactiveerd, ontstaan wel verplichtingen en regeldruk voor werkgevers en mensen uit de doelgroep vanuit de overheid.

Met de daaraan verbonden nalevingskosten en de administratieve lasten is reeds rekening gehouden bij de Wet banenafspraak en quotum arbeidsbeperkten13. Uitstel van de quotumheffing in het eerste jaar na activering brengt hierin geen wijziging. Incidenteel zullen de kosten in dat eerste jaar afnemen, omdat de werkgever geen kennis hoeft te nemen van de beschikking van de Belastingdienst en deze ook niet hoeft te controleren. Er zullen in dat jaar immers geen heffingen worden opgelegd en dus ook geen beschikkingen worden gestuurd. Ook hoeft de werkgever in dat jaar geen quotumheffing af te dragen. De nalevingskosten voor de sector overheid zullen naar schatting met ca. 165.000 duizend euro voor circa 750 werkgevers incidenteel afnemen. Mocht de quotumregeling voor de sector markt in de toekomst geactiveerd worden, dan zullen de nalevingskosten voor de sector markt in het eerste jaar na activering ook incidenteel afnemen. De afname wordt geschat op ca. 700 duizend euro voor circa 13.000 werkgevers.

UWV geeft in zijn uitvoeringstoets aan dat het voorliggende wetsvoorstel technisch uitvoerbaar en haalbaar is per de voorgestelde inwerkingtredingsdata onder acceptatie van een aantal risico’s en uitgangspunten. Wat betreft uitlegbaarheid naar werkgevers ziet UWV grote risico’s en bezwaren. Volgens UWV staat het voorstel op gespannen voet met het uitgangspunt van uitlegbare, eenvoudige regelgeving. In de ogen van UWV kent het voorliggende wetsvoorstel het risico dat in de combinatie en in de tijd verschillende opties van activering, deactivering en heffingsvrij jaar voor werkgevers complex en verwarrend kunnen zijn. Er is in de loop van de tijd een veelheid aan situaties mogelijk voor overheid en marksector, die door het deactiveringsvoorstel in de loop van enig kalenderjaar nog kunnen wijzigen.

Ook voor de uitvoering leidt het voorliggende wetsvoorstel volgens UWV tot ingewikkelde, mogelijk jaarlijks en zelfs binnen één jaar wisselende processen en communicatie. Voor UWV is er geen sprake van een standaard te doorlopen uitvoeringsproces, maar moet UWV per jaar beoordelen welke uitvoeringsmodaliteit aan de orde is.

Het voorliggende wetsvoorstel betekent voor UWV bovendien een wijziging in een lopend implementatietraject. Het zet daarmee het toch al krappe tijdpad naar tijdige implementatie van de quotumregeling en de inleenadministratie verder onder druk, aldus UWV.

Voor UWV is een belangrijke voorwaarde daarom een strakke regie: van de politieke besluitvorming tot activering of deactivering, via de inleenadministratie tot en met het opleggen van quotumheffingen aan quotumplichtige werkgevers door de Belastingdienst. UWV ziet graag dat het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid als opdrachtgever van de betreffende regelgeving deze regie organiseert.

De regering is het met UWV eens dat een strakke regie op het uitvoeringsproces noodzakelijk is, zeker in de eerste jaren. Zoals in paragraaf 4 is beschreven kunnen het «uitsteljaar» en de deactivering samenlopen, mede afhankelijk van resultaten uit de metingen van de monitor Banenafspraak. De regering zegt toe dat het Ministerie van Sociale Zaken de regie hierop zal organiseren.

Met UWV is de regering eveneens van mening dat de mogelijkheid om in enig jaar de quotumheffing te deactiveren als het aantal banen voor arbeidsbeperkten uit de Banenafspraak alsnog wordt gerealiseerd, voor werkgevers mogelijk complex en verwarrend kan zijn, omdat niet meteen aan het begin van ieder kalenderjaar duidelijkheid over activering of deactivering kan worden gegeven. De metingen van de monitor Banenafspraak naar de resultaten zullen immers pas halverwege het kalenderjaar beschikbaar zijn. Na besluitvorming in de ministerraad, en bij activering gehoord het parlement, kan dan pas duidelijkheid worden gegeven of tot activering of deactivering wordt overgegaan.

Het is echter een brede wens van het parlement, werkgevers en vakbonden om deactivering van de quotumheffing mogelijk te maken als de aantallen uit de banenafspraak alsnog gehaald worden. Deactivering van de quotumheffing betekent dat de afspraken uit de Banenafspraak weer zullen gaan gelden en dat individuele werkgevers niet meer geconfronteerd worden met een individuele quotumheffing. De banenafspraak uit het sociaal akkoord is een landelijke afspraak. Op landelijk niveau wordt jaarlijks gekeken of de werkgevers in de sector overheid en de werkgevers in de sector markt de aantallen hebben gerealiseerd die voor hun sector gelden. De quotumheffing wordt per individuele werkgever opgelegd als deze niet voldoet aan het in het betreffende kalenderjaar vastgestelde quotumpercentage. Aan de mogelijkheid tot deactivering is dus een duidelijk voordeel verbonden: een afspraak op macroniveau met alle werkgevers versus een individuele quotumheffing op individueel werkgeversniveau. Voor de regering heeft dit voordeel zwaarder gewogen dan de verwarring en complexiteit die mogelijk bij werkgevers kunnen optreden. Om de mogelijke verwarring te verminderen, is het van belang dat het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid, UWV en de Belastingdienst de communicatie richting werkgevers goed inrichten, zodat werkgevers zo snel als mogelijk is weten wat er op hen van toepassing is: activering, deactivering of uitstel.

De regering kan deze redenering volgen en heeft tegen deze achtergrond besloten om de schriftelijke mededeling van UWV aan quotumplichtige overheidswerkgevers over de quotumheffing te schrappen. Nu deze schriftelijke mededeling komt te vervallen en overheidswerkgevers daarmee geen inzicht krijgen in het quotumtekort over 2018, zal het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid een rekentool beschikbaar stellen waarmee overheidswerkgevers zelf kunnen berekenen wat hun quotumheffing/quotumtekort in 2018 zou zijn geweest. Met de rekentool kunnen overheidswerkgevers ook berekenen hoeveel banen ze in een bepaald jaar moeten realiseren. De rekentool wordt naar verwachting in het eerste kwartaal van 2018 gerealiseerd.

Deze rekentool is alleen geschikt voor overheidswerkgevers. Indien de quotumheffing voor de sector markt wordt geactiveerd, zal een vergelijkbare tool voor deze sector beschikbaar worden gesteld.

UWV constateert dat het voorliggende wetsvoorstel niets regelt over hoe te handelen als de heffingen in enig jaar al door de Belastingdienst zijn verstuurd en de quotumregeling in hetzelfde jaar wordt gedeactiveerd.

De regering merkt hierover op dat voorkomen moet worden dat er al heffingen door de Belastingdienst worden verstuurd en pas daarna het besluit tot deactivering wordt genomen. Met UWV is de regering van mening dat dit een ongewenste situatie is. Daarom moet zo snel mogelijk na het beschikbaar komen van de resultaten uit de monitor Banenafspraak het besluit tot deactivering worden genomen. De regering streeft er naar de besluitvorming rondom deactivering nog voor het zomerreces in de ministerraad te hebben afgerond.

Tegen deze achtergrond heeft de regering ook besloten, anders dan bij een activeringsregeling voor de quotumheffing, bij het deactiveren van de quotumheffing niet te voorzien in voorafgaande toezending van de ministeriële regeling aan beide Kamers der Staten-Generaal. Om te voorkomen dat de werkgevers onjuiste informatie krijgen, de quotumheffing over het voorgaande kalenderjaar al is opgelegd aan werkgevers en beide uitvoeringsinstanties onnodig werk verrichten is het derhalve noodzakelijk dat de ministeriële regeling tot deactiveren voor 1 oktober is gepubliceerd en in werking is getreden. Mede gezien de recesperiode in de zomer is er naar mening van de regering onvoldoende tijd om de regeling voorafgaand aan de inwerkingtreding gedurende vier weken aan de beide Kamers der Staten-Generaal te overleggen.

De bij UWV in aanbouw zijnde uitleenadministratie zal uitlenende werkgevers de mogelijkheid gaan bieden om de verloonde uren van uitgeleende arbeidsbeperkten te gaan overdragen aan de inlenende werkgevers waar die arbeidsbeperkten hebben gewerkt. Hierbij wordt gebruikt gemaakt van het burgerservicenummer (BSN) van de betreffende arbeidsbeperkten. De inleenadministratie is nodig omdat UWV niet beschikt over het gegeven bij welke inlenende werkgever de arbeidbeperkte heeft gewerkt. In de polisadministratie wordt alleen de formele werkgever, in casu de uitlenende werkgever, geregistreerd. Ook weet UWV niet of de inlenende werkgever tot de sector overheid of markt behoort.

UWV vraagt of er voldoende grondslag bestaat om aan uitleners alle uitgeleende arbeidsbeperkten te tonen, dus ook de uitgeleende arbeidsbeperkten die werkzaam zijn bij de sector markt, als voor de sector markt de quotumheffing niet is geactiveerd.

De grondslag voor gegevensverstrekking in verband met inleenverbanden aan uit- en inlenende werkgevers is gelegen in artikel 3.2a van het Besluit SUWI in samenhang met de artikelen 2.29 en 2.30 van het Besluit Wfsv en artikel 38, tiende lid, van de Wfsv. Deze artikelen bevatten naar de mening van de regering voldoende grondslag voor deze gegevensverwerking. Aangezien UWV niet op de hoogte kan zijn of een werknemer is uitgeleend aan een inlenende werkgever die behoort tot de sector overheid of de sector markt, is de gegevensverwerking met betrekking tot die uitgeleende werknemers naar de mening van de regering noodzakelijk, proportioneel en juridisch van een voldoende grondslag voorzien.

UWV constateert dat de werkgever van de zogenoemde quotumgroep14 alleen aanspraak kan maken op de no-riskpolis op het moment dat het quotum voor de sector waartoe betrokkene behoort, geactiveerd is. Het voorliggende wetsvoorstel maakt het mogelijk dat de quotumheffing over het voorgaande jaar kan worden gedeactiveerd. UWV vraagt hoe om te gaan met reeds in het voorgaande jaar toegekende claims vanwege de no-riskpolis.

Naar aanleiding van de constatering van UWV is in het voorliggende wetsvoorstel de voorwaarde dat de werkgever voor deze groep alleen aanspraak kan maken op de no-riskpolis op het moment dat de quotumheffing voor de sector waartoe betrokkene behoort geactiveerd is, komen te vervallen in artikel 29b, elfde lid, onderdeel b, van de Ziektewet (artikel II, eerste onderdeel). Ook als de quotumheffing niet geactiveerd is, hebben de werkgevers van deze groep aanspraak op de no-riskpolis. De regering beziet nog of het wenselijk en uitvoeringstechnisch mogelijk is om de quotumgroep gelijk te schakelen met de doelgroep banenafspraak.

Het nieuwe artikel 38b, zesde lid, van de Wfsv strekt ertoe een omissie te repareren. Op grond van de zogenaamde uitloopregel in artikel 3.2 van het Besluit SUWI blijven voormalige arbeidsbeperkten die niet langer voldoen aan de voorwaarden voor het zijn van arbeidsbeperkte, opgenomen in het doelgroepenregister voordat de registratieduur eindigt. In artikel 3.2 van het Besluit SUWI is nu geregeld dat de registratie van een arbeidsbeperkte die niet meer aan de voorwaarden voldoet, twee kalenderjaren later eindigt. Het toenmalige kabinet heeft bij brief van

8 september jl.17 aangegeven deze zgn. t+2-regel te zullen aanpassen zodat het mogelijk wordt dat de banen van mensen uit de doelgroep banenafspraak die in de loop van de tijd ten minste het wettelijk minimumloon zijn gaan verdienen toch blijven meetellen. Het besluit dat ervoor zorgt dat deze «t+2-regel» wordt verlengd, is inmiddels vanaf 30 december 2017 in werking getreden18, zodat de «t+2-regel» geen invloed meer heeft op de resultaten vanaf het jaar 2018. Door dit besluit blijven de banen van mensen uit de doelgroep langer meetellen, ook als iemand na twee jaar niet meer voldoet aan de doelgroepcriteria.

Eerste onderdeel:

In artikel 2.10, eerste lid, onderdeel a, onder 5°, van de Wet tegemoetkomingen loondomein wordt voorzien in een recht van de werkgever op het loonkostenvoordeel doelgroep banenafspraak ten behoeve van werknemers die arbeidsbeperkte zijn als bedoeld in artikel 38b, tweede lid, van de Wfsv. Dit recht bestaat echter alleen als op enig moment voorafgaand aan de aanvang van de dienstbetrekking de quotumheffing voor de werkgever in de desbetreffende sector is geactiveerd. Overeenkomstig de wijziging van artikel 29b, elfde lid, van de Ziektewet in artikel II vervalt ook in artikel 2.10, eerste lid, onderdeel a, onder 5°, de voorwaarde voor dit recht dat de quotumheffing moet zijn geactiveerd. De reden daarvoor wordt toegelicht in de toelichting op de wijziging van artikel 29b, elfde lid, van de Ziektewet in artikel II, eerste onderdeel.

Tweede onderdeel:

In artikel 2.10, vierde lid, wordt -evenals in artikel 29b, twaalfde lid, van de Ziektewet- erin voorzien dat de aanspraak op een loonkostenvoordeel blijft bestaan gedurende de uitlooptermijn waarin de betrokken werknemer in de kalendermaand voorafgaand aan de betreffende dienstbetrekking niet langer voldoet aan de voorwaarden op grond van artikel 38b, eerste of tweede lid, van de Wfsv voor het zijn van arbeidsbeperkte, maar nog wel is opgenomen in de registratie arbeidsbeperkten, bedoeld in artikel 38d van de Wfsv. In dat geval gaat het om een arbeidsbeperkte als bedoeld in artikel 38b, zesde lid, van de Wfsv. Evenals bij de no-riskpolis wordt hiermee geborgd dat werkgevers verzekerd zijn van de aanspraak op het loonkostenvoordeel doelgroep banenafspraak zo lang de betrokken werknemer is ingeschreven in het doelgroepenregister.

Omdat de verschillende onderdelen van deze wet op verschillende tijdstippen in werking dienen te treden, is gekozen voor inwerkingtreding bij koninklijk besluit met de mogelijkheid van terugwerkende kracht. Hieronder worden de voorgenomen tijdstippen van inwerkingtreding toegelicht.

Artikel I, onderdeel A, en de daarmee samenhangende wijzigingen inzake het geven van een wettelijke grondslag voor het meetellen tijdens de registratietermijn waarin niet meer aan de voorwaarden voor het zijn van arbeidsbeperkte wordt voldaan, dienen zo spoedig mogelijk in werking te treden met terugwerkende kracht tot en met 1 mei 2015, omdat dat het moment is waarop de Wet banenafspraak en quotum arbeidsbeperkten in werking is getreden. Artikel I, onderdeel A, herstelt een omissie in die wet en dient daarom tot dat moment van inwerkingtreding terug te werken. Terugwerkende kracht is mogelijk omdat deze wijziging geen nadelige gevolgen heeft.

Het voorgenomen tijdstip van inwerkingtreding van de onderdelen in de onderdelen C, onder 1, D, onder 2 en inzake de mogelijkheid van de-activering van de quotumheffing (artikel I, onderdelen B, C, onder 2, D, met uitzondering van het tweede onderdeel, artikel II, eerste onderdeel, en artikel III, eerste onderdeel) is zo spoedig mogelijk na het moment waarop deze wetswijziging in het Staatsblad is geplaatst. De reden daarvoor is dat van de mogelijkheid van deactivering in 2018 gebruik moet kunnen worden gemaakt indien de cijfers van de driemeting, die rond 1 juli 2018 beschikbaar zijn, daartoe aanleiding geven. Zo nodig dient daarbij toepassing te worden gegeven aan artikel 12 van de Wet raadgevend referendum (Wrr), omdat het vanuit uitvoeringstechnische overwegingen ongewenst is met het besluit tot deactivering te wachten op te voorgeschreven termijnen op grond van de Wrr.

Artikel I, onderdeel E, inzake het eenmalig niet uitvoeren van de quotumheffing over het eerste jaar waarop de activering betrekking heeft, dient in werking te treden met terugwerkende kracht tot en met 1 januari 2018 omdat de quotumheffing over het jaar 2018 niet zal worden uitgevoerd voor de sector overheid, nadat deze voor de eerste maal is geactiveerd.

Artikel II, tweede onderdeel, inzake de aanspraak op de no-riskpolis ten aanzien van arbeidsbeperkten die in de uitlooptermijn zitten, dient in werking te treden met terugwerkende kracht tot en met 1 januari 2016, omdat op dat moment voor alle groepen arbeidsbeperkten, bedoeld in artikel 38b van de Wfsv, aanspraak ontstond op de no-riskpolis in de Ziektewet op grond van de Wet van 23 december 2015, houdende wijziging van de Participatiewet, de Ziektewet, de Wet werk en inkomen naar arbeidsvermogen en de Wet financiering sociale verzekeringen in verband met harmonisatie van instrumenten ter bevordering van arbeidsdeelname van arbeidsbeperkten20.

Artikel III, tweede onderdeel, inzake de aanspraak op het loonkostenvoordeel doelgroep banenafspraak op grond van de Wet tegemoetkomingen loondomein ten aanzien van arbeidsbeperkten die in de uitlooptermijn zitten, dient in werking te treden met terugwerkende kracht tot en met 1 januari 2018, omdat de bepalingen inzake loonkostenvoordelen in de Wet tegemoetkomingen loondomein per die datum in werking treden.