Nr. 8 NOTA VAN WIJZIGING

b. Onderdeel 4 komt te luiden:

4. Er worden twee leden toegevoegd, luidende:

8. Bij regeling van Onze Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid kan op verzoek van de Stichting van de Arbeid worden bepaald dat op bepaalde bedrijfstakken, of onderdelen daarvan, lid 5, 6 of 7 niet van toepassing is.

9. Elk beding in strijd met dit artikel is nietig.

In artikel 628 wordt onder vernummering van het negende lid tot tiende lid een lid ingevoegd, luidende:

9. Bij regeling van Onze Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid kan worden bepaald dat de in lid 1 genoemde verplichting geheel of gedeeltelijk niet geldt indien het niet verrichten van de overeengekomen arbeid het gevolg is van bij die regeling te bepalen buitengewone omstandigheden en aan bij die regeling te bepalen voorwaarden wordt voldaan.

Artikel I, onderdeel H, onder 2, komt te luiden:

2. In het vijfde lid (nieuw) wordt «een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd» vervangen door: een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd van langer dan zes maanden.

Het in artikel I, onderdeel I, onder 2, voorgestelde derde lid komt te luiden:

3. De rechter kan een beding als bedoeld in lid 1 en lid 2:

a. geheel vernietigen indien het beding, bedoeld in lid 2, niet noodzakelijk is vanwege zwaarwegende bedrijfs- of dienstbelangen; of

b. geheel of gedeeltelijk vernietigen indien in verhouding tot het te beschermen belang van de werkgever, de werknemer door dat beding onbillijk wordt benadeeld.

a. Boven de tekst van het voorgestelde artikel wordt ingevoegd:

Artikel 668.

b. Het eerste lid, aanhef, komt te luiden:

1. De werkgever informeert de werknemer schriftelijk uiterlijk een maand voordat een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd van rechtswege eindigt:.

a. Onderdeel 3 komt te luiden:

3. Het tweede lid komt te luiden:

2. Lid 1 is van overeenkomstige toepassing op elkaar opvolgende arbeidsovereenkomsten tussen een werknemer en verschillende werkgevers, die, ongeacht of inzicht bestaat in de hoedanigheid en geschiktheid van de werknemer, ten aanzien van de verrichte arbeid redelijkerwijze geacht moeten worden elkaars opvolger te zijn.

b. In onderdeel 6 komen de voorgestelde leden zeven, acht en negen te luiden:

7. Bij schriftelijke overeenkomst of bij regeling door of namens een daartoe bevoegd bestuursorgaan kan ten nadele van de bestuurder van een rechtspersoon worden afgeweken van de periode, bedoeld in lid 1, onderdeel a.

8. Bij collectieve arbeidsovereenkomst of bij regeling door of namens een daartoe bevoegd bestuursorgaan kan dit artikel buiten toepassing worden verklaard voor bepaalde functies in een bedrijfstak indien Onze Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid bij ministeriële regeling deze functies heeft aangewezen, omdat het voor die functies in die bedrijfstak bestendig gebruik is en vanwege de intrinsieke aard van de bedrijfsvoering en van die functies noodzakelijk is de arbeid uitsluitend te verrichten op grond van arbeidsovereenkomsten voor bepaalde tijd, niet zijnde uitzendovereenkomsten als bedoeld in artikel 690. Bij die regeling kunnen nadere voorwaarden worden gesteld aan het buiten toepassing verklaren, bedoeld in de eerste zin.

9. Bij collectieve arbeidsovereenkomst of bij regeling door of namens een daartoe bevoegd bestuursorgaan kan voor daarin aangewezen arbeidsovereenkomsten die overwegend zijn aangegaan omwille van de educatie van de werknemer worden afgeweken van de periode, bedoeld in lid 1, onderdeel a, voor zover dat noodzakelijk is voor het afronden van de opleiding.

c. Onder vernummering van het voorgestelde tiende lid tot elfde lid wordt een lid ingevoegd, luidende:

10. Dit artikel is niet van toepassing op arbeidsovereenkomsten die zijn aangegaan in verband met een beroepsbegeleidende leerweg als bedoeld in artikel 7.2.2. van de Wet educatie en beroepsonderwijs.

In artikel I, onderdeel O, komt het vijfde lid van het voorgestelde artikel 669 als volgt te luiden:

5. De regels, bedoeld in lid 4, onderdeel b, zijn niet van toepassing indien bij collectieve arbeidsovereenkomst of regeling door of namens een daartoe bevoegd bestuursorgaan, andere regels worden gesteld voor het bepalen van de volgorde van opzegging bij het vervallen van arbeidsplaatsen, bedoeld in lid 2, onderdeel a, en een onafhankelijke commissie als bedoeld in artikel 671a, lid 2, wordt aangewezen.

a. Onder vervanging van de punt aan het slot van onderdeel d door een puntkomma wordt aan het tweede lid een onderdeel toegevoegd, luidende:

e. de opzegging geschiedt op grond van artikel 669, lid 3, voor zover de opzegging geen verband houdt met omstandigheden waarop die opzegverboden betrekking hebben.

c. Het zesde lid komt te luiden:

6. Op de schriftelijke instemming, bedoeld in lid 2, onderdeel a, is artikel 671, leden 3 tot en met 6, van overeenkomstige toepassing.

d. Onder vernummering van het zevende lid tot achtste lid wordt een lid ingevoegd, luidende:

7. De leden 5 en 6 zijn niet van toepassing op de bestuurder van een rechtspersoon, indien herstel van de arbeidsovereenkomst op grond van Boek 2 van het Burgerlijk Wetboek niet mogelijk is, noch op een bestuurder van een vergelijkbare buitenlandse rechtspersoon.

1. Een overeenkomst waarmee een arbeidsovereenkomst wordt beëindigd, is slechts geldig indien deze schriftelijk is aangegaan.

2. Indien de arbeidsovereenkomst door middel van een schriftelijke overeenkomst wordt beëindigd, heeft de werknemer het recht om deze overeenkomst zonder opgaaf van redenen, binnen veertien dagen na de datum waarop de overeenkomst tot stand is gekomen, door een schriftelijke, aan de werkgever gerichte, verklaring te ontbinden.

3. De werkgever vermeldt in de overeenkomst, bedoeld in lid 1, het recht, bedoeld in lid 2, bij gebreke waarvan de termijn, bedoeld in lid 2, een maand bedraagt.

4. De leden 2 en 3 zijn niet van toepassing, indien partijen binnen zes maanden na een ontbinding als bedoeld in lid 2 opnieuw een overeenkomst als bedoeld in lid 1 aangaan.

5. De leden 2 tot en met 4 zijn niet van toepassing op de bestuurder van een rechtspersoon, indien herstel van de arbeidsovereenkomst op grond van Boek 2 van het Burgerlijk Wetboek niet mogelijk is, noch op een bestuurder van een vergelijkbare buitenlandse rechtspersoon.

6. Elk beding waarbij het recht, bedoeld in lid 2, wordt uitgesloten of beperkt, is nietig.

a. Het eerste lid, onderdeel e, komt te luiden:

e. de opzegging een bestuurder van een rechtspersoon betreft waarvan herstel van de arbeidsovereenkomst op grond van Boek 2 van het Burgerlijk Wetboek niet mogelijk is of een bestuurder van een vergelijkbare buitenlandse rechtspersoon; of.

c. Het derde lid komt te luiden:

3. Indien de werkgever de werknemer niet binnen twee werkdagen na de instemming schriftelijk wijst op het recht, bedoeld in lid 2, bedraagt de termijn, bedoeld in lid 2, een maand.

c. Onder vernummering van het vierde lid tot zesde lid worden twee leden ingevoegd, luidende:

4. Voor zover op grond van lid 1 de instemming vereist was voor een rechtsgeldige opzegging, wordt na een herroeping als bedoeld in lid 2 de opzegging geacht niet te hebben plaatsgevonden.

5. De leden 2 tot en met 4 zijn niet van toepassing, indien de werknemer binnen zes maanden na een herroeping op grond van lid 2 opnieuw schriftelijk instemt met de opzegging van de arbeidsovereenkomst.

c. In het voorgestelde artikel 671a wordt onder vernummering van het zevende en achtste lid tot achtste en negende lid, een lid ingevoegd, luidende:

7. Bij regeling van Onze Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid kunnen arbeidsrelaties of overeenkomsten met betrekking tot ingeleend personeel worden aangewezen waarop lid 5 niet van toepassing is.

b. Het zesde lid komt te luiden:

6. Onder bij of krachtens algemene maatregel van bestuur te bepalen voorwaarden kunnen op de transitievergoeding in mindering worden gebracht:

a. kosten van maatregelen in verband met het eindigen of niet voortzetten van de arbeidsovereenkomst, gericht op het voorkomen van werkloosheid of het bekorten van de periode van werkloosheid van de werknemer; en

b. kosten verband houdende met het bevorderen van de bredere inzetbaarheid van de werknemer die tijdens de arbeidsovereenkomst zijn gemaakt.

Bij regeling van Onze Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid kunnen nadere regels worden gesteld met betrekking tot de artikelen 681, lid 1, onderdelen c en d, en 682, leden 4 en 5, waarin kan worden bepaald:

a. wat mede onder de werkgever, bedoeld in die artikelen, wordt verstaan;

b. in welke gevallen en onder welke voorwaarden die bepalingen niet van toepassing zijn; en

c. in welke volgorde de werknemers in de gelegenheid worden gesteld hun vroegere werkzaamheden te hervatten dan wel als kandidaat voor de terbeschikkingstelling te worden voorgedragen.

e. Onder vernummering van het zevende lid tot achtste lid wordt een lid ingevoegd, luidende:

7. Lid 6 is van overeenkomstige toepassing indien de rechter voornemens is een ontbinding als bedoeld in artikel 671b of 671c uit te spreken zonder daaraan een door de verzoeker verzochte vergoeding te verbinden.

2. Het zesde lid komt te luiden:

6. Artikel 38 is van overeenkomstige toepassing ten aanzien van het personeel van de rechtspersoon.

2. Het zesde lid komt te luiden:

6. Artikel 38 is van overeenkomstige toepassing ten aanzien van het personeel van de rechtspersoon.

1. Artikel 1.1.1, onderdeel z, onder 2, artikel 1.1.3, tweede lid, hoofdstuk 4, titel 1, paragraaf 2, en artikel 4.3.3 van de Wet educatie en beroepsonderwijs, zoals deze luidden de dag voor het tijdstip van inwerkingtreding van artikel XXIa blijven van toepassing op een beslissing die voor dat tijdstip is genomen op grond van artikel 4.1.5, eerste lid, van de Wet educatie en beroepsonderwijs.

2. De artikelen 63 tot en met 65 en 69, derde en zesde lid, van de Wet op de expertisecentra, zoals deze luidden de dag voor het tijdstip van inwerkingtreding van artikel XXIb blijven van toepassing op een beslissing die voor dat tijdstip is genomen op grond van artikel 63, eerste lid, van de Wet op de expertisecentra.

3. De artikelen 1.15, eerste lid, onderdeel b, en 4.7 van de Wet op het hoger onderwijs en wetenschappelijk onderzoek, zoals deze luidden de dag voor het tijdstip van inwerkingtreding van artikel XXIc blijven van toepassing op een beslissing die voor dat tijdstip is genomen op grond van artikel 4.7, eerste lid, van de Wet op het hoger onderwijs en wetenschappelijk onderzoek.

4. De artikelen 60 tot en met 62 en 68, derde en zesde lid, van de Wet op het primair onderwijs, zoals deze luidden de dag voor het tijdstip van inwerkingtreding van artikel XXId blijven van toepassing op een beslissing die voor dat tijdstip is genomen op grond van artikel 60, eerste lid, van de Wet op het primair onderwijs.

5. De artikelen 1, 24e1, derde lid, 52 tot en met 53 en 53b, derde en zesde lid, van de Wet op het voortgezet onderwijs, zoals deze luidden de dag voor het tijdstip van inwerkingtreding van artikel XXIe blijven van toepassing op een beslissing die voor dat tijdstip is genomen op grond van artikel 52, eerste lid, van de Wet op het voortgezet onderwijs.

Artikel XXIII wordt als volgt gewijzigd:

a. In het tweede lid wordt een komma ingevoegd na «onder 3, N» en wordt na «waarin» ingevoegd: hetgeen in artikel 668a van Boek 7 van het Burgerlijk Wetboek, zoals dat artikel luidde op die dag, van toepassing is verklaard of waarin.

In het in artikel XXVI, onderdeel A, voorgestelde artikel 1b komt het derde lid als volgt te luiden:

3. Bij ministeriële regeling kunnen nadere regels worden gesteld met betrekking tot het aanmerken van kalendermaanden als volledige kalendermaanden als bedoeld in het tweede lid, onderdeel a, en met betrekking tot het aanmerken van dagen als werkdagen als bedoeld in het tweede lid, onderdeel b.

1. De uitkering op grond van deze wet bedraagt per kalendermaand:

a. 0,75 x (A – B x C/D) – E over de eerste twee maanden waarin recht op een uitkering

bestaat; en

b. 0,7 x (A – B x C/D) – E vanaf de derde maand waarin recht op een uitkering bestaat.

Hierbij staat:

A voor het maandloon;

B voor het inkomen in een kalendermaand;

C voor het dagloon;

D voor het dagloon waarnaar de uitkering zou zijn berekend indien dat niet gemaximeerd zou

zijn op het in artikel 17, eerste lid, van de Wet financiering sociale verzekeringen bedoelde

bedrag met betrekking tot een loontijdvak van een dag; en

E voor het inkomen in verband met arbeid.

2. Bij algemene maatregel van bestuur wordt bepaald wat onder inkomen in verband met arbeid, bedoeld in het eerste lid wordt verstaan.

Het tweede lid van het in artikel XXVI, onderdeel Y, voorgestelde artikel 65 komt te luiden:

2. In afwijking van artikel 20, eerste lid, onderdeel c, eindigt het recht op uitkering, bedoeld in artikel 64, indien het inkomen in een kalendermaand hoger is dan de in het eerste lid berekende uitkomst voor A.

a. Het eerste lid van het voorgestelde artikel # komt te luiden:

1. Hoofdstuk II van de Werkloosheidswet en de daarop berustende bepalingen zoals deze luidden op de dag voor de datum waarop artikel XXVI, onderdeel S, van de Wet werk en zekerheid in werking is getreden, blijven van toepassing op een recht op uitkering waarvan de eerste werkloosheidsdag is gelegen voor de dag van die inwerkingtreding.

b. Het eerste lid van het voorgestelde artikel ## komt te luiden:

1. In afwijking van artikel # wordt indien een recht op uitkering op grond van hoofdstuk II van de Werkloosheidswet, zoals dat hoofdstuk luidde op de dag voor de datum waarop artikel XXVI, onderdeel S, van de Wet werk en zekerheid in werking is getreden, bestaat of na die inwerkingtreding herleeft en er bestaat of ontstaat een recht op uitkering op grond van de Werkloosheidswet zoals deze luidt na die inwerkingtreding, het eerstgenoemde recht door het UWV omgezet in een recht op uitkering op grond van de Werkloosheidswet zoals deze luidt na die inwerkingtreding, met dien verstande dat de duur van de uitkering door omzetting niet wordt verkort en na omzetting artikel 24 van de Werkloosheidswet en de daarop berustende bepalingen van toepassing blijven zoals deze luidden voor de inwerkingtreding van artikel XXVI, onderdeel H, van de Wet werk en zekerheid.

In artikel 7:668a, tweede lid, BW is geregeld dat de ketenbepaling van overeenkomstige toepassing is bij opvolgend werkgeverschap. Daarvan is sprake indien werkgevers redelijkerwijs geacht worden elkaars opvolger te zijn ten aanzien van de verrichte arbeid. Deze definitie van opvolgend werkgever wordt ook gehanteerd in het voorgestelde artikel 7:673, vierde lid, onderdeel b, BW. Uit die bepaling vloeit voort dat als er sprake is van opvolgend werkgeverschap, perioden bij de vorige werkgever worden meegeteld bij de opbouw van de transitievergoeding.

In de artikelsgewijze toelichting in de memorie van toelichting bij het onderhavige wetsvoorstel is ten aanzien van deze beide bepalingen aangegeven dat de huidige jurisprudentie ten aanzien van het opvolgend werkgeverschap van toepassing blijft.

Specifiek wordt verwezen naar HR 11 mei 2012, JAR 2012/150, waarin is beslist dat aan de eis dat de nieuwe werkgever redelijkerwijs geacht moet worden ten aanzien van de verrichte arbeid de opvolger van de vorige werkgever te zijn in de regel is voldaan als (1) de nieuwe overeenkomst wezenlijk dezelfde vaardigheden en verantwoordelijkheden eist als de vorige overeenkomst en (2) tussen de nieuwe werkgever en de vorige werkgever zodanige banden bestaan dat het door die laatste op grond van zijn ervaringen met de werknemer verkregen inzicht in diens hoedanigheden en geschiktheid in redelijkheid ook moet worden toegerekend aan de nieuwe werkgever. Bij nader inzien is de regering tot de conclusie gekomen dat de invulling die in deze jurisprudentie gegeven wordt aan het opvolgend werkgeverschap voor de toepassing van de ketenbepaling (en in het verlengde daarvan de bepaling met betrekking tot de transitievergoeding) te beperkt is. De regering is van mening dat voor de ketenbepaling ook sprake moet zijn van opvolgend werkgeverschap, als bijvoorbeeld het werk van een werknemer overgaat naar een andere werkgever, anders dan bij overgang van onderneming (waarbij de arbeidsovereenkomst immers in stand blijft). De situatie dat een concessie wordt verleend aan een andere werkgever en de werknemer «meeverhuist» naar de nieuwe werkgever, doet zich met enige regelmaat voor. Gelet op het doel van de ketenbepaling, namelijk dat een werknemer na zekere tijd, of een aantal tijdelijke contracten, moet kunnen beschikken over de zekerheid van een vast contract, is het, in het licht van jurisprudentie, wenselijk uitdrukkelijk te bepalen dat om als opvolgend werkgever te worden aangemerkt in het kader van de ketenbepaling en de transitievergoeding geen inzicht hoeft te bestaan in de hoedanigheid en geschiktheid van de werknemer. In het verlengde van de aanpassing van de ketenbepaling zal voor de transitievergoeding dezelfde regeling gelden, zodat in het gegeven voorbeeld de opbouw van de transitievergoeding doorloopt bij de nieuwe werkgever. Als bij de overgang naar de opvolgende werkgever reeds een transitievergoeding is betaald, dan kan deze, op grond van het voorgestelde artikel 7:673, vijfde lid, BW overigens wel in mindering gebracht worden op een eventueel op enig moment door de opvolgend werkgever te betalen transitievergoeding.

Voorts merkt de regering op dat constructies om de bepaling betreffende het opvolgend werkgeverschap te omzeilen, met de voorgestelde wijziging worden bestreden. Bij dat laatste wordt onder meer gedacht aan constructies waarin een werknemer na een dienstverband bij een werkgever, via een derde weer bij diezelfde werkgever, of bij een aan hem gelieerde BV aan de slag gaat.

Voorgesteld wordt om in het negende lid te voorzien in de mogelijkheid om af te wijken van de termijn van de ketenbepaling waarna een vast contract ontstaat (24 maanden), voor die gevallen waar dat noodzakelijk is om een opleiding af te kunnen ronden. Het maximale aantal elkaar opvolgende tijdelijke contracten blijft daarmee drie. Afwijking van dat laatste aantal is niet nodig voor de situatie waar de afwijking voor is bedoeld (het kunnen afronden van een opleiding). De regering kiest voor de mogelijkheid tot afwijking bij cao of bij regeling door of namens een daartoe bevoegd bestuursorgaan vanwege de diversiteit van situaties die zich in de praktijk en binnen verschillende sectoren kunnen voordoen.

Tegelijkertijd wordt voorgesteld om in het nieuwe tiende lid de reeds voorziene buiten toepassing verklaring van de ketenbepaling voor arbeidsovereenkomsten die zijn afgesloten in het kader van een beroepsbegeleidende leerweg, bij wet uit te sluiten in plaats van bij ministeriële regeling. De regering acht deze uitsluiting aangewezen aangezien deze arbeidsovereenkomsten worden afgesloten in het kader van een opleiding die gericht is op het behalen van een startkwalificatie.

In het voorgestelde artikel 7:669, derde lid, BW is geregeld dat, tenzij anders is overeengekomen, een arbeidsovereenkomst op of na de dag waarop iemand de pensioengerechtigde leeftijd bereikt opgezegd mag worden. Indien op dat moment echter een opzegverbod van toepassing is, zou de arbeidsovereenkomst om die reden toch niet mogen worden opgezegd. Als de reden van de opzegging echter gelegen is in het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd, ligt het niet voor de hand dat daar een opzegverbod aan in de weg staat. Daarom wordt voorgesteld in artikel 7:670a, tweede lid, BW op te nemen dat de opzegverboden bij een opzegging van de arbeidsovereenkomst die geschiedt op grond van artikel 7:669, derde lid, BW niet van toepassing zijn, voor zover de opzegging ten minste geen verband houdt met de omstandigheden waarop de opzegverboden uit artikel 7:670, leden 1 tot en met 4, en 10, of daarmee naar aard en strekking vergelijkbare opzegverboden in een ander wettelijk voorschrift, zien.

Als het in een bedrijf bijvoorbeeld gebruikelijk is dat de arbeidsovereenkomst eindigt of wordt opgezegd als een werknemer de pensioengerechtigde leeftijd bereikt, dan houdt de opzegging van de arbeidsovereenkomst van een werknemer die ziek is en de pensioengerechtigde leeftijd bereikt kennelijk geen verband met het opzegverbod bij ziekte. In die situatie geldt het opzegverbod niet. Als een werknemer waarvan de arbeidovereenkomst na het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd niet is beëindigd, lid wordt van de ondernemingsraad, waarna de arbeidsovereenkomst, zonder dat daar eerder sprake van is geweest, beëindigd wordt, kan aangenomen worden dat de opzegging verband houdt met het lidmaatschap van de ondernemingsraad. In dat geval geldt het verbod om de arbeidsovereenkomst met een werknemer die lid is van de ondernemingsraad op te zeggen, en kan de arbeidsovereenkomst, zolang dat opzegverbod van toepassing is, niet opgezegd worden op grond van het voorgestelde artikel 669, derde lid, BW.

Ten eerste wordt bepaald dat een beëindigingsovereenkomst alleen schriftelijk kan worden overeengekomen. Voor de formulering is aangesloten bij artikel 7:653, eerste lid, BW.

Daarmee samenhangend is voorts de plicht opgenomen voor de werkgever om in de beëindigingsovereenkomst dan wel binnen twee werkdagen na de instemming met de beëindiging van de arbeidovereenkomst, de werknemer schriftelijk te wijzen op deze veertiendaagse bedenktermijn. Mocht de werkgever niet aan deze plicht voldoen dan wordt de termijn waarbinnen de werknemer zijn gegeven instemming kan herroepen of de beëindigingsovereenkomst kan ontbinden, verlengd tot een maand.

De achtergrond van deze keuze is dat het toekennen van een bedenktermijn zich niet verhoudt tot het niet kunnen herstellen van de arbeidsovereenkomst. De bedenktermijn is immers bedoeld om een onvoldoende bewuste instemming met beëindiging van de arbeidsovereenkomst te kunnen terugdraaien.

Bij een bestuurder van een beursgenoteerde N.V. geldt bovendien dat zijn ontslag in beginsel koersgevoelige informatie zal zijn welke vanwege de verplichtingen die beursgenoteerde vennootschappen hebben, openbaar gemaakt moet worden. De regering is van mening dat een bedenktermijn zulks niet mag doorkruisen. Aangezien de arbeidsverhouding tussen de bestuurder en een beursgenoteerde vennootschap op grond van het per 1 januari 2013 in werking getreden artikel 2:132, derde lid, BW niet meer wordt aangemerkt als een arbeidsovereenkomst, zal deze situatie zich enkel nog kunnen voordoen in situaties waarin reeds sprake was van een arbeidsovereenkomst voordat dat artikel in werking trad (zie artikel V van de Wet aanpassing regels over bestuur en toezicht in naamloze en besloten vennootschappen, Stb. 2011, 275).

Als de werkgever binnen 26 weken nadat een werknemer is ontslagen wegens bedrijfseconomische omstandigheden een ander in dienst neemt voor dezelfde werkzaamheden, zonder deze eerst aan de ontslagen werknemer aan te bieden kan de opzegging van de arbeidsovereenkomst worden vernietigd, de arbeidsovereenkomst worden hersteld, of een billijke vergoeding aan de werknemer worden toegekend. Dit is de wederindiensttredingsvoorwaarde. In het wetsvoorstel was geregeld dat deze voorwaarde niet geldt als de werkgever de werkzaamheden door een zelfstandige laat verrichten. Er zijn echter situaties waarin het in de rede ligt dat de wederindiensttredingsvoorwaarde ook dan geldt. Gedacht kan worden aan een situatie waarin arbeidsplaatsen komen te vervallen terwijl vervolgens blijkt dat het werk binnen 26 weken aantrekt en voor de werkzaamheden van de vervallen arbeidsplaatsen zelfstandigen worden ingehuurd. De desbetreffende zinsnede wordt daarom geschrapt in de voorgestelde artikelen 7:681, eerste lid, onderdeel c, en 7:682, vierde lid, BW. In het voorgestelde artikel 7:682a BW was reeds een delegatiebepaling opgenomen met betrekking tot de wederindiensttredingsvoorwaarde. Deze delegatiebepaling wordt zo gewijzigd, dat op grond van onderdeel b van dat artikel bij regeling van de Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid kan worden bepaald wanneer de wederindiensttredingsvoorwaarde niet van toepassing is. In die regeling zal geregeld worden in welke gevallen de wederindiensttredingsvoorwaarde niet geldt als er een zelfstandige wordt ingehuurd voor de werkzaamheden die onderdeel uitmaakten van de vervallen arbeidsplaats.

In het gewijzigde artikel 7:682a BW wordt, in onderdeel a, tevens de mogelijkheid gecreëerd om in een ministeriële regeling te bepalen op welke werkgever de wederindiensttredingsvoorwaarde ziet. Dit biedt de mogelijkheid om, evenals ten aanzien van andere onderdelen van het ontslagrecht, ook ten aanzien van de wederindiensttredingsvoorwaarde te bewerkstelligen dat de bescherming tegen ontslag van werknemers die via een payrollbedrijf werkzaam zijn bij een werkgever niet afwijkt van die werknemers die rechtstreeks in dienst zijn van diezelfde werkgever.

Aangezien de dag waartegen de arbeidsovereenkomst is opgezegd in de situatie, bedoeld in het voorgestelde artikel 7:686a, vierde lid, BW niet verschilt van die waarop de arbeidsovereenkomst is geëindigd, wordt hetgeen in onderdeel c van dit lid was opgenomen met verwijzing naar de dag waartegen is opgezegd nu toegevoegd aan onderdeel a, onder 2, waar verwezen wordt naar de dag waarop de arbeidsovereenkomst is geëindigd. Voorts wordt in onderdeel a, artikel 7:677, vierde lid, BW toegevoegd als zijnde de evenknie van het reeds erin opgenomen artikel 7:672, negende lid, BW. Ook wordt voorgesteld een zelfde vervaltermijn te hanteren voor een verzoek om een vergoeding in verband met het niet nakomen van de aanzegplicht als opgenomen in artikel 7:668, derde lid, BW.

Tot slot wordt een nieuw zevende lid geïntroduceerd waarin het zesde lid van overeenkomstige toepassing wordt verklaard op een ontbindingsverzoek waarin een vergoeding werd verzocht. Dit bewerkstelligt dat als de rechter als hij voornemens is het verzoek tot ontbinding wel te honoreren maar de verzochte vergoeding niet, de verzoeker de gelegenheid dient te bieden zijn verzoek in te trekken.

Deze onderdeel bevat aanpassingen van de Wet educatie en beroepsonderwijs, de Wet op de expertisecentra, de Wet op het hoger onderwijs en wetenschappelijk onderzoek, de Wet op het primair onderwijs en de Wet op het voortgezet onderwijs. De aanpassingen houden in dat de bepalingen over de commissies van beroep en de verwijzingen naar die commissies in andere bepalingen uit de onderwijswetten worden verwijderd. Dit is het gevolg van het voorgestelde artikel 7:671a BW (nieuw), op grond van welk artikel in de toekomst voor ontslag van personeel werkzaam in het bijzonder onderwijs om bedrijfseconomische redenen toestemming aan het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen (hierna: UWV), of aan een vervangende cao-commissie, moet worden gevraagd. Die verplichting geldt thans niet voor personeel werkzaam in het bijzonder onderwijs (zie de uitzondering in artikel 2, eerste lid, onder b, van het Buitengewoon Besluit Arbeidsverhoudingen 1945). Op grond van het nieuwe artikel 7:671a BW zal dit in de toekomst wel het geval zijn, althans voor zover op het personeel werkzaam in het bijzonder onderwijs niet een cao van toepassing is die voorziet in een preventieve toetsing van een voornemen tot ontslag om bedrijfseconomische redenen door een onafhankelijke commissie. Een voorgenomen ontslag om andere redenen – behoudens een ontslag wegens arbeidsongeschiktheid dat ook door UWV wordt getoetst – wordt vooraf beoordeeld door de rechter die de arbeidsovereenkomst vervolgens (al dan niet) kan ontbinden.

Daarmee is er geen wettelijke basis meer voor de bekostigingsvoorwaarde dat de instellingen van bijzonder onderwijs zich aansluiten bij een commissie van beroep, die thans achteraf het ontslag kan toetsen. Het staat cao-partijen overeenkomstig het nieuwe artikel 7:671a BW vrij de commissie van beroep op grond van de cao in een preventieve toetsing van een ontslag om bedrijfseconomische redenen te laten voorzien, als aan de daaraan te stellen voorwaarden wordt voldaan.

Naast de bevoegdheid achteraf te oordelen over een ontslag komt ook de mogelijkheid om de commissie van beroep te laten oordelen over andere arbeidsrechtelijke geschillen uit de onderwijswetten te vervallen. Ook daarvoor staat immers beroep open bij de civiele rechter.

Het wetsvoorstel Huis voor klokkenluiders introduceert een nieuw opzegverbod. De werkgever kan de arbeidsovereenkomst met een werknemer niet opzeggen:

• a. wegens de omstandigheden dat de werknemer te goeder trouw en naar behoren een melding heeft gedaan bij de werkgever of het Huis voor klokkenluiders, van een vermoeden van een misstand;

• b. gedurende het onderzoek door het Huis voor klokkenluiders;

• c. tot een jaar na het oordeel van het Huis voor klokkenluiders dat het aannemelijk is dat sprake is van een misstand.

Onder het huidige recht is het mogelijk dat de rechter de arbeidsovereenkomst ontbindt, terwijl sprake is van een opzegverbod. Als de bepalingen uit de Wet werk en zekerheid die het ontslagrecht wijzigingen in werking zijn getreden, is opzegging of ontbinding van de arbeidsovereenkomst bij opzegverboden die opzeggen tijdens een bepaalde omstandigheid verbieden alleen nog mogelijk in de gevallen die in de voorgestelde artikelen 7:670a en 7:671b BW zijn benoemd. Voorgesteld wordt om, indien het wetsvoorstel Huis voor klokkenluiders en deze wet beide tot wet worden verheven, in artikel 7:670a, tweede lid, BW te regelen dat de arbeidsovereenkomst kan worden opgezegd in de situaties, bedoeld in de onderdelen b en c van het opzegverbod voor klokkenluiders, louter als de werkzaamheden van de onderneming waar de werknemer in dienst is, worden beëindigd. Voorts wordt in artikel 7:671b, zesde lid, BW geregeld dat de rechter de arbeidsovereenkomst in de situaties, bedoeld in de onderdelen b en c, kan ontbinden, als het ontbindingsverzoek geen verband houdt met de melding van het vermoeden van een misstand of het onderzoek daarnaar.

Opgemerkt wordt dat de situatie, bedoeld in onderdeel a van het nieuwe opzegverbod, een zogenoemd wegens-opzegverbod betreft. Opzegging of ontbinding van de arbeidsovereenkomst wegens ándere redenen dan de reden waar het opzegverbod op ziet, is dan wel mogelijk, mits er geen verband bestaat tussen de reden van de beëindiging van de arbeidsovereenkomst en het opzegverbod.

In de nieuwe systematiek van inkomensverrekening wordt 70% (de eerste twee maanden 75%) van het inkomen verrekend op de uitkering. Deze verrekening geschiedt via artikel 47 van de WW (factor B). In dat artikel wordt de hoogte van de uitkering berekend. In het Algemeen inkomensbesluit socialezekerheidswetten (AIB) zal worden bepaald wat voor de WW-uitkering als inkomen aangemerkt dient te worden. Voor de inwerkingtreding van de onderdelen van dit wetsvoorstel die zien op de introductie van inkomensverrekening werd bepaald inkomen echter ook al standaard in mindering gebracht op de WW-uitkering, via artikel 34 WW. Omdat hier geen wijziging is beoogd, wordt het begrip «inkomen in verband met arbeid» geïntroduceerd (factor E). Onder dit begrip vallen de volgende inkomenscategorieën: ouderdomspensioen, een uitkering op grond van de Algemene pensioenwet politieke ambtsdragers of een wettelijke buitenlandse uitkering wegens arbeidsongeschiktheid. Een tweede reden voor introductie van het begrip «inkomen in verband met arbeid» is de volgende. In de huidige situatie leiden voornoemde inkomenscategorieën niet tot eindiging van het recht op uitkering. Ook daarin is geen wijziging beoogd. Daarom wordt voornoemd begrip niet in artikel 20 WW genoemd. Op grond van dat artikel eindigt de WW-uitkering wanneer een inkomen wordt verdiend dat meer dan 87,5% van het maandloon bedraagt. Inkomen in verband met arbeid heeft hierop geen invloed. Dit brengt mee dat inkomen in verband met arbeid, ook indien dat meer bedraagt dan 87,5% van het maandloon niet kan leiden tot eindiging van het recht op een WW-uitkering. Met andere woorden: inkomen in verband met arbeid kan niet leiden tot eindiging van het recht op basis van artikel 20, eerste lid, onderdeel c. Inkomen in verband met arbeid wordt, kortom, anders behandeld dan inkomen. Daarom wordt deze aparte categorie in mindering gebracht via de formule van artikel 47 en wordt inkomen in verband met arbeid niet in artikel 1b genoemd.

Ten slotte is een tweede lid aan artikel 47 toegevoegd waarin een grondslag is vervat om in het AIB te bepalen wat onder inkomen in verband met arbeid wordt verstaan (E factor). Er zal bepaald worden in het AIB dat het gaat om de hiervoor genoemde drie categorieën van inkomen in verband met arbeid. Er is gekozen voor het opnemen van de delegatiegrondslag op deze plaats omdat inkomen in verband met arbeid alleen relevant is in de WW bij de berekening van de hoogte van de uitkering op grond van artikel 47.

In artikel XXVI, onderdeel X, wordt artikel 64 WW gewijzigd. Om te grote uitschieters in de over te nemen verplichtingen op grond van hoofdstuk IV WW te voorkomen, wordt met dit wetsvoorstel voorgesteld om de loonovername te beperken tot een bedrag ter hoogte van anderhalf maal het maximum dagloon. In het achtste lid is bepaald hoe de vakantiebijslag wordt berekend wanneer het recht op uitkering niet op de eerste dag van een kalendermaand begint of eindigt. In het achtste lid was abusievelijk verwezen naar het eerste lid, onderdeel c, van artikel 64 zonder daarbij duidelijk te maken dat het alleen gaat om de vakantiebijslag. Dat wordt nu verduidelijkt middels deze wijziging.

In het negende lid wordt bepaald dat indien er aanspraak is op een hoger loon dan anderhalf maal het maximum dagloon en, ingevolge het vierde lid, de uitkering is verminderd, deze vermindering evenredig geschiedt ten aanzien van alle tot het loon behorende componenten. Er is in het negende lid een verwijzing naar het zevende lid toegevoegd, omdat wanneer het loon wordt gemaximeerd indien er niet gedurende een hele kalendermaand recht op uitkering bestaat, de verschillende componenten van het loon ook naar evenredigheid betaald dienen te worden.