Nr. 5 VERSLAG

De leden van de PvdA-fractie vragen of de totale besparing van € 3,3 miljoen per jaar of eenmalig is. Wordt de overige € 3,7 miljoen van de voorgenomen besparing van € 7,4 miljoen gerealiseerd in het materiële wetsvoorstel dat nog moet volgen?

De leden van de PvdA-fractie vragen of het, ook uit kostenoverwegingen, verstandig is om de naam NMa te behouden en te kiezen voor de naam Nederlandse Marktautoriteit in plaats van Autoriteit Consument en Markt.

De leden van de fractie van D66 zijn van mening dat een fusie tot een kwaliteitsimpuls kan leiden. Zij zijn echter geen voorstander van fusies om een bezuiniging uit te voeren. Toch lijkt de regering dit instrument met volle overgave keer op keer in te zetten. In de toezichtscasus is de ingeboekte bezuiniging zelfs groter dan de opbrengst van de fusie. De leden zijn bang dat dit tot een verschraling van het toezicht zal leiden. Graag ontvangen zij van de regering een uiteenzetting waarom de voorgenomen bezuiniging niet leidt tot kwalitatief slechter toezicht.

De leden van de fractie van D66 lezen dat er nog een tweede wetsvoorstel zal volgen om de volledige bezuiniging in te vullen. Kunnen de leden hieruit afleiden dat de bezuiniging onhaalbaar hoog is en dat de regering meer tijd nodig heeft om het benodigde geld te vinden, met als mogelijke uitkomst dat de bezuiniging voor een deel wordt teruggedraaid?

De leden van de PvdA-fractie hebben eerder hun twijfel geuit over nut en noodzaak van het voorstel om de NMa, Opta en CA te laten fuseren. Een fusie schuift taken in elkaar. De nieuwe toezichthouder moet afwegingen maken tussen generiek toezicht, specifieke taken ter bescherming van de consument, sectorspecifiek toezicht op de energiemarkt en sectorspecifiek toezicht op de telecommarkt. De kans is volgens de leden van de PvdA-fractie groot dat consumentenbescherming en sectorspecifiek toezicht – de kleinere taken vergeleken met het takenpakket van de huidige NMa – het onderspit delven. De leden van de PvdA-fractie stellen dat als de regering deze fusie toch wil doorzetten, de regering het sectorspecifiek toezicht met eigen budget en eigen beslisbevoegdheid veilig zou moeten stellen. Waarom heeft de regering hier niet voor gekozen? De regering kan de ambitie veel beter richten op wat werkelijk nodig is: de toezichthouders op de markt voor internet, telecommunicatie en media samenvoegen. Samenvoeging van de OPTA met het Commissariaat voor de Media (CvdM) en (een deel van) het Agentschap Telecom (AT) zou een logische stap zijn om de convergerende markten onder één toezichthouder te brengen. Groot-Brittannië ging ons voor met de oprichting van Ofcom. Kan de regering ingaan op de vraag waarom deze optie niet onderzocht is?

De leden van de PvdA-fractie vragen of de CA nu de verplichting heeft een maatschappelijk overleg te organiseren. Hoe wil de regering ervoor zorgen dat de ACM voldoende draagvlak krijgt en houdt?

De leden van de PvdA-fractie vragen of de regering in beeld kan brengen welke consequenties de bevindingen van de evaluaties van de verschillende wetten en organisaties hebben gehad voor dit wetsvoorstel. Welke bevindingen worden meegenomen in het materiële wetsvoorstel?

De leden van de CDA-fractie stellen dat dit wetsvoorstel betrekking heeft op markttoezicht op de niet-financiële markten. Het betreft drie typen van markttoezicht die tot doel hebben om markten goed te laten werken en die een sterke samenhang kennen: mededingingstoezicht, sectorspecifiek markttoezicht en consumentenbescherming. Deze vormen van toezicht worden gecombineerd in de nieuwe ACM. De leden van de CDA-fractie hebben een vraag naar de planning van werkzaamheden ten aanzien van het aanpassen van de onderliggende wetgeving van de verschillende vormen van markttoezicht. De leden van de CDA-fractie constateren dat hoewel dit wetsvoorstel nog niet direct gaat over het exacte takenpakket van de ACM, er hier en daar al wel wat over wordt gezegd. De algemene mededingingsregels verbieden het sluiten van een kartel en het misbruiken van een economische machtspositie door ondernemingen. Het toezicht hierop geschiedt normaal achteraf (ex post). Behalve toezicht achteraf zal de ACM ook vooraf (ex ante) toezicht moeten gaan uitoefenen op concentraties, waarbij vooraf invloed kan worden uitgeoefend op de marktstructuur. De leden van de CDA-fractie vinden dat dit ex ante-toezicht een noodzakelijk instrument is dat de ACM voorhanden dient te hebben. Indien noodzakelijk moet het mogelijk zijn voor de toezichthouder om direct in te grijpen. Wanneer verwacht de regering dat het voor de nieuwe autoriteit mogelijk is van dit ex ante-toezicht gebruik te maken? Hoe wordt dit ex ante-toezicht getoetst? En waar ligt de grens wanneer de autoriteit mag overgaan tot ex ante-maatregelen? Wie controleert dit?

De leden van de CDA-fractie constateren dat de ACM straks bevoegd is een aantal maatregelen te nemen wanneer zij misstanden constateert in een bepaalde markt. De leden van de CDA-fractie zouden graag zien dat dit via een «high trust, high sanction»-model gebeurt. De verantwoordelijkheid voor goed handelen, dient in eerste instantie bij de bedrijven zelf te liggen. Het toezichtorgaan dient in bijzondere gevallen selectief en vaker steekproefsgewijs te controleren en bij geconstateerde misstanden zwaar te straffen. Dit geeft zowel «vrijheid» als «verantwoordelijkheid»: vrijheid door niet permanent onder toezicht of controle te staan door een toezichtorgaan en verantwoordelijkheid om goed en verantwoordelijk te handelen. Bij misbruik van gesteld vertrouwen dienen er harde sancties te volgen. Kan de regering aangeven in hoeverre bij de nieuw te vormen ACM rekening wordt gehouden met dit «high trust, high sanction»-model?

De leden van de CDA-fractie zijn ook van mening dat de ACM wettelijk verplicht moet worden om een consultatie met het «veld» te laten plaatsvinden over de vormgeving van haar beleids- of toezichtsregels. Mocht deze consultatie onverhoopt uitwijzen dat er sprake is van onenigheid tussen de toezichthouder en het «veld» dan dient de minister van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie (EL&I) de mogelijkheid te houden om rechtstreeks in te grijpen. Dit om onnodige administratieve lasten te voorkomen en het toezicht zo praktisch mogelijk in te richten. Is de regering hiertoe bereid?

Zoals het wetsvoorstel nu is vormgegeven geeft het, naar de mening van de leden van de CDA-fractie, de ACM een te grote machtspositie waar het democratisch gekozen bestuur onvoldoende controle op heeft. Binnen ons staatsbestel kennen we de trias politica; de wetgevende, uitvoerende en rechtsprekende macht. Ons staatsbestel kan functioneren bij de gratie van een goede balans tussen deze drie machten. De leden van de CDA-fractie vragen de regering nog eens uiteen te zetten hoe zij met de oprichting van de ACM een goede balans blijft waarborgen tussen de wetgevende, uitvoerende en rechtsprekende macht en waar zij de positie van de ACM ziet in de verhouding tussen regering, parlement en rechtspraak.

De leden van de PvdA-fractie vragen of de regering in kan gaan op het artikel «Kartelbestrijding is in europa niet afschrikwekkend genoeg» in het Financieele Dagblad van 1 maart 2013. Waarom wordt de privaatrechtelijke route in Nederland en de EU zo weinig benut? Wat is de stand van zaken met betrekking tot het initiatief van eurocommissaris Kroes, dat schadevergoedingen bij kartelschade beter mogelijk moest maken? Wat is het standpunt van de huidige eurocommissaris hierin? Kan de regering tevens ingaan op het artikel «Met het nieuwe toezicht valt te praten» in het NRC van 3 en 4 maart 2012? Op welke manier kunnen duurzaamheid en innovatie beter ingebed worden in het mededingingsbeleid? Wat vindt de regering van de stelling dat de onafhankelijkheid van de OPTA zou afnemen? Ziet de regering ook de gevaren van «coregulation»?

De leden van de PvdA-fractie vragen of de regering in overweging kan nemen om de mate van schade die aan consumenten wordt toegebracht, mede bepalend te laten zijn voor de hoogte van de boetes.

De leden van de PvdA-fractie vragen of de regering een nadere toelichting kan geven op de voordelen die de samenvoeging heeft voor consumenten en ondernemers. Hoe garandeert de regering dat de consument centraal komt te staan bij de nieuwe autoriteit? Hoe dient de nieuwe autoriteit om te gaan met concrete klachten?

De leden van de CDA-fractie constateren dat het samenvoegen van de OPTA, NMa en de CA besparingsmogelijkheden oplevert die zijn gelegen in het wegnemen van samenloop van taken, efficiëntere inzet van personeel en het delen van specialistische kennis en ondersteuning. De leden van de CDA-fractie ondersteunen dit streven maar willen graag weten waarom het AT, een technische telecommunicatietoezichthouder, niet is betrokken bij de fusie. In de memorie van toelichting wordt gesteld dat het afwijkende takenpakket niet aansluit bij de primaire processen van de ACM. Mogelijkheden voor synergiewinst door AT bij de samenvoeging te betrekken zouden daarom zeer beperkt zijn. In welke zin wijkt het «technisch takenpakket» voor het AT af van die voor de ACM? Wat zijn de «verwachte nadelen» van het overhevelen van het AMM-instrumentarium, waar in de memorie van toelichting aan wordt gerefereerd? Wat is de omvang van de efficiëntievoordelen? Is het zo dat iedere synergiewinst is meegenomen? Kan samenvoeging met de AT de ACM schaden? Zo nee, kan de AT een onderdeel worden van de ACM? De oude OPTA-taken zouden dan versterkt kunnen worden door de AT-taken in de gevallen waar dit nodig is. In de gevallen waar alleen de AT-taken spelen kan er dan nog steeds adequaat worden gehandeld. Kortom, de leden van de CDA-fractie zijn nog niet overtuigd van de argumenten waarom het toevoegen van de AT bij de ACM meer nadelen dan voordelen zou hebben.

De leden van de CDA-fractie vragen of er op de andere markten (postmarkt, telecommunicatie, elektriciteit en gas) niet eveneens sprake is van een «transitie». Echter, voor deze markten vormt dit geen reden om van aanpassingen in het toezicht op deze markten af te zien zoals nu wel bij de NZa wordt gesteld. Wat zijn de verschillen in de publieke belangen in deze verschillende sectoren die deze verschillende benaderingen verklaren?

De leden van de CDA-fractie vragen ook hoe de samenwerking tussen de ACM en het College van Toezicht Auteursrechten (CvTA) vorm gaat krijgen. Waarom is er niet voor gekozen om de CvTA direct deel te laten uitmaken van de ACM?

Hoe groot acht de regering de kans dat meer toezichthoudende organen die nu nog zelfstandig opereren onder verantwoordelijkheid van andere departementen dan het ministerie van EL&I, zoals de NZa, in de toekomst alsnog samengevoegd gaan worden met de ACM? Of is met het huidige voorstel tot de ACM een zeker optimum bereikt?

De leden van de fractie van D66 zetten vraagtekens bij de argumentatie waarmee de regering aangeeft dat het AT, de NZa en het CvTA geen deel zouden moeten uitmaken van de fusietoezichthouder. Zo verwijst de regering naar de eisen van de Kamer bij de behandeling van de Wijziging van de Telecommunicatiewet in verband met de Nota frequentiebeleid 2005 (Kamerstuk 31 412) als ondersteuning van het argument dat AT zeker niet verder van het parlement gepositioneerd moet worden in een zogenaamd «klein zelfstandig bestuursorgaan» (zbo). Deze leden vinden dit een vrij dun argument en zien wel degelijk voordelen. Daarom verzoeken zij de regering om meer toelichting op dit punt.

Wat betreft het CvTA zijn de leden van de fractie van D66 juist van mening dat er wel degelijk synergie is betalen door deze toe te voegen aan de ACM. Echter, de synergiewinst betaalt zich vooral uit in aanvullende kennis voor het CvTA. Het argument voor deze samenvoeging is dan kwaliteitsverhoging (van het CvTA) en niet zozeer een bezuiniging. Dit sluit in de ogen van voorgenoemde leden aan een kwaliteitsimpuls als doel van fusie. Graag ontvangen de leden een reactie van de regering op deze gedachtegang.

De leden van de fractie van D66 constateren dat de regering voor de NZa stelt dat toevoegen aan de fusieautoriteit te weinig oplevert «omdat belangrijke delen van de zorgsector zich in transitiefase bevinden». Kan de regering dit argument nader toelichten en de verschillen beschrijven met de elektriciteitsmarkt, de vervoersmarkt, de telecommunicatiemarkt en de postmarkt, die dan waarschijnlijk niet in transitie zijn?

De leden van de PvdA-fractie stellen dat de regering wil dat de ACM de status krijgt die de NMa nu heeft: de autoriteit wordt een zelfstandig bestuursorgaan maar krijgt geen eigen rechtspersoonlijkheid. Kan de regering deze keuze nader toelichten en vergelijken met de status van andere toezichthouders en inspecties? Kan de regering een overzicht geven van de status van autoriteiten in de verschillende Europese landen?

De leden van de PvdA-fractie vragen om welke «redenen van bedrijfsvoering» is gekozen om de ACM geen eigen rechtspersoonlijkheid toe te kennen. Wat betekent de keuze voor een «klein zbo» voor de onafhankelijkheid van de toezichthouder? Wat betekent het voor de uitvoering van het toezicht op de markten voor post en telecommunicatie dat er niet langer meer sprake is van een toezichthouder die beschikt over een eigen rechtspersoonlijkheid en eigen personeel? Wat zijn de gevolgen van de keuze voor een klein zbo voor de parlementaire controle ten opzichte van het toezicht op de verschillende markten? Welke Europese eisen worden gesteld aan de rechtspersoonlijkheid en personeel van de toezichthouder? Is de CA voldoende ontwikkeld en in staat om zich zonder beleidsmatige steun van het ministerie van EL&I volwaardig te handhaven? Wat zijn de belangrijkste veranderingen die de verzelfstandiging van de consumentenbescherming teweegbrengt?

De leden van de CDA-fractie constateren dat de NMa een zelfstandig bestuursorgaan is, zonder eigen rechtspersoonlijkheid en zonder eigen personeel; de OPTA is een zelfstandig bestuursorgaan met eigen rechtspersoonlijkheid en eigen personeel en de CA is een dienstonderdeel van het ministerie van EL&I. De samenvoeging van deze drie toezichthouders in de ACM brengt mee dat niet langer sprake kan zijn van drie verschillende juridische vormen; de ACM moet een eenduidige juridische status hebben. Op grond van Europese regelgeving op het gebied van energie, telecommunicatie, post en vervoer dient de uitvoering van de taken en bevoegdheden van de ACM volledig onafhankelijk van de politiek en de regering belegd te zijn. Daarom wordt nu voorgesteld om de ACM vorm te geven als zelfstandig bestuursorgaan. De leden van de CDA-fractie vragen zich echter af waarom de regering gekozen heeft voor de constructie zonder eigen rechtspersoonlijkheid en zonder eigen personeel. Er zou volgens de regering geen noodzaak zijn om de ACM los van het ministerie van EL&I over zelfstandig personeel te laten beschikken. De leden van de CDA-fractie vragen of het mogelijk en wenselijk is om de ACM wel rechtspersoonlijkheid toe te kennen maar geen eigen personeel in dienst te laten hebben. Wordt hiermee nog wel voldaan aan de Europese richtlijnen die vragen om volledig onafhankelijkheid van de politiek en de regering? Welke Europese eisen worden gesteld aan de rechtspersoonlijkheid en personeel van de toezichthouder? Immers de carrièreperspectieven van de toekomstige personeelsleden kunnen in deze constructie in belangrijke mate bepaald worden door de leidinggevenden binnen het ministerie van EL&I. Wat betekent deze keuze voor een evenwichtige balans tussen enerzijds de ministeriële verantwoordelijkheid van onder andere de minister van EL&I voor het beleid ten aanzien van mededinging, consumentenbescherming en het sectorspecifieke toezicht op de energie-, communicatie- en postsector en anderzijds de onafhankelijkheid van de ACM, die mede is gebaseerd op EU-wetgeving? Daarnaast stellen de leden van de CDA-fractie de vraag wat deze keuze betekent voor de verantwoordelijkheid en aansprakelijkheid van de ACM voor eventuele schadeclaims van derden naar aanleiding van besluiten van de ACM die bij de rechter geen stand hebben gehouden. Wat betekent de keuze voor een klein zbo voor de onafhankelijkheid van de toezichthouder? Wat betekent het voor de uitvoering van het toezicht op de markten voor post en telecommunicatie dat er niet langer meer sprake is van een toezichthouder die beschikt over een eigen rechtspersoonlijkheid en eigen personeel? Wat zijn de gevolgen van de keuze voor een klein zbo voor de parlementaire controle ten opzichte van het toezicht op de verschillende markten?

De leden van de CDA-fractie constateren dat de ACM een mandaatregeling opstelt ten aanzien van de bevoegdheden van het personeel. De regering geeft aan nog nadere te bepalen welke besluiten de ACM namens de minister van EL&I zal nemen en welke rechtshandelingen en werkzaamheden de ACM namens de minister van EL&I zal verrichten. In hoeverre wordt de Kamer nog betrokken bij deze besluitvorming? Is de regering voornemens dit besluit te nemen via een algemene maatregel van bestuur (AMvB) met voorhangprocedure?

In het kader van de «trias politica» vinden de leden van de CDA-fractie het echter wel van belang dat door de ACM veroordeelde partijen altijd de mogelijkheid hebben om bij de onafhankelijke rechter in beroep te gaan tegen de uitspraak en of de hoogte van de opgelegde sanctie of boete. Hoe wordt dit nu in de praktijk gewaarborgd? De leden van de CDA-fractie hebben tevens vragen over de wijze waarop het boeteregime van de ACM tot stand komt en hoe de controle op de uitvoering is geregeld. Voorkomen moet worden dat burgers en bedrijven overgeleverd worden aan willekeur.

De leden van de CDA-fractie vragen de regering hoe zij de rol van de Kamer ziet. In hoeverre kan het al dan niet wenselijk zijn dat de Kamer een recht van initiatief krijgt om zaken onder de aandacht te brengen van de ACM? De Kamer krijgt namelijk regelmatig signalen vanuit de samenleving over vermeende misstanden. Zou de Kamer de ACM kunnen attenderen op deze vermeende misstanden via een eigen recht van initiatief? De leden van de CDA-fractie vragen hierbij om de visie van de regering.

De leden van de fractie van D66 lezen dat de CA zich na vijf jaar heeft ontwikkeld tot een «gezaghebbende autoriteit». De leden willen graag van de regering weten waar zij deze conclusie uit afleidt. Voorts willen de leden van de fractie van D66 graag weten of er nog financiële consequenties zijn door het aanpassen van de rechtspositie van het OPTA-personeel.

Verder willen de leden van de fractie van D66 meer weten over de waarborgen voor onafhankelijkheid in de nieuwe kleine zbo-structuur. Zo lezen de leden recent in een schrijven van de minister van EL&I aan de Eerste Kamer (Kamerstuk 32 549, G) dat de OPTA met betrekking tot een zekere cookie-bepaling terughoudend zal optreden. Terwijl de OPTA in haar eigen «Focus op 2012» meldt dat zij de nieuwe cookierichtlijn juist zal handhaven. De leden willen graag van de regering weten hoe dit soort tegenstellingen in de oude situatie worden opgelost en hoe dit in de nieuwe context na het eventueel aannemen van onderhavig wetsvoorstel gaat gebeuren.

Tevens vragen de leden van de D66-fractie aan de regering wat de grotere bevoegdheid die de minister van EL&I krijgt met onderhavig wetsvoorstel betekent voor beleidskeuzes. Zij vragen de regering dit te illustreren aan de hand van het volgende voorbeeld. De minister van EL&I schrijft in zijn reactie op het NMa-jaarverslag 2011 (Kamerstuk 24 036, nr. 349) dat de NMa zich niet te zeer moet gaan toeleggen op de dialoog met verschillende sectoren en het verstrekken mededingingsadvies. Wat betekent onderhavige wetswijziging voor deze tegenstelling in beleidskeuzes?

Met het oog op artikel 5 van het wetsvoorstel vragen de leden van de D66-fractie of het invullen van de bezuinigingsdoelstelling eenvoudiger zou zijn wanneer de ACM zou kunnen beschikken over eigen personeel. Graag zouden zij een reactie van de regering op deze gedachte ontvangen.

De leden van de CDA-fractie vragen ten aanzien van het ter beschikking gestelde personeel hoeveel personeelsleden (fte’s) ter beschikking wordt gesteld voor de drie verschillende toezichtfuncties. Hoe verhoudt dit aantal zich tot het aantal van de huidige organisaties voor de samenvoeging?

De leden van de CDA-fractie constateren dat de minister van EL&I de leden van de nieuwe autoriteit benoemt, schorst en ontslaat. Schorsing en ontslag vinden slechts plaats wegens ongeschiktheid of onbekwaamheid voor de vervulde functie dan wel wegens andere zwaarwegende in de persoon van de betrokkene gelegen redenen. De leden van de CDA-fractie gaan er daarbij vanuit dat bij ontslag een maximale vergoeding van € 75 000 wordt toegekend. Is deze veronderstelling juist? Zo nee, waarom niet? De leden stellen deze vragen om misstanden als in het verleden in de toekomst te kunnen voorkomen.

De leden van de D66-fractie willen graag van de regering weten wat bedoeld wordt met «een betekenisvolle herbeoordeling» en hoe dit zich onderscheid van een normale herbeoordeling.

Tevens willen de leden weten hoezeer de plannen voor het bestuursreglement afwijken van de methodiek zoals die bij respectievelijk CA, NMa en OPTA gebruikelijk was.

De leden van de D66-fractie vragen hoe de regering zaken als groei van personeel (carrièrekansen en ontwikkeling) gaat borgen wanneer er herhaaldelijk sprake is van divergerende visies van de minister van EL&I en de ACM.

De leden van de PvdA-fractie vragen wat de onderdelen zijn waaruit het jaarverslag van de ACM zal komen te bestaan. Kan de regering een uiterlijke termijn voor een reactie op de jaarverslagen vastleggen?

De leden van de PvdA-fractie constateren dat de ACM het jaarverslag naar de Tweede Kamer moet sturen en de minister van EL&I zijn bevindingen daarbij «zo spoedig mogelijk» stuurt. De leden van de PvdA-fractie vragen waarom er geen concretere termijn genoemd wordt.

De leden van de PvdA-fractie constateren dat zowel de minister van EL&I als de ACM beleidsregels kan vaststellen. Wat wordt de rolverdeling; wie maakt welke beleidsregels?

De leden van de PvdA-fractie vragen wat precies de bevoegdheden zijn van de ACM waarbij een «ultra vires» van de minister mogelijk is? Gaat het hier alleen om de minister van EL&I of ook om de minister van I&M? Was dit recht ook vastgelegd bij de NMA, OPTA en CA?

De leden van de PvdA-fractie constateren op basis van artikel 10 van het wetsvoorstel dat de vernietigingsbevoegdheid bij besluiten van algemene strekking wegens onbevoegdheid niet in strijd is met de onafhankelijkheid van de ACM. In strijd met Europese regels acht de regering de bevoegdheid tot vernietiging van andere besluiten en de bevoegdheid om besluiten aan voorafgaande goedkeuring te onderwerpen. Kan de regering toelichten waarom deze bevoegdheid nodig is en waarom deze mogelijk is? Kan de regering daarbij precies aangeven welke Europese regels gelden en kan zij daarbij onderscheid maken tussen de verschillende functies (consumentenrecht, mededinging en sectorale regulering)? Welke bevoegdheden hebben ministers in andere Europese landen? Hoe verhouden de bevoegdheden zich tot de bevoegdheden van de Europese Commissie?

De leden van de CDA-fractie vinden het onwenselijk wanneer met het samenvoegen van de drie toezichtorganen tot de ACM, er een te machtig en autoritair ambtelijk orgaan ontstaat. In het wetsvoorstel wordt voorgesteld dat de ACM, zelfstandig beleidsregels met betrekking tot het uit te oefenen toezicht kan opstellen zonder dat daar enige toetsing en goedkeuring van de minister van EL&I aan vooraf gaat. Deze beleidsregels kunnen mogelijkerwijs grote gevolgen hebben voor burgers en bedrijven. Immers, de wijze waarop het toezicht wordt vormgegeven middels deze beleidsregels kan ongewenst hoge administratieve lasten met zich mee brengen voor degenen die aan deze regels worden onderworpen (bedrijven, organisaties, burgers). In het wetsvoorstel kan de minister van EL&I alleen achteraf een ACM-beleidsregel of besluit van algemene strekking vernietigen en dan alleen op grond van het feit dat de ACM hiertoe niet bevoegd was. De regering stelt dat zij hiertoe gedwongen wordt door de Europese richtlijnen op het gebied van energie en telecommunicatie. Deze richtlijnen stellen strikte eisen aan de onafhankelijkheid van de toezichthouder. De leden van de CDA-fractie willen de regering vragen om hier toch meer de grenzen op te zoeken van hetgeen nog mogelijk is binnen het Europees recht en de goedkeuringsconstructie zoveel mogelijk te herstellen. Op het deel van het werkveld van de ACM dat buiten energie en telecommunicatie valt, kan dit al. Daarnaast zijn de leden van de CDA-fractie van mening dat de concretisering van de normen zoveel mogelijk via lagere wetgeving, bij AMvB met parlementaire voorhang, dient plaats te vinden. Is de regering hiertoe bereid?

De leden van de CDA-fractie constateren dat de minister van EL&I niet het recht krijgt om beschikkingen van de ACM te vernietigen, net zoals bij de NMa, OPTA en CA momenteel het geval is. Wel krijgt de minister van EL&I het recht om besluiten van algemene strekking te vernietigen indien de ACM een besluit heeft genomen zonder dat het daartoe de bevoegdheid had (ultra vires). Dit is volgens de leden van de CDA-fractie inderdaad een duidelijke taak voor de minister van EL&I. Kan de regering voorbeelden noemen van situaties waarin de minister van EL&I genoodzaakt is om van dit uiterste middel gebruik te maken? Het niet van toepassing verklaren van het vernietigingsrecht op beschikkingen houdt verband met de onwenselijkheid dat de minister besluiten van een onafhankelijke markttoezichthouder ten aanzien van individuele gevallen kan vernietigen.

De leden van de CDA-fractie vragen of de regering met dit wetsvoorstel over voldoende instrumenten beschikt om met alle publieke belangen voldoende rekening te kunnen houden en te waarborgen. Deze publieke belangen kunnen belangen van economische aard zijn maar ook betrekking hebben op voor burgers belangrijke zaken als bijvoorbeeld openbaar vervoer, gezondheidszorg, duurzaamheid en natuur. In de huidige Mededingingswet heeft de minister van EL&I in artikel 5d de bevoegdheid beleidsregels op te stellen voor de NMa, waarin hij aanwijst hoe de NMa andere belangen dan economische belangen «in zijn afweging moet betrekken». In hoeverre blijft deze bevoegdheid in het nieuwe wetsvoorstel binnen de ACM bestaan? In hoeverre kan de ACM bij de toepassing van het kartelverbod rekening houden met publieke belangen – duurzaamheid bijvoorbeeld – indien ondernemingen in dat kader onderlinge afspraken willen maken? De leden van de CDA-fractie vragen een reactie van de regering op dit punt.

De leden van de CDA-fractie constateren dat de ACM op grond van artikel 4:81 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) zelf beleidsregels kan vaststellen met betrekking tot een haar toekomende bevoegdheid. In alle gevallen geldt dat de beleidsregels van algemene aard dienen te zijn en derhalve geen betrekking kunnen hebben op de taakuitoefening van de ACM in een individuele zaak. In hoeverre is het voor de minister van EL&I mogelijk deze algemene beleidsregels te verwerpen? Wordt de Kamer standaard geïnformeerd over nieuwe beleidsregels of wijziging van bestaande beleidsregels in het kader van artikel 21 van de Kaderwet zbo’s en artikel 4:81 van de Awb? Welke mogelijkheden heeft de Kamer om ongewenste beleidsregels ter discussie te stellen? Als deze mogelijkheden nog niet bestaan wat zijn dan de voor- en nadelen om deze mogelijkheden alsnog te creëren? De leden van de CDA-fractie vragen om de visie van de regering op dit punt.

De leden van de PvdA-fractie vragen op welke punten de bepalingen voor de ACM afwijken ten opzichte van de Kaderwet zbo’s. Waarom wordt er een maximum aan de boete voor bestuursrechtelijke overtredingen gesteld? Bestaat de mogelijkheid dat de winst die te behalen valt door een bestuursrechtelijke overtreding hoger is dan de boete die de ACM en Autoriteit Financiële Markten kunnen opleggen?

De leden van de PvdA-fractie hebben met belangstelling kennisgenomen van de voorstellen om de handhaving van de consumentenbescherming te versterken in de Wet handhaving consumentenbescherming. Gelden de nieuwe bevoegdheden, zoals aanwijzingen, alleen in het kader van de Wet handhaving consumentenbescherming? Waarom krijgt de ACM deze bevoegdheden niet op alle terreinen van toezicht?