Nr. 10 DERDE NOTA VAN WIJZIGING

Het voorstel van wet wordt als volgt gewijzigd:

1. Ten aanzien van de werknemer wiens recht op uitkering voorafgaand aan de dag van inwerkingtreding van artikel VI, onderdeel 1A, van de Verzamelwet SZW 2011 al is ingegaan en die zich op die dag onttrekt aan de tenuitvoerlegging van een vrijheidsstraf of vrijheidsbenemende maatregel, wordt voor de toepassing van artikel 19, eerste lid, onderdeel h, als eerste dag waarop hij zich aan de tenuitvoerlegging van die vrijheidsstraf of vrijheidsbenemende maatregel onttrekt, aangemerkt de dag van inwerkingtreding van artikel VI, onderdeel 1A, van de Verzamelwet SZW 2011 en eindigt het recht op uitkering, in afwijking van artikel 19, eerste lid, onderdeel h, vanaf de dag dat het onttrekken aan de tenuitvoerlegging van de vrijheidsstraf of vrijheidsbenemende maatregel zes maanden heeft geduurd.

2. Dit artikel vervalt zes maanden na de dag van zijn inwerkingtreding.

1. Ten aanzien van de gewezen zelfstandige wiens recht op uitkering voorafgaand aan de dag van inwerkingtreding van artikel IX, onderdeel Aa, van de Verzamelwet SZW 2011 al is ingegaan en die zich op die dag onttrekt aan de tenuitvoerlegging van een vrijheidsstraf of vrijheidsbenemende maatregel, wordt voor de toepassing van artikel 6, tweede lid, onderdeel e, als eerste dag waarop hij zich aan de tenuitvoerlegging van die vrijheidsstraf of vrijheidsbenemende maatregel onttrekt, aangemerkt de dag van inwerkingtreding van artikel IX, onderdeel Aa, van de Verzamelwet SZW 2011 en eindigt het recht op uitkering, in afwijking van artikel 6, tweede lid, onderdeel e, vanaf de dag dat het onttrekken aan de tenuitvoerlegging van de vrijheidsstraf of vrijheidsbenemende maatregel zes maanden heeft geduurd. De eerste zin is van overeenkomstige toepassing met betrekking tot artikel 6, derde lid.

2. Dit artikel vervalt zes maanden na de dag van zijn inwerkingtreding.

1. Ten aanzien van de werkloze werknemer wiens recht op uitkering voorafgaand aan de dag van inwerkingtreding van artikel X, onderdeel Ca, van de Verzamelwet SZW 2011 al is ingegaan en die zich op die dag onttrekt aan de tenuitvoerlegging van een vrijheidsstraf of vrijheidsbenemende maatregel, wordt voor de toepassing van artikel 6, eerste lid, onderdeel d, als eerste dag waarop hij zich aan de tenuitvoerlegging van die vrijheidsstraf of vrijheidsbenemende maatregel onttrekt, aangemerkt de dag van inwerkingtreding van artikel X, onderdeel Ca, van de Verzamelwet SZW 2011 en eindigt het recht op uitkering, in afwijking van artikel 6, eerste lid, onderdeel d, vanaf de dag dat het onttrekken aan de tenuitvoerlegging van de vrijheidsstraf of vrijheidsbenemende maatregel zes maanden heeft geduurd. De eerste zin is van overeenkomstige toepassing met betrekking tot artikel 6, tweede lid.

2. Dit artikel vervalt zes maanden na de dag van zijn inwerkingtreding.

1. Ten aanzien van de persoon wiens recht op uitkering voorafgaand aan de dag van inwerkingtreding van artikel XI, onderdeel Ba, van de Verzamelwet SZW 2011 al is ingegaan en die zich op die dag onttrekt aan de tenuitvoerlegging van een vrijheidsstraf of vrijheidsbenemende maatregel, wordt voor de toepassing van artikel 6, eerste lid, onderdeel d, als eerste dag waarop hij zich aan de tenuitvoerlegging van die vrijheidsstraf of vrijheidsbenemende maatregel onttrekt, aangemerkt de dag van inwerkingtreding van artikel XI, onderdeel Ba, van de Verzamelwet SZW 2011 en eindigt het recht op uitkering, in afwijking van artikel 6, eerste lid, onderdeel d, vanaf de dag dat het onttrekken aan de tenuitvoerlegging van de vrijheidsstraf of vrijheidsbenemende maatregel zes maanden heeft geduurd.

2. Dit artikel vervalt zes maanden na de dag van zijn inwerkingtreding.

1. Ten aanzien van de jongere wiens recht op een werkleeraanbod voorafgaand aan de dag van inwerkingtreding van artikel XII, onderdeel Aa, van de Verzamelwet SZW 2011, al is ingegaan en die zich op die dag onttrekt aan de tenuitvoerlegging van een vrijheidsstraf of vrijheidsbenemende maatregel, wordt voor de toepassing van artikel 23, eerste lid, onderdeel c, als eerste dag waarop hij zich aan de tenuitvoerlegging van die vrijheidsstraf of vrijheidsbenemende maatregel onttrekt, aangemerkt de dag van inwerkingtreding van artikel XII, onderdeel Aa, van de Verzamelwet SZW 2011, en eindigt het recht op een werkleeraanbod in afwijking van artikel 23, eerste lid, onderdeel c, vanaf de dag dat het onttrekken aan de tenuitvoerlegging van de vrijheidsstraf of vrijheidsbenemende maatregel zes maanden heeft geduurd.

2. Ten aanzien van de jongere wiens recht op inkomensvoorziening voorafgaand aan de dag van inwerkingtreding van artikel XII, onderdeel Ab, van de Verzamelwet SZW 2011, al is ingegaan en die zich op die dag onttrekt aan de tenuitvoerlegging van een vrijheidsstraf of vrijheidsbenemende maatregel, wordt voor de toepassing van artikel 42, eerste lid, onderdeel h, als eerste dag waarop hij zich aan de tenuitvoerlegging van die vrijheidsstraf of vrijheidsbenemende maatregel onttrekt, aangemerkt de dag van inwerkingtreding van artikel XII, onderdeel Ab, van de Verzamelwet SZW 2011, en eindigt het recht op inkomensvoorziening in afwijking van artikel 42, eerste lid, onderdeel h, vanaf de dag dat het onttrekken aan de tenuitvoerlegging van de vrijheidsstraf of vrijheidsbenemende maatregel zes maanden heeft geduurd.

3. Dit artikel vervalt zes maanden na de dag van zijn inwerkingtreding.

Artikel 1, tweede lid, komt te luiden:

2. Indien bij een gemeenschappelijke regeling als bedoeld in de Wet gemeenschappelijke regelingen de uitvoering van deze wet volledig is overgedragen aan het bestuur van een openbaar lichaam als bedoeld in artikel 8 van die wet, treedt dat bestuur voor de toepassing van deze wet, met uitzondering van de artikelen 8, 9, 13, vierde lid, en 14, eerste lid, in de plaats van de betrokken colleges, met dien verstande dat:

• a. voor de toepassing van artikel 8 en 9 de met toepassing van artikel 34a van die wet door het openbaar lichaam op de wijze, bedoeld in artikel 17a van de Financiële- verhoudingswet, verantwoorde informatie in aanmerking kan worden genomen;

• b. voor de termijn van twaalf maanden in artikel 9, vierde lid, wordt gelezen: vierentwintig maanden.

1. Ten aanzien van de persoon wiens recht op bijstand voorafgaand aan de dag van inwerkingtreding van artikel XX, onderdeel Aa, van de Verzamelwet SZW 2011 al is ingegaan en die zich op die dag onttrekt aan de tenuitvoerlegging van een vrijheidsstraf of vrijheidsbenemende maatregel, wordt voor de toepassing van artikel 13, eerste lid, onderdeel b, als eerste dag waarop hij zich aan de tenuitvoerlegging van die vrijheidsstraf of vrijheidsbenemende maatregel onttrekt, aangemerkt de dag van inwerkingtreding van artikel XX, onderdeel Aa, van de Verzamelwet SZW 2011 en eindigt het recht op bijstand, in afwijking van artikel 13, eerste lid, onderdeel b, vanaf de dag dat het onttrekken aan de tenuitvoerlegging van de vrijheidsstraf of vrijheidsbenemende maatregel zes maanden heeft geduurd.

2. Dit artikel vervalt zes maanden na de dag van zijn inwerkingtreding.

1. Ten aanzien van de kunstenaar wiens recht op uitkering voorafgaand aan de dag van inwerkingtreding van artikel XXI, onderdeel C, van de Verzamelwet SZW 2011 al is ingegaan en die zich op die dag onttrekt aan de tenuitvoerlegging van een vrijheidsstraf of vrijheidsbenemende maatregel, wordt voor de toepassing van artikel 10, eerste lid, onderdeel d, als eerste dag waarop hij zich aan de tenuitvoerlegging van die vrijheidsstraf of vrijheidsbenemende maatregel onttrekt, aangemerkt de dag van inwerkingtreding van artikel XXI, onderdeel C, van de Verzamelwet SZW 2011 en eindigt het recht op uitkering, in afwijking van artikel 10, eerste lid, onderdeel d, vanaf de dag dat het onttrekken aan de tenuitvoerlegging van de vrijheidsstraf of vrijheidsbenemende maatregel zes maanden heeft geduurd.

2. Dit artikel vervalt zes maanden na de dag van zijn inwerkingtreding.

Onder vernummering van het vierde lid tot vijfde lid wordt in artikel 26 een lid ingevoegd, luidende:

4. Het eerste lid is niet van toepassing ten aanzien van de verzekerde die een werkgever als bedoeld in artikel 25, eerste lid, heeft en op die op de dag voordat recht op ziekengeld op grond van artikel 29, tweede lid, onderdeel d, van de Ziektewet ontstond, uitsluitend recht op een uitkering op grond van de Werkloosheidswet had, omdat artikel 20, zesde lid, onderdeel b, van die wet van toepassing was.

In de tweede nota van wijziging op de Verzamelwet SZW 2011 is geregeld dat personen die zich onttrekken aan de tenuitvoerlegging van een vrijheidsstraf of vrijheidsbenemende maatregel (voortvluchtigen) de sociale zekerheidsuitkering wordt ontnomen. Het ontnemen van de sociale zekerheidsrechten aan personen, die zich onttrekken aan hun vrijheidsstraf of vrijheidsbenemende maatregel, ligt in het verlengde van de Wet sociale zekerheidsrechten gedetineerden (WSG). Daarom is in de tweede nota van wijziging ook een overgangsrecht getroffen dat grotendeels overeenkomt met het overgangsrecht dat is toegepast met betrekking tot de WSG. Op grond daarvan is in voornoemde tweede nota van wijziging geregeld dat voor een aantal wetten een overgangstermijn van zes maanden geldt en voor een aantal andere wetten, zoals de Werkloosheidswet (WW) en de Wet Inkomensvoorziening oudere werklozen (IOW) er geen overgangstermijn geldt. Reden hiervoor is geweest dat het hanteren van overgangsrecht in strijd zou zijn met de uitkeringsvoorwaarden van deze wetten.

Zowel naar aanleiding van de vragen van de leden van de VVD-fractie van de Tweede Kamer, alsmede naar aanleiding van de opmerkingen in de uitvoeringstoets van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen (UWV) heeft de regering de vormgeving van het overgangsrecht nogmaals onder de loep genomen. Daarbij is geconstateerd dat voortvluchtigheid thans niet per definitie strijd met de uitkeringsvoorwaarden oplevert. In die zin is het onderscheid in het overgangsrecht dat tussen verschillende wetten is gemaakt niet te rechtvaardigen. Daarom wordt in deze nota van wijziging voor alle wetten alsnog hetzelfde overgangsrecht geregeld.

In de praktijk komt het voor dat gemeenten, die hun jaarverantwoording tijdig hebben ingediend, eerst geruime tijd na 15 juli of zelfs ná ontvangst van de vaststellingsbeschikking en/of terugvorderingsbeschikking, onvolkomenheden ontdekken in hun jaarverantwoording en op grond daarvan tot correctie overgaan. Een dergelijke correctie kan gevolgen hebben voor het relatieve aandeel dat die gemeente in het macrobudget heeft, én voor het daarop gebaseerde budget voor die gemeente. Daarmee is een dergelijke correctie tevens van invloed op de relatieve aandelen en dus ook op de feitelijke budgetten van alle andere gemeenten. Correctie door een individuele gemeente op een zo laat tijdstip heeft enkele onwenselijke gevolgen, die via deze wetswijziging worden voorkomen.

Een late correctie van verantwoordingsgegevens leidt allereerst, zoals reeds is aangeven, tot een ernstige verstoring va het proces van budgetverdeling. Verder kan de correctie, indien deze wordt ingediend nadat de budgetbeschikkingen zijn verzonden, tevens leiden tot financiële problemen voor het Rijk. Een hoger budget voor de corrigerende gemeenten zou moeten leiden tot een lager budget voor alle andere gemeenten, doch de aan hen afgegeven beschikkingen kunnen door formele rechtskracht en toepassing van beginselen van behoorlijk bestuur niet meer worden aangepast. Daarmee wordt het financiële risico van een late correctie volledig op het Rijk afgewenteld.

Voor zover de foutieve verantwoording heeft geleid tot een te hoge vaststelling van het budget voor die gemeente, wordt het teveel betaalde bedrag teruggevorderd van die gemeente.

Op grond van artikel 20, zesde lid, onderdeel b, van de WW wordt het recht op een werkloosheidsuitkering van de langdurig werkloze niet beëindigd indien hij werkzaamheden als werknemer gaat verrichten. Inkomsten uit verrichte arbeid worden verrekend met de werkloosheidsuitkering.

Als deze WW-gerechtigde werknemer vervolgens ziek wordt, dan betaalt de werkgever het loon door aan de werknemer op grond van artikel 629 van Boek 7 van het Burgerlijk Wetboek. Omdat de werknemer naast zijn loon een gedeeltelijke werkloosheidsuitkering heeft, heeft hij na dertien weken ziekte tevens recht op ziekengeld op grond van artikel 29, tweede lid, onderdeel d, onder 1^o, van de ZW. Omdat er in deze situatie zowel recht bestaat op loondoorbetaling als op ziekengeld, heeft zowel de werkgever, op grond van artikel 25 van de Wet WIA, als het UWV, op grond van artikel 26 van de Wet WIA, re-integratieverplichtingen jegens deze zieke werknemer. Zowel de werkgever als het UWV stellen daardoor bijvoorbeeld een probleemanalyse en een plan van aanpak op ter zake van hetzelfde ziektegeval. Dit ligt niet in de rede in de situatie dat de werknemer voor de volle omvang van zijn arbeidsurenverlies weer werkzaam is in een regulier dienstverband, terwijl de werkloosheidsuitkering alleen strekt ter gedeeltelijke compensatie van de lagere loonwaarde van de arbeid waarin de werknemer is hervat. Uitgangspunt is immers dat de werkgever verantwoordelijk is voor de re-integratie, omdat de kans van slagen bij de eigen werkgever het beste zijn. Voor het UWV is er in deze situatie dan ook geen reden om met een eigen aanpak te komen. Het uitvoeren van deze rol door het UWV heeft dan ook geen toegevoegde waarde ter bevordering van de re-integratie van de zieke werknemer. Daarom wordt in deze nota van wijziging geregeld dat de re-integratieverplichtingen in deze situatie uitsluitend bij de werkgever berusten.

In het voorgestelde nieuwe artikel 26, vierde lid, van de Wet WIA wordt daarom geregeld dat het UWV geen re-integratieverplichtingen heeft ten aanzien van de langdurig werkloze die zijn werk heeft hervat en die, voordat recht op ziekengeld ontstond, uitsluitend recht had op een werkloosheidsuitkering, omdat artikel 20, zesde lid, onderdeel b, van de WW van toepassing was.

Artikel 20, zesde lid, onderdeel b, van de WW voorkomt dat de werkloosheidsuitkering bij werkhervatting moet worden beëindigd op grond van artikel 20, eerste lid, onderdeel b, van de WW. Doordat bepaald wordt dat de verzekerde uitsluitend recht op een werkloosheidsuitkering had doordat artikel 20, zesde lid, onderdeel b, van toepassing was, geldt dit alleen voor de situatie waarin de werkloze zijn werkzaamheden heeft hervat voor het volledige aantal uren dat hij werkloos was. Daarnaast wordt in het voorgestelde artikellid geregeld dat de re-integratieverplichtingen van het UWV alleen dan niet van toepassing zijn als de verzekerde een werkgever heeft. Als de verzekerde niet langer een werkgever heeft, komen de re-integratieverplichtingen derhalve alsnog op het UWV te rusten.

In de met ingang van 1 januari 2010 in werking getreden wet die de oprichting van de Dienst Uitvoering Onderwijs (DUO) regelt (Stb. 2009, 492), waarbij de Informatie Beheer Groep als zelfstandig bestuursorgaan ophoudt te bestaan, is nog geen rekening gehouden met de inwerkingtreding van de Wet investeren in jongeren (WIJ). Het in die wet opgenomen artikel 24f, tweede lid, van de Wet op het onderwijstoezicht (WOT) regelt het verstrekken van gegevens uit het basisregister onderwijs aan de colleges van B&W op grond van (ondermeer) artikel 64 van de WWB. Dit artikel van de WWB regelt welke instanties verplicht zijn gegevens te verstrekken aan de colleges van B&W noodzakelijk voor de uitvoering van de WWB. De verplichting tot het verstrekken van gegevens door de Minister van OCW (i.c DUO) is in algemene zin geregeld in artikel 64 van de WWB, maar dit artikel 24f, tweede lid, biedt de grondslag voor gegevensverstrekking uit het basisregister onderwijs, dat ondermeer gegevens bevat over inschrijving bij onderwijsinstellingen.

Met ingang van 1 juli 2010 kunnen jongeren tot 27 jaar geen beroep meer doen op algemene bijstand op grond van de WWB. Voor hen is de WIJ ingevoerd. Op grond van de WIJ kan een jongere die niet werkt of leert de gemeente vragen hem een werkleeraanbod te doen. De gemeente is verplicht een werkleeraanbod te doen. Bij onvoldoende eigen inkomsten uit dit werkleeraanbod bestaat voor de jongere recht op een inkomensvoorziening op grond van de WIJ waarvan de hoogte gelijk is aan bijstand. Recht op een werkleeraanbod bestaat niet voor de jongere die uit ’s Rijks kas bekostigd onderwijs volgt.

Het is in verband hiermee van belang dat colleges van B&W desgevraagd ook gegevens uit het basisregister onderwijs ontvangen voor zover dat noodzakelijk is voor de uitvoering van de WIJ. De voorgestelde bepaling voorziet erin dit te regelen. Door aan het tweede lid artikel 49 van de WIJ (dat een vergelijkbare inhoud heeft als artikel 64 van de WWB) toe te voegen wordt bepaald dat gegevens uit het basisregister onderwijs op verzoek worden verstrekt, indien dit noodzakelijk is voor de uitvoering van de WIJ.