Nr. 10 DERDE NOTA VAN WIJZIGING

Artikel I, onderdeel A, wordt als volgt gewijzigd:

1. De puntkomma aan het slot van het eerste onderdeel vervalt.

2. Onder vernummering van het derde onderdeel tot vierde onderdeel, wordt een onderdeel ingevoegd, luidende:

3. In de definitie van financiële onderneming wordt het tweede onderdeel r geletterd s.

1. Het tweede lid komt te luiden:

2. Bij of krachtens algemene maatregel van bestuur kunnen regels worden gesteld met betrekking tot de oprichting en beëindiging, de taak, de financiering, de inrichting, het bestuur en de werkwijze van een overbruggingsinstelling of van een rechtspersoon die tot taak heeft de eigendom in een overbruggingsinstelling te houden.

2. Er wordt een lid toegevoegd, luidende:

4. De Nederlandsche Bank kan een overbruggingsinstelling of rechtspersoon als bedoeld in het tweede lid een aanwijzing geven met betrekking tot de taakuitoefening.

1. De overbruggingsinstelling beschikt, voor zover nodig voor de uitoefening van haar werkzaamheden, van rechtswege over een vergunning als bedoeld in artikel 2:26a, eerste lid, 2:27, eerste lid, of 2:48, eerste lid.

2. De Nederlandsche Bank kan tijdelijk ontheffing verlenen van een of meer van de vereisten, bedoeld in artikel 2:26b, eerste lid, 2:31, eerste lid, of 2:49, eerste lid, met het oog op:

a. het voorkomen van significante nadelige gevolgen voor de stabiliteit van het financiële stelsel;

b. het vermijden van een beroep op publieke middelen; of

c. het beschermen van de rechten van degenen die als verzekeringnemers, verzekerden of gerechtigden op uitkeringen betrokken zijn bij verzekeringen.

3. de rechtspersoon, bedoeld in artikel 3:195t, tweede lid, beschikt, voor zover nodig voor de uitoefening van zijn taak, van rechtswege over een verklaring van geen bezwaar als bedoeld in artikel 3:95, eerste lid.

In artikel I, onderdeel BBB, onder 4, en onderdeel CCC, onder 4, wordt «4:87a» telkens vervangen door:

2:67a, eerste, derde en vierde lid

4:37p, eerste lid

4:87a.

1. Voor de toepassing van bijlage I wordt verstaan onder mkb-onderneming:

a. een onderneming die op grond van de laatste vastgestelde jaarrekening op het moment van de aanvraag of melding van de eenmalige toezichthandeling aan ten minste twee van de volgende drie criteria voldoet:

1°. een gemiddeld aantal werknemers gedurende het boekjaar van minder dan 250;

2°. een balanstotaal van ten hoogste € 43.000.000;

3°. een jaarlijkse netto-omzet van ten hoogste € 50.000.000.

2. In afwijking van het eerste lid wordt voor de toepassing van onderdeel A9 emissies van bijlage I onder een mkb-onderneming verstaan: een uitgevende instelling waarvan op het moment van de aanvraag van de eenmalige toezichthandeling nog geen vastgestelde jaarrekening beschikbaar is, indien de totale tegenwaarde van de onder het prospectus aan te bieden effecten ten hoogste € 25.000.000 bedraagt.

3. Indien de onderneming deel uitmaakt van een groep als bedoeld in artikel 2:24b van het Burgerlijk Wetboek, wordt bij de beoordeling of sprake is van een mkb-onderneming uitgegaan van de vastgestelde geconsolideerde jaarrekening van de uiteindelijke moeder.

4. In afwijking van het eerste lid wordt een special purpose entity voor securitisatiedoeleinden als bedoeld in verordening (EU) nr. 575/2013 van het Europees parlement en de Raad van 26 juni 2013 betreffende prudentiële vereisten voor kredietinstellingen en beleggingsondernemingen en tot wijziging van verordening (EU) nr. 648/2012 (PbEU 2013, L176) niet aangemerkt als mkb-onderneming.

6. In het onderdeel «Toezichthouder:AFM» komt de beschrijving van de eenmalige toezichthandeling Wft.A6.10 te luiden:

Een inschrijving als bedoeld in artikel 1:107, tweede lid, aanhef en onderdeel a, onder 9° of 10°, met uitzondering van een inschrijving van een financiële onderneming naar aanleiding van een melding als bedoeld in artikel 2:66a, derde lid, onderdeel a.

8. In het onderdeel «Toezichthouder:AFM» komt de beschrijving van de eenmalige toezichthandeling Wft.A8.01 te luiden:

De toetsing van de betrouwbaarheid van een persoon als bedoeld in artikel 4:10 of 5:29 van de Wet op het financieel toezicht of van een persoon als bedoeld in artikel 2 van het Besluit gedragstoezicht financiële ondernemingen Wft.

9. In het onderdeel «Toezichthouder:AFM» komt de beschrijving van de eenmalige toezichthandeling Wft.A8.04 te luiden:

De toetsing van de geschiktheid van een persoon als bedoeld in artikel 4:9 van de Wet op het financieel toezicht die het dagelijks beleid bepaalt van een financiële dienstverlener als bedoeld in artikel 2:75, eerste lid, artikel 2:80, eerste lid, artikel 2:86, eerste lid en 2:92, eerste lid, van de Wet op het financieel toezicht of van een persoon als bedoeld in artikel 2a van het Besluit gedragstoezicht financiële ondernemingen Wft.

In de artikelen 7 en 11 komt de zinsnede met betrekking tot de Sanctiewet 1977 te luiden:

Sanctiewet 1977: de artikelen 10ba tot en met 10d.

Deze nota van wijziging strekt er allereerst toe een aantal aanpassingen van overwegend technische aard aan te brengen in het wetsvoorstel Wijzigingswet financiële markten 2016.

Daarnaast wordt het wetsvoorstel aangevuld met een aanpassing van de Wet op het financieel toezicht (Wft) zodat de mogelijkheid bestaat dat een overbruggingsverzekeraar in bepaalde omstandigheden gedurende een korte periode over een vergunning beschikt ook al wordt niet aan alle vergunningvereisten voldaan.

Ook wordt door middel van deze nota van wijziging gezorgd voor een beter aansluiting van de reikwijdte van hoofdstuk 1.7 Wft (Beloningsbeleid) op de reikwijdte van de voorafgaand aan de inwerkingtreding van de Wet beloningsbeleid financiële ondernemingen (Wbfo) geldende regelgeving met betrekking tot beloningsbeleid.1

Bovendien is een aantal aanvullende wijzigingen in de Wet bekostiging financieel toezicht (Wbft) aangebracht, onder meer ter verduidelijking van het begrip «mkb-onderneming», en is voorzien in een overgangsregeling ten aanzien van de verkorte roulatietermijn onder de Wet toezicht accountantsorganisaties (Wta).

Ca

Hoofdstuk 1.7 van de Wft bevat bepalingen met betrekking tot een beheerst beloningsbeleid. In artikel 1:112 van de Wft is bepaald op welke financiële ondernemingen welke afdelingen van hoofdstuk 1.7 van toepassing zijn. In artikel 1:112, eerste lid, ontbraken financiële ondernemingen met zetel in een staat buiten de Europese Unie, die wel een vergunning in Nederland hebben. Het gaat om de vergunningen in de artikelen 2:3.0g (afwikkelondernemingen), 2:6 (clearinginstellingen), 2:20 (banken), 2:26d (herverzekeraars), 2:40 (levens- en schadeverzekeraars), 2:50 (natura-uitvaartverzekeraars), 2:54d (entiteiten voor risico-acceptatie) en 2:54l (wisselinstelling). Bij de vergunningverlening aan deze ondernemingen (en in het doorlopend toezicht) wordt wel getoetst aan artikel 3:17 (beheerste bedrijfsvoering) op grond waarvan ook het tot de inwerkingtreding van hoofdstuk 1.7 van de Wft geldende Besluit beheerst beloningsbeleid Wft en de Regeling beheerst beloningsbeleid Wft van De Nederlandsche Bank (DNB) van toepassing waren. De wijzigingen in artikel 1:112 van de Wft bewerkstellingen dat wordt aangesloten bij het toepassingsbereik van het (inmiddels ingetrokken) Besluit beheerst beloningsbeleid en de, uit de memorie van toelichting blijkende, bedoeling van de Wbfo.

Cb

In artikel 1:112 van de Wft is bepaald op welke financiële ondernemingen welke afdelingen van hoofdstuk 1.7 van de Wft van toepassing zijn. In de artikelen 1:116, 1:118, 1:119, 1:124 en 1:125 van de Wft werd in het artikel zelf nogmaals beschreven op welke financiële ondernemingen het artikel van toepassing is. Aangezien deze reikwijdtebepaling al in artikel 1:112 van de Wft is opgenomen, wordt in de artikelen 1:116, 1:118, 1:119, 1:124 en 1:125 van die wet slechts de formulering «financiële onderneming» gehanteerd.

Cc

Het zesde lid van artikel 1:121 van de Wft heeft als doel om bijkantoren van financiële ondernemingen met zetel buiten Nederland onder het bonusplafond te brengen. Gelet op de richtlijn kapitaalvereisten2, het daarin opgenomen bonusplafond en de wederkerigheid die deze bepaling met zich mee brengt, is het bonusplafond van artikel 1:121 van de Wft niet van toepassing op bijkantoren van een financiële onderneming met zetel in een andere lidstaat, waarop het bonusplafond uit de richtlijn kapitaalvereisten op grond van de regelgeving in die andere lidstaat van toepassing is. Aangezien ook sprake kan zijn van bijkantoren van een bank of beleggingsonderneming met zetel in een andere staat, die niet onder het bonusplafond van de richtlijn kapitaalvereisten vallen, wordt in het zesde lid van artikel 1:121 van de Wft verduidelijkt dat alleen wanneer ingevolge de richtlijn kapitaalvereisten het bonusplafond van toepassing is, het bonusplafond op grond van artikel 1:121 van de Wft niet van toepassing is.

Artikel 3:159ta van de Wft is de evenknie van artikel 3A:39, dat van toepassing is op een overbruggingsinstelling voor banken. Een overbruggingsonderneming die het bedrijf van een bank uitoefent, is in beginsel vergunningplichtig. Artikel 41, eerste lid, laatste alinea, van de richtlijn herstel en afwikkeling banken en beleggingsondernemingen5 voorziet evenwel erin dat een overbruggingsbank voor banken en beleggingsondernemingen kan worden opgericht en gedurende korte tijd een vergunning kan ontvangen zonder dat bij de aanvang aan alle vereisten is voldaan.

Een dergelijke bepaling is eveneens voor een overbruggingsverzekeraar wenselijk. De voornaamste grondslag daarvoor is te vinden in artikel 141 van de richtlijn solvabiliteit II6. Daarin is bepaald dat de toezichthoudende autoriteiten bij een aanhoudende verslechtering van de solvabiliteitspositie van de onderneming de bevoegdheid hebben om alle nodige maatregelen te treffen om in het geval van verzekeringsovereenkomsten de belangen van verzekeringnemers alsook de verplichtingen uit hoofde van herverzekeringsovereenkomsten te beschermen. In dit kader wordt ook gewezen op artikel 27 van die richtlijn, waarin is bepaald dat de lidstaten de toezichthoudende autoriteiten van de noodzakelijke middelen voorzien om het voornaamste doel van het toezicht, namelijk de bescherming van verzekeringnemers en begunstigden, te verwezenlijken. Dat die bescherming voorop staat, blijkt ook uit de punten 16 en 17 van de considerans van de richtlijn solvabiliteit II. De mogelijkheid dat een overbruggingsverzekeraar gedurende korte tijd kan functioneren met een vergunning ook zonder dat aan alle vergunningvereisten is voldaan, kan in bepaalde omstandigheden cruciaal zijn voor de bescherming van degenen die een vordering uit hoofde van verzekering hebben. De bepaling is dan ook met het oog op de bescherming van hun belangen geschreven.

In dit verband wordt erop gewezen dat de richtlijn solvabiliteit II is geschreven voor een verzekeraar in going concern. Op het tijdstip van totstandkoming van de richtlijn was het concept van een overbruggingsverzekeraar nog niet sterk ontwikkeld. Er mag vanuit worden gegaan dat, indien de communautaire wetgever in 2009 had voorzien dat de richtlijn naar de letter ook van toepassing is op overbruggingsverzekeraars, hij een bepaling zou hebben opgenomen die op dezelfde leest is geschoeid als artikel 41, eerste lid, laatste alinea, van de richtlijn herstel en afwikkeling banken, die eerst in 2014 tot stand is gekomen. Vergelijk in dit verband een uitspraak van het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen van 1985, waarin de overwegingen met betrekking tot een andere richtlijn met zoveel woorden erop neerkomen dat, indien de communautaire wetgever zich had gerealiseerd dat de desbetreffende richtlijn ook in geval van insolventie toepasselijk was, hij wel een bijzondere bepaling voor die situatie had opgenomen.7

Ontheffing van de vergunningvereisten kan worden verleend indien dat nodig is voor de bescherming van de financiële stabiliteit, van overheidsmiddelen en van de belangen van schuldeisers met een vordering uit hoofde van verzekering. Deze gronden zijn mutatis mutandis overgenomen uit artikel 14 van de Verordening gemeenschappelijk afwikkelingsmechanisme voor banken.8

Tot slot wordt ingegaan op de verhouding tussen enerzijds dit artikel en anderzijds de artikelen 2:26b, vierde lid, 2:31, vierde lid, en 2:49, derde lid. In de laatstgenoemde bepalingen is bepaald dat ontheffing van worden verleend van bepaalde vereisten indien de aanvrager aantoont dat daaraan redelijkerwijs niet kan worden voldaan en dat de doeleinden die de genoemde vergunningvereisten beogen te bereiken anderszins worden bereikt. Artikel 3:159ta is niet beperkt tot specifieke vergunningvereisten, zoals wel het geval is in de artikelen 2:26b, vierde lid, 2:31, vierde lid, en 2:49, derde lid. Een ander verschil is dat de overbruggingsverzekeraar niet behoeft aan te tonen dat aan bepaalde vereisten redelijkerwijs niet kan worden voldaan en dat de doeleinden die de genoemde vergunningvereisten beogen te bereiken anderszins worden bereikt.

0A en 0C

Per 1 januari 2015 gelden voor mkb-ondernemingen lagere tarieven voor de controle van het prospectus bij een emissie. Mkb-ondernemingen kunnen daarbij verschillende soorten instellingen zijn die voldoen aan de voorwaarden, bijvoorbeeld ook beleggingsinstellingen. Of een onderneming voor deze lagere tarieven in aanmerking komt, wordt bepaald op basis van de laatst vastgestelde jaarrekening. Dit levert in de praktijk problemen op, omdat niet alle ondernemingen op het moment van de aanvraag over een jaarrekening beschikken. Om die reden wordt het begrip «mkb-onderneming» in het nieuwe artikel 12a Wbft gedefinieerd en artikel 1, onderdeel i, Wbft geschrapt. Daarbij wordt bepaald dat – naast de ondernemingen die op grond van de laatst vastgestelde jaarrekening aan de criteria voldoen – ook ondernemingen waarvan nog geen jaarrekening is vastgesteld in aanmerking kunnen komen voor het mkb-tarief. Dit kan als de tegenwaarde van de effecten die met het prospectus worden aangeboden lager is dan € 25 miljoen. Voor dit bedrag is gekozen, omdat het ruim de helft van het maximale balanstotaal is dat een onderneming mag hebben om op grond van de jaarrekening als mkb-onderneming aangemerkt te worden. Voor ruim de helft is gekozen, omdat een onderneming naast de uitgifte van aandelen over het algemeen ook op andere wijze kapitaal zal aantrekken. Het is dan ook redelijk om ervan uit te gaan dat bij een tegenwaarde van meer dan € 25 miljoen, het balanstotaal van de eerste meer dan de mkb-grens van € 43 miljoen zal bedragen.

In de definitie is verder verduidelijkt dat ondernemingen die deel uitmaken van een groep (in de zin van artikel 2:24b van het Burgerlijk Wetboek) alleen aanspraak kunnen maken op het mkb-tarief indien de gehele groep (op grond van de geconsolideerde jaarrekening van de uiteindelijke moeder) als mkb-onderneming kwalificeert. Ook is verduidelijkt dat zogenaamde special purpose entities voor securitisatiedoeleinden (zoals gedefinieerd in de verordening kapitaalvereisten) die speciaal zijn opgericht om voor grotere partijen kapitaal op te halen, geen aanspraak kunnen maken op het mkb-tarief.

0B

Artikel 5 van de Wbft bepaalt dat de jaarrekening van de Autoriteit Financiële Markten (AFM) vergezeld gaat van een verklaring van een accountant die niet verbonden is aan een accountantsorganisatie. In het geval van een Accountant-Administratieconsulent, moet deze wel beschikken over een aantekening dat hij bevoegd is om wettelijke controles te verrichten. Deze aantekening was aanvankelijk geregeld in artikel 36 van de Wet op de Accountants-administratieconsulenten. Deze wet is echter ingetrokken. De aantekening is nu geregeld in artikel 36, tweede lid, onderdeel i, van de Wet op het accountantsberoep. De tekst van artikel 5 is daarop aangepast.

Met de implementatie van de AIFM -richtlijn is geregeld dat het regime van de artikelen 2:66 en 2:70 van de Wft niet alleen geldt voor beleggingsinstellingen met een zetel in een aangewezen staat, maar ook voor beheerders van beleggingsinstellingen met een zetel in een aangewezen staat. De registraties die op grond van deze artikelen plaatsvinden, kunnen nu dus ook zien op beheerders van beleggingsinstellingen. Met de wijziging wordt buiten twijfel gesteld dat deze beheerders voor die registratie ook een heffing dienen te betalen.

Verder zijn er twee wijzigingen die verband houden met de registratie van beheerders van beleggingsinstellingen die vallen onder de lichtere regeling van artikel 2:66a van de Wft en van de fondsen die zij beheren. Deze beheerders worden op grond van artikel 1:107, tweede lid, aanhef en onderdeel 5, van de Wft geregistreerd. Zij betalen hiervoor op dit moment een heffing van € 1 500 op grond van Wft.A6.11a. In de omschrijving van deze toezichthandeling wordt verwezen naar de melding op grond van artikel 2:66a, derde lid, van de Wft. Omdat op grond van dit artikellid meerdere meldingen gedaan worden, is ervoor gekozen te verduidelijken dat alleen een heffing in rekening wordt gebracht bij de registratie op grond van artikel 1:107, tweede lid, aanhef en onder 5, van de Wft. Hiervoor is een nieuwe tariefcode ingevoerd (Wft.A6.03a) voor deze eenmalige toezichthandeling, met hetzelfde tarief als de huidige code Wft.A6.11a, die komt te vervallen. Ook de financiële ondernemingen die beheerd worden door beleggingsinstellingen die vallen onder de lichtere regeling van artikel 2:66a van de Wft worden sinds 1 januari 2015 geregistreerd.9 Dit gebeurt op grond van artikel 1:107, tweede lid, onder 9, van de Wft. Deze registratie vergt echter maar beperkt extra werk, zodat daarvoor geen kosten in rekening worden gebracht. Deze registraties in het kader van het lichtere regime worden dan ook uitgezonderd in de omschrijving van de eenmalige toezichthandeling «inschrijving als bedoeld in artikel 1:107, tweede lid, aanhef en onderdeel a, onder 9° of 10°» in Bijlage I van de Wbft.

Met het nieuwe achtste en negende lid wordt een grondslag ingevoerd om een tarief in rekening te brengen voor de toetsing van de betrouwbaarheid en de geschiktheid van beleidsbepalers van tussenpersonen die zich richten op «werkzaamheden ten behoeve van een publieksfinanciering». Het gaat daarbij om beleidsbepalers van crowdfunding-platformen die zijn vormgegevens als een tussenpersonen met een ontheffing op grond van artikel 4:3, vierde lid, van de Wft. Op dit moment geldt al de eis dat beleidsbepalers van deze platformen betrouwbaar zijn. Vanaf 1 januari 2016 zullen aangescherpte eisen gaan gelden op grond van het Besluit Gedragstoezicht financiële ondernemingen Wft. Een van deze eisen is dat de bestuurders en leden van de raad van commissarissen geschikt zijn. Zowel de betrouwbaarheid als de geschiktheid wordt door de AFM getoetst. Voor de toetsing van de betrouwbaarheid geldt een standaardtarief van € 1 000 per beleidsbepaler, dat is afgestemd op de kosten van de werkzaamheden die worden verricht. De beschrijving van de eenmalige toezichthandeling Wft.A8.01 is aangepast zodat ook de toetsing van de betrouwbaarheid van beleidsbepalers van crowdfunding-platformen daaronder komt te vallen.

Voor de toetsing van de geschiktheid zal de AFM een tarief van € 1 200 per beleidsbepaler in rekening brengen. Voor de hoogte van dit tarief is aangesloten bij het tarief voor het toetsen van de geschiktheid van beleidsbepalers van financiëledienstverleners. De beleidsbepalers van crowdfunding-platformen zullen op dezelfde wijze getoetst worden als de beleidsbepalers van financiëlediensverleners. De beschrijving van de eenmalige toezichthandeling Wft.A8.04 is aangepast zodat ook de toetsing van de geschiktheid van beleidsbepalers van crowdfunding-platformen daaronder komt te vallen.

A

In artikel 1 van hoofdstuk 1 van bijlage 2 bij de Algemene wet bestuursrecht (Awb) is voor een aantal besluiten geregeld dat daartegen geen beroep kan worden ingesteld. Het gaat om besluiten die zijn genomen op grond van artikelen die daar zijn opgesomd. Een van die artikelen is artikel 13, derde lid, van de Wbft. Deze bepaling heeft sinds 1 januari 2015 een andere inhoud, waardoor er geen reden meer is om de bepaling te noemen in bijlage 2 bij de Awb. Gehandhaafd blijft, dat geen beroep openstaat tegen besluiten tot goedkeuring of onthouding van goedkeuring van de begroting van de AFM en DNB (als bedoeld in artikel 29 Kaderwet zelfstandige bestuursorganen) en van de jaarrekening van de AFM en de verantwoording van DNB (als bedoeld in artikel 34, tweede lid, Kaderwet zelfstandige bestuursorganen). Naar deze besluiten wordt verwezen in de artikelen 3 en 6 van de Wbft.

B

De voorgestelde wijziging van de artikelen 7 en 11 van bijlage 2 bij de Awb strekt tot aanpassing van een te ruime verwijzing naar de Sanctiewet 1977. Met die verwijzing was slechts beoogd voor handhavingsbesluiten dezelfde bijzondere rechtsgang te regelen als voor dergelijke besluiten op grond van de Wft, de Wet toezicht trustkantoren en de Wet ter voorkoming van witwassen en financieren van terrorisme. Een daartoe strekkende beperking wordt met de voorgestelde wijziging alsnog ingevoegd. Voor andere besluiten op grond van de Sanctiewet 1977, met name aanwijzingsbesluiten in de zin van de Sanctieregeling terrorisme 2007-II, dient de reguliere rechtsgang van artikel 8:6 Awb te gelden.