Nr. 266 VERSLAG VAN EEN ALGEMEEN OVERLEG

De vaste commissie voor Veiligheid en Justitie1 heeft op 16 juni 2011 overleg gevoerd met minister Opstelten van Veiligheid en Justitie over:

• – de brief d.d. 21 april 2011 van de minister van Veiligheid en Justitie over het onderzoek naar beloningen, toelagen en declaraties van de politietop (29 628, nr. 247);

• – de brief d.d. 29 april 2011 van de minister van Veiligheid en Justitie over invoering dierenpolitie en meldnummer dieren in nood (29 628, nr. 257);

• – de brief d.d. 2 mei 2011 van de minister van Veiligheid en Justitie over de landelijke prioriteiten van de politie (29 628, nr. 256);

• – de brief d.d. 4 mei 2011 van de minister van Veiligheid en Justitie inzake de rapportage van het onderzoek naar de verbetermaatregelen bij de afhandeling van in beslag genomen drugs bij de Nederlandse politie (onderzoek is gedaan door de Inspectie Openbare Orde en Veiligheid (IOOV) en de Rijksauditdienst (RAD)) (29 628, nr. 258);

• – de brief d.d. 15 juni 2011 van de minister van Veiligheid en Justitie over de verwachte datum van indiening van de nota van wijziging op het wetsvoorstel nationale politie (30 880, nr. 10);

• – de brief d.d. 15 juni 2011 van de minister van Veiligheid en Justitie over de sterkteontwikkeling politie 2010 (29 628, nr. 261).

Van dit overleg brengt de commissie bijgaand geredigeerd woordelijk verslag uit.

Voorzitter: Helder

Griffier: Van Doorn

De heer Brinkman (PVV): Voorzitter. Excuus voor het feit dat ik misschien een beetje langzaam ga spreken; ik heb mijn bril niet op. Ik heb al lettertype 16 gebruikt, maar dat zal volgens mij ook niet echt helpen.

Deze minister gaat voortvarend te werk wat betreft de reorganisatie van de politie. Ik geef de minister allereerst een welgemeend compliment voor die voortvarendheid. Ik wil de minister echter ook een welgemeende waarschuwing meegeven. Den Haag mag voortvarend te werk gaan, maar de cultuur binnen de politie, vaak ook binnen de politietop, is weerbarstig. Door uitlatingen van korpschefs die nog steeds geloven dat zij God in hun eigen regio zijn, hebben we de laatste tijd opnieuw kunnen zien dat zij beleid van Den Haag aan hun laars kunnen lappen. Ik denk aan sommige korpschefs die toch de bonnenquota handhaven of allerlei gelogen verhaaltjes over de dierenpolitie in de wereld brengen en dit zelfs smalend «caviapolitie» noemen. Ik hoop dat de minister deze cultuur onderkent en beseft dat er met de komst van een nieuwe slagvaardige en efficiënte nationale politie ook een einde aan deze arrogante zelfverrijkende regentencultuur moet komen.

Om met dit laatste te beginnen: hoe staat het met de verrekening en terugbetaling van de te veel genoten toelage van een aantal leden van de politietop? Zijn deze toelagen nu allemaal terugbetaald of verrekend? Kan de minister garanderen dat deze terugbetaling van hun eigen rekening is betaald? Ik hoor geluiden dat toch weer via een bepaalde constructie de te veel betaalde toelagen met belastinggeld worden betaald. Hoe kun je tot verrekening overgaan, terwijl iemand bijvoorbeeld een schadeloosstelling krijgt? Ik lees in de brief van de minister niet over de wens om voor de politietop tot één toelage te komen. Net zoals Kamerleden maar één toelage kunnen krijgen, hadden wij volgens mij afgesproken dat dit ook zou gelden voor de politietop. Hoe zit dat precies? Kan de minister in dit kader verzekeren dat in de nieuwe politietop geen voormalig gajes komt en dat daarin geen personen komen die aantoonbaar misbruik hebben gemaakt van toelagen? Dat geldt wat ons betreft ook voor personen die weliswaar formeel juridisch niet fout zijn geweest, maar die moreel gezien wel buitensporig misbruik hebben gemaakt van regelingen. Iedereen kan fouten maken, maar het wanstaltige graaigedrag binnen de politietop moet echt afgelopen zijn. Dit is voor de PVV-fractie een zeer belangrijk punt.

Gisteren zijn aan de agenda nog twee punten toegevoegd: een onbelangrijke brief over een nota van wijziging en een brief over de sterkteontwikkeling bij de politie in 2010. Dit soort brieven moet ruim op tijd op de agenda staan. Ik hoop dat het eenmalig is dat we deze brieven nu toch gaan behandelen. Ik zeg dit omdat ik ervaring heb met de trucjes van Defensie. Defensie doet dit veelvuldig en ik heb mij daar altijd ontzettend boos over gemaakt. Ik hoop niet dat we dit vaker krijgen. Ik heb hier nu minder moeite mee, want de brief over de sterkteontwikkeling is weinig schokkend, om niet te zeggen: redelijk verheugend. Ik ben echter wel benieuwd naar de visie van de minister op de niet-operationele sterkte. Hoe ver hoopt de minister deze sterkte nog te kunnen laten dalen? Bij de cijfers staat ook de vtsPN genoemd. Is in deze cijfers ook de externe inhuur betrokken? Hoe gaat het met de externe inhuur bij de vtsPN op dit moment? Wat wordt er gedaan met lopende contracten die verlengd zouden worden? Wanneer kunnen we de oplossing van de minister verwachten voor het ICT-probleem met de diverse politiesystemen, zoals we volgens mij hebben afgesproken?

Wat niet op de agenda staat, maar waarover wij na het reces zeker nog gaan praten, is geweld tegen gezagsdragers in het algemeen en de politie in het bijzonder. Het IOOV heeft in haar verslag Politie en de veilige publieke taak een verontrustend beeld geschetst, maar heeft daarin ook aangegeven dat de politie inhoudelijk ook behoorlijk wat steekjes laat vallen. Misschien kan de minister ter geruststelling van mij daar iets over zeggen. Voortvarend als hij is, verwacht ik eigenlijk dat hij al actie heeft ondernomen. In het algemeen maak ik mij buitengewoon zorgen over het toegenomen, vaak zware geweld, zeker de laatste tijd, tegen politieambtenaren. Ik heb eerlijk gezegd de neiging om te zeggen dat we daar te weinig aan doen. Behoort er voor aanpak, vervolging en nazorg ook geen landelijke taskforce te zijn?

Ik feliciteer de minister met zijn beleid op het punt van de dierenpolitie en met de invoering van de 500 dierenpolitieagenten en ik condoleer eenieder die met een chagrijnige bui zich hier smalend over wil uitlaten of met een flutonderzoek komt dat totaal niet representatief is en dat totaal geen waarde hecht aan nut en noodzaak van de dierenpolitie. Een hardere repressieve aanpak van de criminaliteit in Nederland betekent ook eindelijk invulling geven aan de lang gekoesterde wens van voornamelijk linkse partijen om iets te doen aan dierenwelzijn en iets te doen tegen dierenmishandeling en -kwelling. Dit kabinet doet dat nu eindelijk; daarvoor alle hulde. De plannen zien er goed uit: een dierenpolitie die goed wordt geïntegreerd binnen de toekomstige nationale politie en de tien territoriale eenheden; politiemensen die allround inzetbaar zijn en bij rampen of, indien de taken dit toelaten, ook voor ander politiewerk in te zetten zijn.

De heer Brinkman (PVV): Ik lees natuurlijk veel zure berichten over dienders die dit, aangespoord door de linkse propagandamachine, niks vinden. Dit is een beetje populistisch, maar dat is sommige andere partijen ook niet vreemd. Ik begrijp dat voornamelijk hondengeleiders naar de eerste cursussen worden gestuurd. Ik vraag de minister of het in dit kader niet handiger is om hiervoor intern een sollicitatieprocedure te starten. Ik weet dat er binnen de politie honderden mensen werken die dit werk dolgraag zouden willen doen. Waarom geven wij personen die dit werk niet zien zitten, niet de kans op ander werk binnen de organisatie en zorgen wij voor een contingent zeer gemotiveerde dierenpolitie? Ik ben ervan overtuigd dat motivatie een belangrijke factor zal zijn voor het slagen van dit project.

Een ander aandachtspunt binnen de ontwikkeling van de dierenpolitie is de afhandeling van de tweedelijnsmeldingen. De rol van de nVWA en de stichting LID wordt in convenanten vastgelegd en financieel verzwaard. Ik denk dat dit een goede lijn is, maar de nVWA en zeker de LID hebben in het verleden wanprestaties geleverd. Hoe ziet de minister de operationele samenwerking praktisch voor ogen? Worden systemen met elkaar verbonden? Komen er overlegstructuren? Wie is uiteindelijk aansprakelijk als de dierenpolitie bijvoorbeeld constateert dat de convenanten niet worden nageleefd? Wat gaan we daar dan aan doen?

De heer Brinkman (PVV): Ik hoor drie vragen. Waar ben ik blij mee? Ik ben blij dat er eindelijk gehoor wordt gegeven aan het geluid van voornamelijk linkse partijen in de Tweede Kamer dat de politie meer moet doen voor dierenwelzijn en tegen dierenkwelling en -mishandeling. Dierenpolitieagenten zitten in een geïntegreerde organisatie en hebben daadgericht dierenwelzijn als eerste prioriteit. Als er meldingen binnenkomen via de politielijnen, zal de politie dus bekijken of het gaat om eerstelijnsmeldingen die meteen afgehandeld moeten worden of om tweedelijnsmeldingen die door de nVWA, de LID of de politie ook als preventieve aanpak afgemeld moeten worden. Er zit nu echter een structuur in en het zijn mensen met expertise en kwaliteit; er wordt niet alleen naar kwantiteit gekeken. Sterker nog, er wordt straks gelukkig helemaal niet meer naar kwantiteit gekeken en er wordt eindelijk een slag gemaakt naar kwaliteit. Daar ben ik heel blij om.

Wat betreft de aantallen: hoe de minister dit doet, interesseert mij niet. In het gedoogakkoord staan 500 dierenpolitiemensen en die gaan er komen; daar vertrouw ik op. Als dat in vier tranches van 125 is en als er na elke tranche een evaluatie komt, lijkt mij dat niet meer dan verstandig, want voordat je het weet, zit er ergens een foutje dat we er met een evaluatie uit hadden kunnen halen. Dat ondervangt de minister door na elke tranche en elk jaar te gaan evalueren. Dit lijkt mij een goed idee. Ik kom op de samenwerking.

De heer Van Raak (SP): Voorzitter. De afgelopen tijd heb ik veel verontruste agenten aan de lijn gekregen en heb ik veel mails ontvangen over de animal cops, de dierenpolitie. Vorige week heb ik daarom een meldweek geopend om in kaart te brengen welke argumenten agenten hebben tegen deze plannen voor een dierenpolitie. Daar hebben 425 agenten aan meegedaan. Die mensen zijn boos. Een agent zei: «Ik vind het een farce en de maatschappij wordt weer eens belazerd met een politiek spelletje.» Van de 425 agenten die hebben meegedaan, vond 4% de huidige plannen goed; 90% vond die plannen slecht. Als mijn buurman zegt dat dit een flutonderzoek is, zegt hij eigenlijk dat de mening van deze agenten niet telt. Dat vind ik eigenlijk bestuurlijke arrogantie. Luister naar agenten die dit moeten gaan uitvoeren! Wat zeggen die agenten? Elke agent is begaan met dierenleed, maar agenten zeggen: dit kan niet op dit moment, op deze manier; als wij dit nu gaan invoeren, gaat dat ten koste van de bestaande capaciteit; we zitten al crepeersterkte. Een agent zei: «Als er een dierenpolitie moet komen – dat vind ik echt wel een goed idee – moeten dat 500 dienders extra zijn.» Zij zijn namelijk wel degelijk bang dat zaken zoals zedenzaken en geweldszaken op de plank blijven liggen.

Zij zeggen ook: «Een collega die bij een verwaarloosde hond, een verwaarloosd paard of what ever komt, onderneemt ook actie zonder het stempel «dierenpolitie» op zijn rug, maar als wij nu op deze manier een dierenpolitie gaan maken, zullen er zaken blijven liggen.» Zij wijzen erop dat de politie al veel doet en zij wijzen op de Algemene Inspectiedienst, de nieuwe Voedsel en Waren Autoriteit en de Landelijke Inspectiedienst Dierenbescherming. Het bijzondere is dat er de afgelopen jaren fors is bezuinigd op deze diereninspecties. Hoeveel mensen zijn er verdwenen bij deze inspecties, die zich bezighouden met dierenwelzijn? Bij die inspecties zijn 500 mensen verdwenen en nu moeten er 500 animal cops, dierenagenten, bij komen uit de bestaande capaciteit. Dat klopt niet.

Het moet ook heel snel. Er worden hondengeleiders aangewezen. Agenten worden aangewezen: jij, jij en jij gaan naar de opleiding. Dan komen zij op die opleiding, maar die is slecht voorbereid. De tijdsdruk is groot, de agenten zijn niet op orde en de benodigde kennis is er niet. Mensen klagen over het niveau van de opleiding en zeggen: «Ik ben bang dat ik straks op dierendag, in oktober, met een extra mooi pakkie naast de minister kan gaan staan, maar dat de dieren in Nederland daar niet mee geholpen zijn.» Zij zijn bang dat het in de praktijk niet veel zal voorstellen. Zij zeggen dat de politiek gewoon prioriteiten moet stellen. Als wij iets willen doen aan dierenwelzijn – dat willen agenten – moeten wij daarvoor kiezen. Kiezen betekent ook: nieuwe mensen opleiden, nieuw geld ernaartoe en nieuwe bevoegdheden. Het moet gewoon goed worden gedaan. Een agent zei: «De partij die deze minister heeft voortgebracht, mag meestal op mijn steun rekenen, maar deze minister is toch vaak in de war.»

Agenten zeggen ook dat in het verleden niet alleen bij de inspecties maar ook bij de politie deskundigheid is wegbezuinigd. Waar zijn de veldwachter en de veldpolitie gebleven? Agenten zeggen dat dit een prestigeproject wordt; laten we dat vooral niet doen! Een agent zegt: «Binnen de politie ligt de aanstelling van dierenagenten nogal gevoelig. Het betreft een project dat moet slagen. Als de korpsleiding zich daar niet aan conformeert, zal minister Opstelten zich daar persoonlijk mee bemoeien. Dat is heel goed, behalve als het om iets slechts gaat. Dit is een ondoordacht verhaal, alleen om de coalitie met gedoogsteun van de PVV tegemoet te komen, denk ik dan maar. Komen er 500 dierenagenten bij? Nee, er gaan 500 collega’s af.» Dat zeggen agenten. Zij vinden het een farce. Zij vinden de bescherming van dieren belangrijk, maar niet op deze manier. Deze mensen zien van binnenuit hoe het gaat. Zij moeten het gaan doen en zij zeggen dat wij het anders moeten doen: als wij een dierenpolitie willen, moeten wij daarin investeren en moeten wij daar goede mensen voor opleiden en het moet meer zijn dan een politiek spelletje. Daar ben ik het mee eens.

Ik wil de minister dus vragen om deze plannen van de tafel te gooien en te gaan praten met de vakbonden, de ondernemingsraden, de hondengeleiders, de Algemene Inspectiedienst, de nieuwe Voedsel en Waren Autoriteit en de Landelijke Inspectie Dierenbescherming. Ga opnieuw om de tafel zitten en bekijk hoe wij goede animal cops, een goede dierenpolitie, kunnen maken. Dit politieke vluggertje leidt immers tot niets, alleen tot problemen bij de politie, waar de dieren niet mee geholpen zijn. Ik hoop dat de minister naar deze oproep wil luisteren; anders zal ik daar een motie over moeten indienen. Deze weg is niet de goede weg. Het valt mij ook tegen van de minister en van de partijen die deze regering steunen. Zij nemen de agenten en veiligheid altijd serieus; neem dan ook deze berichten van de werkvloer serieus. Ga geen dingen doen die niet kunnen.

De heer Van Raak (SP): Ik vind het echt bestuurlijke arrogantie om de boodschapper de schuld te geven. «Het zijn allemaal SP-stemmers.» Dat weet ik niet. Het zijn allemaal agenten die meedenken en die eerder aan onderzoeken hebben meegedaan. Daar zitten vast heel veel PVV’ers en CDA’ers bij. In het onderzoek van de Telegraaf was de vraag: «Bent u voor een dierenpolitie?» Ja, heel veel mensen zijn voor de bestrijding van dierenleed, maar in dat onderzoek van de Telegraaf zegt bijna iedereen ook dat dit niet ten koste moet gaan van de huidige capaciteit. Op dat punt moeten wij elkaar zien te vinden. Daarom moet de heer Brinkman niet denigrerend doen over de analyses en de woorden van agenten. Wij moeten samen optrekken en tegen deze minister zeggen: deze dierenpolitie moet niet ten koste gaan van de bestaande capaciteit en moet geen politiek vluggertje worden. Er moeten geen mensen worden aangewezen die naar een flutcursus moeten gaan en straks niet precies weten wat zij moeten gaan doen. We moeten dit goed doen. Dat ben ik met de heer Brinkman eens. Laten wij nou samen optreden in de richting van de minister en tegen hem zeggen: ga even terug naar het ministerie en naar de agenten en maak nieuwe, goede en beter doordachte plannen met mensen en met middelen. Ik had gehoopt dat ik daarvoor de steun van de heer Brinkman zou krijgen. Laten wij vandaag eens bekijken hoever wij kunnen komen, want dierenleed gaat ons allemaal aan.

Nog een korte opmerking over de slagkracht. Er is weer gezeur over cijfers. Dat kunnen wij niet hebben. De minister stuurt dikke pakketten met cijfers, liefst een paar uur voor het debat. De ACP stuurt cijfers en andere bonden sturen cijfers. Het maakt mij allemaal niet uit, maar ik wil dat het cijfermateriaal goed is. Ik ben het wel met de bonden eens dat het vooral gaat om de slagkracht en niet alleen om de operationele sterkte. Het gaat om de agenten die op straat zijn. Er komen heel veel taken bij en er wordt veel gesneden in administratief personeel, zodat agenten zelf meer papierwerk moeten gaan doen. Ook bijvoorbeeld de dierenpolitie leidt weer tot minder agenten. Ik zou graag zien dat een onafhankelijke instantie, bijvoorbeeld de Algemene Rekenkamer, gaat bekijken wat de slagkracht van de politie in Nederland is. Ik vind het onacceptabel dat ik de ene minuut de ene stapel cijfers krijg van de ene instantie en de andere minuut een stapel andere cijfers van een andere instantie. Zo kan ik als Kamerlid mijn werk niet doen. Ik wil goede cijfers en eenduidige definities. Daar kan de minister mee komen, maar ik zou graag zien dat een onafhankelijke instantie voor eens en voor altijd gaat uitmaken wat «blauw» op straat is en wat de slagkracht van de politie in Nederland is. Ik zou het mooi vinden als de Algemene Rekenkamer daar eens naar gaat kijken.

Mevrouw Kuiken (PvdA): Voorzitter. De PvdA wil voldoende agenten op straat en voor de opsporing, zowel in de wijken als voor het bestrijden van zedenzaken. De geluiden die ook gisteren weer van de bonden naar buiten kwamen, namelijk dat de slagkracht van de politie onder druk staat, baren ons dan ook zorgen. Wij moeten allemaal alle zeilen bijzetten om ervoor te zorgen dat de slagkracht van de politie in ieder geval wordt gehandhaafd. Dan kunnen wij daarna bekijken of wij die slagkracht kunnen versterken.

Daar liggen ook meteen mijn vragen aan de minister. Wat vindt hij van de signalen van de bonden dat de slagkracht van de politie vermindert? En wat gaan wij nu niet meer doen? Het kabinet heeft op het punt van veiligheid immers allerlei extra ambities, maar geeft – afgezien van het terugdringen van de bureaucratie, maar dat is meer bedoeld om vervolgens gaten op te vullen en om voldoende agenten op straat te houden – nog onvoldoende aan hoe die ambities moeten worden gerealiseerd. En hoe zit het met de bezuinigingen die nog op ons afkomen? De politietoezichthouders komen er niet meer, maar daarmee moet wel een gat van 30 mln. à 40 mln. gedekt worden. Het ICT-systeem moet nog vervangen worden; ook daar is geld mee gemoeid. Wij zouden ook graag willen investeren in het versterken van de weerbaarheid of de nazorg van agenten, maar ook de extra taken moeten ingevuld worden. Hoe worden die bezuinigingen ingevuld? Hoe voorkomen wij dat ook zij weer ten koste gaan van de taken die de politie moet gaan doen? Dan zwijg ik nog maar even over de komende cao die moet worden afgesloten en waarvoor wij – dat zal niemand verbazen – ook graag wat geld gereserveerd zouden willen zien.

Ik meen mij te herinneren dat Politie & Wetenschap in 2009 heeft aangekondigd dat zij bezig is met een onderzoek, juist naar de effectiviteit en de slagkracht van de politie. Kent de minister dat onderzoek en zo ja, wanneer kunnen wij dat verwachten? Ik ben niet tegen weer een onderzoek van de Algemene Rekenkamer, maar de huidige definities komen juist van de Algemene Rekenkamer. Er is dus iets meer nodig, ook in vergelijking met de effectiviteit en de slagkracht van de politie in andere landen.

En dan de dierenpolitie. Ook de PvdA steunt natuurlijk het streven om het dierenwelzijn zo goed mogelijk te beschermen. Dat doen wij zowel door het tegengaan van de bio-industrie als door concrete maatregelen. Ik sta open voor suggesties en misschien doen wij ook zelf voorstellen om de boetes en straffen voor dierenmishandeling te verhogen, maar ik vraag mij echt af of er extra politie ingezet moet worden om dierenmishandeling aan te pakken en het dierenwelzijn te verbeteren. In het verleden hebben wij juist gekozen voor de bestuurlijke lijn, dus voor het versterken van andere instanties om het dierenwelzijn te verbeteren. Nu wordt er weer voor de strafrechtelijke aanpak gekozen. Moeten wij dat willen? Betekent dit dat wij straks ook allerlei extra dierenrechters en een dierenofficier van justitie krijgen, waar de Dierenbescherming – vanuit haar optiek terecht – om vraagt? Ik vraag de minister en de PVV dus dringend: bezin eer u begint. De caviapolitie helpt niet tegen het leed dat achter dierenmishandeling zit. Nu extra taken op het bordje van de politie schuiven doet ons allemaal geen goed. Ik maakte al de vergelijking van 600 zedenrechercheurs met 500 mensen die zich met de dierenpolitie bezighouden. Ik kan dat niet uitleggen op straat.

Wij vrezen vooral dat door dit gehele geweld, door het hele takenpakket en door alles wat wij willen, de slagkracht op straat en in de wijk uiteindelijk onder druk zal komen te staan en dat landelijke prioriteiten ervoor zullen zorgen dat de wijkveiligheid in het geding komt. Als ik last heb van mijn buurman, kan ik de politie niet meer bellen. Dat kan niet de bedoeling zijn. Hoe gaat de minister hiermee om? Hoe gaat hij ervoor zorgen dat de slagkracht gehandhaafd wordt, dat het kabinet straks niet loze beloften blijkt te hebben gedaan over de veiligheid, dat er geen sprake is van fabeltjesland maar van een land waar wij daadwerkelijk prettig met elkaar kunnen wonen en dat het veiliger wordt? Ik verwacht daarop een heel serieus antwoord.

De heer Çörüz (CDA): Voorzitter. Ik begin met het belangrijke onderwerp van de inbeslagname van drugs, die nog steeds niet goed gaat. Als je niet weet wat je in beslag neemt, weet je ook niet wat je vernietigt. Dat raakt de integriteit van de politie. Men is hier al jaren mee bezig. Hoe kan het dat wij niet goed registreren wat de politie en de daarop volgende keten in beslag heeft genomen en heeft vernietigd? Ik vraag de minister dan ook om per 1 januari 2012 de IOOV om een nieuw onderzoek te vragen. Hij kondigt immers een aantal maatregelen aan en die moeten wel werken.

Mij is ter ore gekomen – ik weet niet of dat klopt en ik vraag de minister om daarop te reageren – dat bij het opdoeken van een wietplantage de daar aangetroffen wiet wordt vernietigd, maar dat alle spullen, bijvoorbeeld de grote lampen, naar Domeinen gaan en vervolgens worden verkocht, eventueel aan dezelfde criminelen. Laat ik het zo formuleren: iedereen kan zich daarvoor inschrijven. Dat is de kat op het spek binden. Is dit zo? Als dat zo is, lijkt mij dat echt schandalig. Als wij het verkopen, verkoop het dan bijvoorbeeld aan tuinders of in ieder geval aan mensen die beroepsmatig daadwerkelijk een nummer hebben bij de Kamer van Koophandel. Verkoop het in ieder geval niet aan mensen die een dag daarna met die lampen op zolder een nieuw zaakje beginnen. Daarop krijg ik graag antwoord van de minister.

Bij de dierenpolitie moet het natuurlijk gaan om de doelstelling om verwaarlozing, misbruik en mishandeling van dieren tegen te gaan. De dierenpolitie kan daar een heel goed middel voor zijn. Het is goed om dat te zeggen en wij staan daar ook achter, maar het is altijd goed om de vinger aan de pols te houden. Ik zeg dit om twee redenen. Enkele collega’s hebben al gezegd dat er al enkele – ook particuliere – initiatieven zijn, zoals de Dierenbescherming, de LID en ook de nVWA, die ook actief zijn op het terrein van dierenwelzijn en de aanpak van dierenmishandeling. Het zou goed zijn als de afspraken in die convenanten heel duidelijk zijn. Ik heb al eerder gezegd dat wij er niets aan hebben als werk dubbel of driedubbel wordt gedaan. Die afspraken zijn nodig om efficiënt te werken. Mag ik het even oneerbiedig zeggen? Als de politie een fiets onbeheerd aantreft, neemt zij die fiets mee, maar hoe gaat dat met dieren? Je kunt niet al die mishandelde, misbruikte of verwaarloosde dieren op een parkeerplaats van een politiebureau stallen. Zijn daar goede afspraken over gemaakt? Als dit gaat lopen, gaat dit volgens mij op een gegeven moment ook snel lopen. Wat zijn de afspraken bij het OM? Ik vind het helemaal geen gekke gedachte om bij het landelijk parket één gespecialiseerd persoon aan te stellen, zoals wij ook een verkeersofficier hebben. Dat komt de eenduidigheid in de strafvervolging ten goede.

De landelijke prioriteiten moeten natuurlijk uitgevoerd worden, maar dat mag nooit ten koste gaan van de lokale prioriteiten. Er moet altijd ruimte zijn voor lokale inkleuring. Mijn collega Brinkman noemde een aantal lijstjes van wat de politie allemaal niet meer doet of niet meer gaat doen, maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat er ook taken bij zijn gekomen. Ik zou op korte termijn een goede brief van de minister willen krijgen. Ik heb recentelijk in een overleg over de JBZ-raad gezegd dat er ook vanuit Europa taken komen die moeten worden uitgevoerd en die een belasting zijn voor onze politiemensen. Ik wil die lijstjes gewoon eens bij elkaar hebben. Dan voeren wij een eerlijke discussie. Aan de ene kant zeggen de bonden of de politie dat zij iets niet meer kunnen doen omdat zij geen geld of geen capaciteit meer hebben. Aan de andere kant zeggen anderen dat de politie minder taken uitvoert. De heer Brinkman heeft daar een hele lijst van genoemd. Ik wil hierover een objectief debat kunnen voeren: welke taken zijn eraf gegaan en welke taken zijn erbij gekomen? Dan kunnen wij daar een realistisch debat over voeren.

Ik heb al eerder gememoreerd dat ik geen quota-afspraken wil, maar als wij de politie intensiveren met 300 mln., oplopend naar 370 mln., en nog eens met 120 mln. voor de transitie naar de nationale politie, moeten wij daar ook wel iets voor kunnen krijgen. Op een gegeven moment wil ik hier dus ook lijstjes zien van al die plankzaken, want alles blijft op de plank liggen. Wij moeten kunnen zeggen: dit is eraf gegaan, dit is erbij gekomen, dit is het geld en dit willen wij ervoor hebben. Die lokale afspraken wil ik van de minister krijgen.

Ik ga nu naar de beloningen.

De heer Çörüz (CDA): Nee, op beide punten hebt u het niet goed gehoord. Sterker nog: u geeft mij nu even de gelegenheid om te reageren op het punt van de bonnenquota. Daar zijn wij absoluut niet voor. Wij hebben hier allemaal gezegd: geen bonnenquota. Wij zien tegenwoordig echter wel dat boa’s nu bonnen moeten schrijven; die berichten bereiken mij ook. Als wij afstappen van de bonnenquota bij de politie, moeten wij niet weer een bonnenquota hebben voor boa’s. Dat is mijn antwoord. Ik wil dat dus absoluut niet, maar als controleur wil ik op een gegeven moment ook kunnen zien welke prestatieafspraken er zijn, ook lokaal. Ik krijg heel vaak te horen dat alle zaken op de plank blijven liggen. Laten we een eerlijk en realistisch debat voeren. De politie doet een aantal taken niet en er komen taken bij vanuit Europa. Laten wij die lijstjes maken en laten wij ook zeggen hoeveel plankzaken er per jaar af zijn gegaan. Die afspraken bedoel ik. Ik heb het dus helemaal niet over bonnenquota.

Ik wil ook geen dierenrechters en ook geen extra officieren. Ik bedoelde dit net zoals wij de verkeersofficier hebben; dat is dus iemand die al officier is en die specifiek daarvoor is aangesteld ten behoeve van de uniformiteit: hoe pakt men dierenmishandeling in het oosten van het land aan in vergelijking met het westen? Op dat punt moeten lijnen worden uitgezet. Dat is het.

Mevrouw Hennis-Plasschaert (VVD): Nee, maar ik wil er toch op wijzen dat een interne partijaangelegenheid gekoesterd moet worden, juist omdat de fracties daarmee scherp worden gehouden.

Het voorstel voor de dierenpolitie kent onmiskenbaar vele criticasters. Ook ik ben niet helemaal zonder kritiek. Tegelijkertijd behoort het soort mens dat slecht is voor dieren, vaak ook anderszins tot een doelgroep van de politie en uiteraard heb ik begrip voor het feit dat de minister met dit voorstel uitvoering geeft aan het regeerakkoord. Voor mij blijft het de vraag waarom nooit is besloten om de Landelijke Inspectiedienst Dierenbescherming gewoon te versterken. Als je al over een legertje beschikt, waarom is er dan niet voor gekozen om dat uit te breiden tot een 24/7-dienst? Ik realiseer mij heel goed dat de politieke werkelijkheid inmiddels een andere is, maar ik wil dit toch even gezegd hebben.

Ook ik heb in de aanloop naar dit AO veel mensen gesproken: agenten, maar ook experts. Tijdens die gesprekken gaven enkele experts aan dat zij de animal cops wel degelijk zinvol achten, maar daaraan verbinden zij een aantal voorwaarden. Kort samengevat worden animal cops vooral zinvol geacht als:

• – een link wordt gelegd met ander geweld, waaronder huiselijk geweld;

• – dit niet wordt gezien als een extra taak maar vooral als het openhouden van oren en ogen en dus als een taakaccent;

• – een goed vangnet wordt gerealiseerd;

• – de verschillende politiedisciplines informatie delen en samenwerken.

«Scholing» is bij dit alles uiteraard het sleutelwoord en de meldcodes – dus vooral geen plicht – voor huiselijk geweld en dierenmishandeling zouden gekoppeld moeten worden. Het gaat, aldus de experts, niet om meer werk op je hals halen maar om de vraag waar je het werk kwijt moet. Ik krijg hierop graag een concrete reactie van de minister: voldoet zijn voorstel hieraan?

Over de implementatie en de uitvoering ontvang ik vanuit het veld verschillende geluiden. Er zou sprake zijn van aanzienlijke verschillen tussen de korpsen. Ik weet niet of die geluiden kloppen, maar ik wil die wel even delen. Binnen korps A worden de beoogde animal cops uit de noodhulpdienst geplukt en opgeleid om inderdaad op 4 oktober, dus op dierendag – dat vond ik ook een beetje treurig – het diploma in ontvangst te nemen. Binnen korps B wordt er echter inderdaad voor gekozen om hondengeleiders in te zetten met een extra taakaccent. Dat laatste spreekt mij zeer aan en doet ook geen afbreuk aan de beoogde doelstellingen, maar met het oog op de nationale politie wil ik wel weten of deze geluiden kloppen. Ik vind het immers ietwat vreemd als regio’s in dezen een geheel eigen koers lijken te varen.

Er is ook onrust over het takenpakket, dat onvoldoende duidelijk zou zijn. Komen er richtsnoeren? En hoe wordt er eigenlijk gecommuniceerd naar de dienders die het werk moeten doen?

De verwachting is dat het aantal meldingen zal toenemen. Een deel hiervan kan worden afgedaan met informatie en voorlichting, maar vermoedelijk niet alles. Ik ben het zeer met de minister eens dat het op dit moment nog te vroeg is om te kunnen kwantificeren hoe groot de eventuele extra vraag naar inzet zal zijn. Vragen zoals wat er is geregeld voor in beslag genomen dieren, hoe de zorgplicht wordt ingevuld en of de Dierenbescherming zo vroeg mogelijk in het traject hierbij wordt betrokken – die vragen zijn al door collega’s gesteld – zijn wel degelijk allemaal relevant.

Het ligt ook voor de hand dat veel meldingen zullen worden overgedragen aan de zogenoemde tweedelijns gespecialiseerde diensten. Is de minister het met mij eens dat een uitbreiding van de toezichthoudende bevoegdheden van de Landelijke Inspectiedienst Dierenbescherming dan voor de hand ligt? Is de wetgeving op het punt van dierenwelzijn, handhaving en de gerechtelijke afhandeling wel volledig? En hoe zit het met de specifieke kennis bij het OM en de rechterlijke macht?

Tot slot een aantal niet mis te verstane woorden over de afhandeling van in beslag genomen drugs. De aanpak blijft stagneren. Toezeggingen worden niet nagekomen en het afgesproken resultaat blijft uit. Ik vind dit eerlijk gezegd tenenkrommend, schandalig en onacceptabel. Zorgvuldigheid staat in dezen voorop. Collega Çörüz wees er al op dat de politie en het OM zich dit absoluut niet kunnen veroorloven. Ik vermoed dat de minister op geheel eigen wijze al heeft gebulderd. Hij heeft conform zijn brief van 4 mei jongstleden ook heel concrete maatregelen aangekondigd, maar wie is verantwoordelijk gesteld voor dit falen? Ik vind dit immers nogal wat. Of gaan wij nu vaststellen – ik hoop van niet – dat al die jaren niemand probleemeigenaar was? Is de minister het met de VVD eens dat een nationale politieorganisatie ook met het oog op dergelijk falen gepaard zal moeten gaan met een cultuuromslag, uitmondend in assertief optreden en een strenge controle op de resultaten? Ik verwijs daarbij naar het NYPD, het New York City Police Department. Wij hebben daar laatst een werkbezoekvoorstel voor ingediend. Daar worden het middenkader en hoger kader aangestuurd door middel van direct meetbare resultaten binnen specifieke tijdvakken. Indien doelstellingen zonder geldige reden niet worden gehaald, wordt er ook gewoon keihard afgerekend. Ik stel voor dat wij die cultuur gaan invoeren in de politieorganisatie.

Mevrouw Berndsen (D66): Voorzitter. Voordat u de tijdknop indrukt, wil ik graag een puntje van orde maken. De eerste zin van het regeerakkoord is: «Het bestuur zal worden georganiseerd vanuit de principes «Je gaat erover of niet» en «Je levert tijdig».» Met name dit laatste wordt door deze minister met voeten getreden. Dat was gisteren niet de eerste keer. We kregen laat in de middag een brief van de minister met niet onbelangrijke informatie. Ik vind dit niet «tijdig leveren» en dit doet geen recht aan het democratische proces. Andere commissies hanteren de stelregel dat de informatie 24 uur van tevoren aanwezig moet zijn. Anders wordt die informatie niet geagendeerd. Ik zal in de eerstvolgende procedurevergadering van onze commissie voorstellen om dat ook voor deze commissie te laten gelden. Nu begin ik met mijn tekst.

De brief over de ontwikkeling van de politiesterkte roept bij mijn fractie een aantal vragen op. De afgelopen jaren is er sprake van een knipperlicht. Dan weer moeten de aspiranten worden meegeteld in de sterkte en dan weer niet. Zo kan er goed worden gegoocheld met de getallen en kan de minister zich rijk rekenen. Het voor 40% meetellen van de aspiranten in de sterkte van de politie zegt niets over de beschikbare capaciteit. Immers, zolang studenten nog in opleiding zijn, zijn zij niet volledig inzetbaar. Dit vertekent dus de capaciteit van de politie en stelt die rooskleuriger voor dat zij in werkelijkheid is. Mijn fractie wil dat dit expliciet wordt gemaakt. Dat wij eind 2010 een operationele sterkte van 49 745 fte’s hadden, wil niet zeggen dat de minister daarmee ruimschoots aan zijn afspraken met de Kamer heeft voldaan. De afspraak met de Kamer is dat de komende jaren ten minste 49 500 fte’s aan agenten overeind worden gehouden. Dat heeft hij ons toegezegd, met de wassen neus van de 3000 agenten extra. Kan de minister toelichten welke criteria hij verder hanteert om de instroom van nieuw politiepersoneel te bepalen? Korpsen krijgen tot 2015 de gelegenheid om de verschuiving in sterkte en personeel te realiseren. Welke ruimte krijgen zij om daarbij rekening te houden met zowel de landelijke als de lokale prioriteiten?

Dan de landelijke prioriteiten. De politie krijgt er steeds meer taken bij. De noodzaak van efficiënter werken is er. Niettemin dienen wij ook verstandig om te gaan met het aantal prioriteiten dat wij bij de politie neerleggen en de zwaarte die wij daaraan toekennen. Mijn fractie snapt dan ook de zorgen van de politievakbonden over het feit dat de druk bij agenten oploopt door het toenemende aantal taken en door bezuinigingen. De minister schrijft dat 2011 een transitiejaar is. Toch doet de minister met zijn plannen alsof er sprake is van een nationale politie. Het is immers een plan voor 2011–2014. Hoe verhoudt dit zich tot de ruimte die er moet overblijven voor lokale prioriteiten? Wat dat betreft, sluit ik mij aan bij de woorden van de heer Çörüz.

Over de animal cops is al heel veel gezegd. Mijn fractie is er vanaf het begin volstrekt helder over geweest dat wij het niet zien zitten dat er 500 fte’s vrij worden gemaakt. Dat hoor ik de heer Brinkman echt zeggen. Er wordt dus niet met taakaccenten gewerkt, maar er moet een echte dierenpolitie komen. Mijn fractie vindt dat die 500 beter kunnen worden ingezet voor de andere politieprioriteiten. Ik zou het net als de heer Van Raak heel verstandig vinden als nog eens heel goed wordt bekeken hoe je die dierenpolitie gaat inrichten en wie je welke taken geeft. De landelijke inspectiedienst en de Dierenbescherming zijn bereid om er taken bij te nemen, maar zorg ervoor dat dit uit de politiecapaciteit verdwijnt, want die 500 fte’s zijn buitengewoon hard nodig voor de prioriteiten die de minister ook voortdurend stelt, zoals de aanpak van kindermisbruik, mensenhandel, roofovervallen enzovoorts. Ik hoef die prioriteiten niet allemaal te noemen; de minister kent die als geen ander. Bovendien geeft de minister een opsomming van de zaken waartegen de dierenpolitie moet optreden. Zeven van die punten zijn al bij wet verboden. De minister stelt dus eigenlijk voor dat de politie deze wetten nu actief moet gaan handhaven. Daar heb je dus geen aparte dierenpolitie voor nodig.

De minister pakt de verbetermaatregelen voor de afhandeling van in beslag genomen drugs met zijn bekende voortvarendheid op, maar zowel in zijn brief als in de brief van de inspectie lees ik niet waarom de politie die verbeteringen niet eerder zelf heeft doorgevoerd. Hoe komt het dat de Raad van Korpschefs er niet in is geslaagd om zelf tot een modelprotocol te komen voor alle korpsen? Nu ligt dat protocol er en de afhandeling van in beslag genomen drugs wordt prioritair opgepakt, zoals wij in de brief lezen. Welke garantie biedt de minister dat de inbeslagname van drugs per 1 oktober bij alle korpsen volgens dit protocol zal verlopen? Wat is overigens de reactie van de politie op het rapport van de inspectie? Herkent en deelt zij de constateringen? Ik wacht het antwoord van de minister graag af.

Mevrouw Peters (GroenLinks): Dat klinkt allemaal mooi en heel goed, maar wij zijn, zoals ik al zei, al heel lang op zoek naar de daadwerkelijke slagkracht en operationele sterkte van de politie op straat. Als er allerlei prioriteiten bijkomen en als er geen extra agenten bij komen, kun je niet anders concluderen dan dat de spoeling dun wordt en dat er eigenlijk sprake is van minder politie op straat. Dat is een bezuiniging.

Aan de definitie van «operationele sterkte» is in het verleden een boekhoudkundige invulling gegeven. Ik snap wel dat dit handig is voor de planners, maar dit strooit zand in de ogen van de mensen op straat. Van een kabinet van «law and order» en heldere taal mag je meer verwachten. Als aspiranten, die verminderd inzetbaar zijn, worden meegeteld en als er allerlei extra taken bijkomen, zal de operationele sterkte afnemen.

Op de dag waarop de politiebonden in klare taal met zeer kritische geluiden komen omdat de slagkracht van de politie inderdaad vermindert, ontvangt de Kamer een brief waarin de minister wel inzicht geeft in de aantallen aspiranten. Waarom was het zo moeilijk om met die cijfers over de brug te komen? Nu blijkt dat zich onder de circa 49 700 operationeel inzetbare agenten 5 200 aspiranten bevinden. In werkelijkheid zijn er dus slechts 44 500 operationeel volledig inzetbare agenten. Dat klopt toch gewoon? Waarom moeten wij daar moeilijk over doen? Daarbij komt dat die operationele agenten meer ondersteunende taken krijgen omdat er wordt gekort op administratief personeel én dat vacatures niet worden ingevuld; zo lees ik het rapport van de bonden. Ik krijg graag een reactie van de minister op elk van deze punten.

De slagkracht voor regulier politiewerk wordt ook verminderd door de invoering van de dierenpolitie. Dit politieke gedoogproject had voor GroenLinks niet gehoeven. We hebben al een gedreven en professionele Landelijke Inspectiedienst Dierenbescherming en de nVWA. Waarom is niet gekozen voor versterking van die diensten? Zij hebben al de bijbehorende strafrechtelijke en bestuursrechtelijke handhavingsbevoegdheden en zij kunnen, zoals zij zelf aangeven, omkleed worden met meer toezichthoudende bevoegdheden. Dan was men ook snel thuis geweest. Het is goed om het verder op te nemen voor de belangen van dieren. Dierenwelzijn gaat ook GroenLinks aan. Dat betreft niet alleen de huisdieren, maar ook de dieren in de bio-industrie. Het gaat GroenLinks echter een brug te ver om agenten hiervoor af te halen van het normale politiewerk. Zij zitten er niet op te wachten om zedenzaken op de plank te laten liggen en er als dierenpolitie op uit te moeten. Het prachtige onderzoek van de SP, waarmee ik mijn collega Van Raak graag wil complimenteren, vertelt nog meer van dit soort verhalen. Wat ons het meest stoort aan dit project, is het amateuristische gegoochel waarmee wordt geprobeerd te verhullen hoe het kabinet met cosmetische trucs de PVV gerust probeert te stellen, ten koste van – dat wil ik benadrukken – de agenten. Er komen immers helemaal geen 500 animal cops. Er worden er 125 gecertificeerd en aan het eind van 2014 wordt er geëvalueerd en gaan wij bekijken hoe wij verder moeten met de dierenpolitie; zo moet ik de prestatie-indicatoren lezen. Wat gebeurt er als de uitkomsten van die evaluatie negatief zijn? Gaat het gewenste aantal van 500 dan niet door? Dat zou verstandig zijn. Nog verstandiger is echter om er eerlijk over te zijn dat het aantal van 500 niet in beton gegoten is en dat van de evaluatie afhankelijk is hoeveel er moeten komen.

De animal cops behouden hun gewone politietaken en krijgen de dierentaken er als primaire taak bij. Dat kun je op heel veel manieren lezen. Kunnen ze gewoon rustig de agent zijn die zij al zijn en af en toe in actie komen als er een melding komt? Of moeten zij de hele dag actief achter dierenleed aangaan? Dat is iets heel anders. Als het eerste het geval is, wordt de PVV bedonderd. Als het tweede het geval is, betekent dat een gigantische verdere afname van de operationele sterkte voor de overige prioriteiten; dan is het zaak om daarover goudeerlijk te zijn.

Animal cops krijgen andere taken, taken die de andere dierenbeschermingsdiensten al hebben. Gaan zij elkaar dan niet makkelijk voor de voeten lopen? De mensen van de LID vrezen dat door het alarmnummer het aantal meldingen hun capaciteit te boven zal gaan en zeggen onomwonden dat het plan van de minister zonder extra capaciteit «niet uitvoerbaar» is. Daarop krijg ik graag een reactie van de minister.

Hoe moet ik de prestatie-indicatoren lezen? Het plan voor de nationale politie, voor vier jaar, past op een A4’tje. Paradepaardje is natuurlijk de focus op cyber crime en kinderporno, maar hoe moet ik dit nu lezen? Kunnen wij de minister na vier jaar afrekenen op de vraag of het kinderpornoplan is gerealiseerd? Wat betekent dat nou? Is dat nou een prestatie-indicator? Ik heb als voormalig ambtenaar ook wel eens «SMARTe» dingen moeten opschrijven. Dan zou ik hiermee, met de mededeling dat wij een plan gaan maken, niet voorbij mijn baas zijn gekomen. En hoeveel ruimte laat deze tabel nog voor lokale prioriteiten? Gelet op de brief van de minister, moeten de regionale beleidsplannen immers deze landelijke prioriteiten invullen. Dat vind ik toch iets anders dan ruimte laten aan de regio’s.

Minister Opstelten: Voorzitter. Ik dank alle Kamerleden voor hun interventies, die ik zeer waardeer. Het is goed om elkaar scherp te houden. Daar is het onderwerp belangrijk genoeg voor. Wij zijn daar allemaal dag en nacht mee bezig. Ik dank de heer Van Raak voor zijn geluiden uit de samenleving, vanuit de politie. Ik ben daar niet kritisch over. Hij doet dat vaker en ik waardeer dat gewoon. Ik hoef de daaruit voortgekomen conclusies niet altijd te delen, maar ik moet wel kennis nemen van wat er leeft en dat vind ik belangrijk. Ik zit natuurlijk ook met betrekking tot de dierenpolitie, waar wij uitgebreid op terugkomen, niet stil en volg alle peilingen van alle weekbladen en kranten. Dat zal de komende dagen, misschien ook in het weekend, wel doorgaan. Het is altijd goed om je beleid getoetst te zien.

Mevrouw Berndsen had een punt van orde. Ik hecht daar veel belang aan en ik begrijp het punt ook heel goed. Als de brief laat komt, is dat vervelend, maar men moet mij ook begrijpen. Als ik stukken krijg en in het pinksterweekend lees, kan ik twee dingen doen. Ik kan die stukken even vasthouden omdat er een vergadering komt of ik kan besluiten om die stukken, als ik het daarmee eens ben, naar de Kamer te sturen. Ik heb mijn hele leven altijd voor de laatste richting gekozen. Dat hoort nu eenmaal bij openbaar bestuur. Als ik informatie heb, stuur ik die naar de Kamer. Het is dan aan de Kamer om te beoordelen of zij die stukken wil bespreken of niet. Dat is het punt. Er kan wel worden gezegd dat ik het zo zou kunnen sturen dat die informatie tijdig voor de vergadering komt, maar er was helemaal geen sturing over dit punt met betrekking tot deze vergadering. Ik hoop dat er begrip is voor deze werkwijze van mij. Het is niet zo dat er stukken komen omdat er een AO is; dat had er niets mee te maken. Ik heb even afgewogen dat dit zou kunnen betekenen dat de commissie dit vervelend vindt, maar het is misschien nog vervelender als men denkt dat ik drie dagen met een stuk zit te wachten en het stuk morgen verstuur omdat de vergadering er dan geen last van heeft. Het is een dynamiek in ons dualistisch proces. Daar houd ik ook zeer van, maar ik heb wel begrip voor de opmerking van mevrouw Berndsen. Dit is uiteindelijk echter ook de verantwoordelijkheid van de Kamer.

Ik kom nu bij de punten die eigenlijk overal centraal staan, de slagkracht en de landelijke prioriteiten. Ik kom daar specifieker op terug, natuurlijk gerelateerd aan de sterkte. We hebben er volgens mij al twintig keer over gediscussieerd. Sommige inbrengen zijn uitermate consistent. Dat vind ik ook wel aangenaam, want daardoor is ook mijn positie ten opzichte van die inbreng, bijvoorbeeld over de sterkte, geen verrassing. Ik ben daar ook glashelder over geweest. Nogmaals: wij redeneren vanuit die sterkte. Dit kabinet heeft 470 mln. beschikbaar gesteld voor vier jaar ten behoeve van de aanpak van de criminaliteit: 300 mln., oplopend naar 370 mln. voor de politie en 100 mln. voor het Openbaar Ministerie, de rechterlijke macht en andere instanties. Dit is ook structureel. Bij de begroting zal te zien zijn hoe dit wordt ingezet. Dat is gewoon het beeld. Ik ga de hele geschiedenis niet opnieuw langs, want ik ken de verhalen van de Kamerleden uit mijn hoofd en zij kennen mijn verhaal uit hun hoofd. Het gaat erom dat wij een afspraak hebben dat we bij de structurele operationele sterkte op basis van de door de Kamer vastgestelde en door mij gehanteerde definities uitkomen op 49 500 operationele dienders. Ik heb gegarandeerd dat dit betaalbaar is. Daar wil ik continu aan herinnerd worden en ik wil daar politiek ook op afgerekend worden, want ik vind dit een heel belangrijk punt. Het is voor het eerst dat door de minister heel hard wordt gestuurd op dit verhaal. Dat geeft ook een bepaalde rust in het politieveld, omdat men weet waar men aan toe is.

In antwoord op een vraag van mevrouw Kuiken: eventuele bezuinigingen gaan niet ten koste van de sterkte van de politie. Ik heb dit zowel in de Kamer als in een brief glashelder aangegeven. Dat was een opluchting voor de politie en de politiebonden. Binnen 24 uur, op de Vismarkt in Leiden, in de pauze van de Matthäus-Passion, heb ik dat bericht via het NOS Journaal naar buiten gebracht en dat gaf opluchting. Ik heb ook gezegd dat ik ergens anders geld moet vinden, maar dit gaat niet ten koste van de sterkte van de politie. Dat heb ik gezegd en daar sta ik voor. De Kamer hoort van mij. Ik weet wel wat mijn antwoord is. Toen ik sprak met het NOS Journaal, wist ik al wat mijn antwoord zal zijn, maar dat zal de Kamer zien op Prinsjesdag. Dat zijn de lijnen die wij hebben afgesproken.

Daarmee staat die sterkte er duidelijk. Ook het door mevrouw Peters en mevrouw Berndsen genoemde punt van de aspiranten is duidelijk aangegeven. Dat is gewoon een definitie. Dat is niets nieuws. Dit ligt vast en wordt vertaald. Ik voer het uit en ik ben verantwoordelijk. Het is geen vergaarbak van allerlei berichten, zoals vroeger. Ik stuur en daarmee is het klaar. Onafhankelijk onderzoek is zinloos en niet nodig. De Kamer krijgt dit gewoon en ik ben er in alle scherpte mee bezig. Toen ik aantrad, trof ik grote financiële tekorten aan, waarbij allerlei korpsen onder curatele waren. Door het optreden van het kabinet, in goed overleg met de Kamer, ook op het punt van de sterkteherverdeling, gaat die curatele overal weg. Men zit nu goed in de jas om het werk goed te kunnen doen. Dat wilde ik zeggen over de sterkte. Op specifieke opmerkingen kom ik later terug.

Over de prioriteiten heb ik een ongelooflijk positief verhaal. Eerst heb ik in een brief aan de Kamer de landelijke prioriteiten aangegeven. Wat is mijn positie daarin? Er is geen sprake van een minister die met een paar goede medewerkers allerlei dingen zit te verzinnen die wel goed vallen. Nee, de minister analyseert hoe het vroeger ging, wil natuurlijk consistentie betrachten, wil gewoon verbeteringen en scherpte aanbrengen en luistert daarvoor naar de korpsbeheerders, die al hun burgemeesters vertegenwoordigen, naar het OM en naar de politie. Vervolgens zegt de minister, als een soort laatste station: zijn wij het eens met waar wij nu mee komen en zijn dat de prioriteiten? Dit is dus een gezamenlijke actie. Dit zijn de prioriteiten die ik al eerder aan de Kamer heb meegedeeld en daar hebben wij in de Kamer al eerder over gesproken. Vervolgens neem ik de Kamer inderdaad mee bij de uitwerking; daar gaat mijn brief over. Daar komt natuurlijk een reactie op. Ik moet zeggen dat ik eigenlijk bijna uitsluitend positieve reacties, met een zeker enthousiasme, heb gekregen. Dit zijn de prioriteiten waarin men zich lokaal en regionaal herkent. Dat heb ik altijd gezegd: als je landelijke prioriteiten stelt en als men daar lokaal en regionaal anders over denkt, heb je het niet helemaal goed gedaan. Je moet immers daarop aansluiten. Zo is het in het verleden gegaan en zo gaat het nu ook. Ik krijg alle reacties binnen en die zijn eigenlijk enthousiast.

In de richting van mevrouw Hennis: ik ben altijd zeer gecharmeerd van het New York Police Department. Ik ben daar recent ook weer even geweest; dat is natuurlijk heel prettig. Er wordt daar afgerekend op de resultaten die je aangeeft. Dat is cijfermatig maar ook kwalitatief. Hier zit een kwalitatieve impuls in. Dat wil ik echt duidelijk zeggen, want dat is een trendbreuk met wat men gewend was. Dat is dus belangrijk.

Alle plannen worden nu verwerkt. De heer Çörüz heeft er volkomen gelijk in dat het heel belangrijk is waarop je heel concreet kan worden afgerekend. Dat zoek ik ook op, want ik wil in die verhouding met de Kamer verkeren. Ik wil staan voor een aantal dingen waarop de Kamer mij gaat afrekenen. Dat vind ik een prettige manier van werken. Ik wil daarbij ook gesteund zijn door het feit dat dit realistisch is, zodat de regionale colleges, de politiekorpsen in het huidige bestel, daar straks makkelijker «ja» op zeggen. Ik kom daar na de zomer mee. Ik denk dat die rapportage op Prinsjesdag in de begrotingsstukken wordt gepresenteerd. Dan weet de Kamer ook waar ik sta.

Een van die prioriteiten is natuurlijk de dierenpolitie. Ook daarover hebben wij heel vaak gesproken. Dat ga je telkens uitvoeren. Andere prioriteiten zijn natuurlijk de aanpak van de overvallen en de aanpak van de grote georganiseerde criminaliteit. Wij hebben echter ook de scherpe prioriteit van het afbreken van de bureaucratie waarmee wij te maken hebben en van het bekijken van de arbeidsvoorwaarden om die – als dat kan en natuurlijk in goed overleg met de bonden – flexibel te maken. Dat zijn de punten waar ik voor sta.

Ik ben zelf niet bevreesd voor de slagkracht. Integendeel, op basis van mijn contacten en mijn ervaringen als ik voor grote zalen met politiemensen spreek, weet ik dat er elan is: «We zijn iets aan het veranderen en wij voelen dat dit noodzakelijk is.» Dat is geen politiek verhaal. Zo zit ik hier helemaal niet in. Waarom gaan wij met de nationale politie aan de slag? Dat is niet een soort machtsgevecht tussen een aantal burgemeesters en een minister. Nee, het gaat om het verbeteren van de slagkracht van de politie. Mijn motivatie is om het voor de politie mogelijk te maken om haar werk beter te doen, om de agenten plezier te geven in hun werk en om hun gezag als diender op straat te vergroten. Dat is wat mij beweegt. Ik vind vragen altijd heel goed, maar ik herken mij totaal niet in het beeld dat de slagkracht afneemt. Dat is gewoon niet waar. Er is duidelijkheid; dat is belangrijk. Vroeger waren er ook prioriteiten. Er is een verschuiving van de prioriteiten. Op het lokale en het regionale niveau steunt men de prioriteiten. Dat is heel goed. Ik vind het ook goed dat een bondsvoorzitter zegt: als het gezag zegt dat dit moet gebeuren, volgen wij dat als politie. Dat las ik in een krant; ik neem aan dat hij goed geciteerd is. Dat vind ik een goede manier. Dat waren mijn algemene opmerkingen over de prioriteiten, waar ik straks misschien nog op terugkom.

Over de sterkte heb ik volgens mij de meeste vragen al beantwoord. Er is gevraagd of de cijfers tot op de komma kloppen. Er zijn natuurlijk altijd accountants bij de korpsen en straks bij de nationale politie. Zij gaan dit controleren; dat is logisch. Zij checken uiteraard ook de salarisadministratie. Er is geen reden voor extern onderzoek. Ik heb de Kamer ook al een- en andermaal aangegeven wat mijn visie op de niet-operationele sterkte is. Dat is geen politiek punt of correctheid. Ik sta er vierkant achter dat 25% van de overhead gaat verdwijnen. Dat staat ook in al onze stukken. Dat is niet alleen een bezuiniging. Het levert natuurlijk wel wat geld op. Dat is allemaal heel transparant geboekt, maar dit is ook noodzakelijk voor de slagkracht. Ik zal hier natuurlijk zeer zorgvuldig mee omgaan, in goed overleg met de bonden. Daar zullen de mensen zich ook geen zorgen over hoeven te maken, want in een belangrijk proces zoals dat van de nationale politie is het heel belangrijk dat dit goed en zorgvuldig gebeurt, in goed overleg met alle betrokkenen.

Gaat de werving van aspiranten nu centraal? «Bovenover» betekent gewoon dat de werving centraal plaatsvindt. Anders zou het van onderop gebeuren. De heer Çörüz is hiervan de initiator; die eer moet ik hem geven. Ik heb toen ook meteen gezegd dat de werving gewoon bij de NPA moet plaatsvinden. Ik wil één contact hebben; ik wil één mijnheer of één mevrouw bellen: «Ik wil dat; lukt dat je?» Dan kijken we elkaar aan en dan zie ik aan de ogen of datgene wat hij of zij zegt, klopt. Dat hebben wij dus met de Politie Academie. De cijfers kloppen dus; dit is geconcentreerd bij de NPA.

Het punt van de aspiranten heb ik al een paar keer toegelicht. Mevrouw Kuiken zei terecht dat wij het daarover hebben gehad. De definities zijn helder. Aspiranten tellen mee omdat zij daadwerkelijk een bijdrage leveren aan de operationele sterkte en omdat zij gewoon in ontwikkeling zijn. Het zijn de talenten van straks. Ik denk dat wij zo naar de politie moeten kijken. Hier en daar mag ik dat de Kamer ook wel vragen. Je kunt voortdurend je zorgen uiten, maar wees ook een beetje trots op de politie. In Intermediair stond een onderzoek: wat is de beste werkgever in Nederland? Daarbij stonden een heleboel bedrijven, maar wat is verreweg de beste werkgever bij de overheid? De politie, op nummer 6. Dat mag ook wel eens gezegd worden. Waar wil men het liefst werken? Bij de politie. Laten wij dat ook even verzilveren.

Mevrouw Berndsen sprak over de criteria voor verschuiving van de sterkte. We gaan naar een nationale politie; laat ik dat duidelijk zeggen. Ik heb de Kamer daarover een brief geschreven. Ik mag van de premier nooit voor mijn beurt spreken, maar ik zal het wetsvoorstel heel snel bij de Kamer indienen. Ik hoop dat de Kamer daarmee met enorm veel slagkracht aan het werk gaat; daarmee hanteer ik even het thema van vandaag, want dat is belangrijk. De uitgangspunten voor de sterkte bij de politie zijn volstrekt helder en staan in de maartcirculaire, die de Kamer heeft ontvangen. De korpsen hebben vier jaar de tijd om hun afspraken na te komen. Dat is in het huidige bestel. Als het eerder nationaal is, doe ik dat. Nee, daarna doet de korpschef dit.

Naast kwantiteit is ook een kwalitatieve instroom aan de orde. Ik noem bijvoorbeeld de nieuwe prioriteiten, zoals cyber crime. En in de richting van mevrouw Peters: precies op de met de Kamer afgesproken datum en precies uitgaande van de hier afgesproken voorwaarden heb ik het actieprogramma voor de aanpak van kinderporno naar de Kamer gestuurd. Daarbij is dus concreet aangegeven wat wij op welk moment gaan doen. De politie heeft daar helemaal op ingespeeld. Dat is dus ook een beetje sturing, maar dit is met instemming van de politie gedaan. Dit betekent dus: investeringen in personeel, namelijk in deskundigheid en opleiding. Dat doen wij op een aantal punten. Ik noem nu even dit voorbeeld, want dat is kwalitatief. Ik heb een Taskforce Instroom ingesteld. Die adviseert mij hierover.

Minister Opstelten: Ik hoop dat mevrouw Kuiken al mijn stukken heeft gelezen. Natuurlijk heeft zij dat gedaan; dat is een misplaatste opmerking. De prioriteiten inzake de aanpak van overvallen, de georganiseerde criminaliteit et cetera staan daarin, heel concreet, ook cijfermatig en in kwalitatieve punten. Wij zijn nu bezig met het invullen daarvan om dit zo concreet mogelijk te maken met degenen die het in het huidige bestel moeten doen. Ik kan er ook niets aan doen dat wij dit bestel nog hebben. Dit doen wij en daar rapporteer ik zo snel mogelijk over.

Het tweede punt is dat de monitor er komt. Verder heb ik gezegd dat wij dit land een stuk veiliger willen maken. Dat heb ik continu gezegd. Om die reden en om geen enkele andere reden zit ik op deze stoel, namelijk om dat voor elkaar te krijgen. Ik zal bij de komende rapportage in september ten aanzien van de landelijke prioriteiten – er is terecht op gehamerd dat daar rekening mee moet worden gehouden – precies aangeven waar ik sta en wat ik wil bereiken, zowel op het punt van de objectieve veiligheid als op het punt van de subjectieve veiligheid. Daarbij gaat het niet alleen om 2015, vlak voor de verkiezingen. Ik wil dit in jaartranches doen, zoals ik ook bij de aanpak van kinderporno heb gedaan. Ik wil op die manier werken met de Kamer, in een dualistisch spanningsveld. Dan kan de Kamer van jaar tot jaar tegen mij zeggen: je hebt gezegd dat je daar staat en we staan nu daar. De Kamer krijgt van mij dus heel concreet en heel precies die gegevens. Zo werk ik altijd. Ik ben op weg om dat te bereiken en ik neem de Kamer mee om dat te zien en transparant te volgen in het proces.

Minister Opstelten: Ik kom nu op het punt van de dierenpolitie. Ik zeg nadrukkelijk dat dit een van de prioriteiten is. Er is veel aandacht aan geschonken. Dank daarvoor, want dat verdiept het gesprek. Ik zal de vragen hierover graag beantwoorden. De brief over de dierenpolitie is volgens mij helder. Ik heb ook al in eerdere overleggen aangegeven dat het om niets meer en niets minder gaat dan om uitvoering van het regeerakkoord. Ik verschuil mij als minister trouwens niet achter dat regeerakkoord, want ik vind dit noodzakelijk. Dat betekent dat agenten in vier tranches van 125 worden opgeleid tot dierenpolitie. Daar zijn wij dit jaar mee begonnen. Elk begin is moeilijk, want dit is een verandering. Je merkt dus ook dat daar reacties op komen.

Ik begin met de vraag hoe de werving is gegaan. Daarover is gesproken door de heer Brinkman, de heer Van Raak en mevrouw Hennis. Het gaat erom dat het gewone politiemensen zijn die een korte, effectieve extra opleiding krijgen. Daar is goed naar gekeken en de opleiding is adequaat. We zijn inderdaad begonnen met hondengeleiders, maar op basis van vrijwilligheid. Er is niemand aangewezen die dit moest doen. Ja, ik heb mij er zelf bij de Raad van hoofdcommissarissen van vergewist dat het op die manier is gebeurd en dat is zo.

Minister Opstelten: Ik zeg het zoals ik het heb gehoord: de kern is dat dit gebeurt op basis van vrijwilligheid. Dat zijn er 48. Dat was om een snelle stap te kunnen maken en dat is gelukt. Iedereen die daar zit, doet dit met genoegen. De rest betreft vrijwillige aanmeldingen. Ik ben daar eigenlijk wel enthousiast en enigszins verbaasd over. Er is een groot enthousiasme. We hoeven niets te doen om enige aansporing te creëren om mensen hiervoor te interesseren. Er is gewoon enthousiasme om dit te gaan doen. Ik wil niet overdrijven, maar dat zijn de feiten en de mededelingen die ik krijg. Het gaat natuurlijk om mensen die een beetje affiniteit met het onderwerp hebben. Zij zijn dus gemotiveerd en dat is belangrijk. In de loop van dit jaar kunnen de eerste 125 aan de slag gaan, langs de lijnen van de brief.

Mevrouw Hennis gaf vijf punten aan. Op alle vijf die punten zeg ik «ja». Die horen hier natuurlijk bij; dat is vanzelfsprekend. Natuurlijk moet je met de nVWA, de LID en met anderen overeenstemming hebben. Dat overleg loopt heel goed. We zijn er nog niet, maar op het moment waarop wij starten met de eerste generatie van de dierenpolitie, zal ook het convenant er zijn. Je moet immers weten hoe het met 1-4-4 werkt, dat de opvang gegarandeerd is en dat er, niet alleen op papier, een goede samenwerking is. Ik vind niet alleen de handtekening belangrijk, maar spreek ook altijd even met de mensen. Er moet natuurlijk een informatiepunt zijn en de meldcodes moeten helder zijn. Zij zijn ook oren en ogen. In het hele dossier en ook in de publiciteit wordt niet belicht dat er, zoals mevrouw Hennis zei, natuurlijk een relatie is tussen dierenmisbruik en thema’s zoals huiselijk geweld. Dat komt niet naar voren, maar dat moet wel eens nadrukkelijker naar voren komen. Wij hebben heel zorgvuldig gekeken naar de zeven onderwerpen die ik in de brief heb aangegeven. Er is nu een portefeuillehouder bij het Openbaar Ministerie. Dat is dus echt een portefeuille. Ik moet zeggen dat ik op dit moment niet weet of de Raad voor de rechtspraak uit alle macht bezig is om zich op dit terrein te bekwamen. Ik zal mij daar verder op oriënteren, maar dat zijn in feite de punten.

Ik ben het dus niet met de heer Van Raak eens dat hiermee nu moet worden gestopt. Een belangrijke verschuiving in het debat is dat iedereen wel voor de dierenpolitie is. Alleen zeggen sommigen dat het iets extra’s moet zijn ten opzichte van de sterkte en dat het iets anders moet. Daarmee is het onderwerp aan het verschuiven, want er was eerst een duidelijke tegenstelling omdat sommigen liever geen dierenpolitie zouden hebben. Nu is het geluid: doe het wel maar doe het anders. Het kan zijn dat ik dit niet goed heb begrepen, maar dat hoor ik dan vanzelf. Ik mag het in ieder geval toch wel proberen, mevrouw de voorzitter?

Minister Opstelten: Dat is – uitgaande van de Rotterdamse AD-versie, met bijbehorende foto’s – gebeurd met gemeentelijk geld, op initiatief van de betrokken wethouder.

Op het punt van de drugs wil ik een paar forse klappen uitdelen. Na ontvangst van het inspectierapport heb ik op mijn manier gebulderd; ik zeg de heer Çörüz overigens toe dat ik opnieuw een inspectierapport zal laten maken om te checken of de afspraken worden nagekomen. Ik was razend. Ik kon mij niet voorstellen dat dit voor de zoveelste keer niet in orde was. Ik heb ook geen genoegen genomen met het verhaal «we gaan het beter doen». Ik wilde concrete acties hebben. Ik ben er echt persoonlijk bovenop gaan zitten. Ik vind het absoluut verwijtbaar voor de politieleiding dat zij dit zo heeft laten lopen. Het kan niet, het zal niet en het mag niet. Ik kan er niet veel meer van maken. Er is dus op een fluitje geblazen. Ik heb gezegd: ik wil nu dat duidelijk is wanneer dit in orde is en dat mensen zich daaraan verbinden. Ik schrijf dus niet alleen dat men iets heeft gezegd; men is daar ook aan gebonden en men is verantwoordelijk gesteld.

Ik denk dat ik daarmee alle antwoorden heb gegeven. Ik kan er veel specifieker mee omgaan, maar dat lijkt mij niet veel toevoegen.

Minister Opstelten: Ik heb wel een brief gestuurd over wat er nu gaat gebeuren. Daarin staat ook dat ik dit onaanvaardbaar vind. Dat ligt er allemaal, maar ik heb in dit verband geen disciplinaire maatregelen genomen. Er was, zoals ik al zei, geen duidelijk aanwijsbare probleemeigenaar. Alles wat nodig was om dit scherp voor elkaar wil krijgen, ontbrak. Ik ben daar nu zelf verantwoordelijk voor, omdat ik dit zeg. Ik moet ook centrale sturing aanbrengen om dit voor elkaar te krijgen. Ik heb iedereen wel geschreven dat dit onaanvaardbaar is en dat iedereen dat en dat op dat moment voor elkaar moet hebben, inclusief alle protocollen.

Nog even over de wietteelt, want ik schrok van dat bericht. Worden lampen en dergelijke van geruimde wietplantages door Domeinen verkocht en komen zij dan weer door een soort draaideur bij de crimineel terecht? Dat is in het verleden voorgekomen, maar dat is natuurlijk volstrekt onacceptabel. Het OM stuurt erop en zorgt ervoor dat dit niet meer gebeurt.

Minister Opstelten: Ik heb het scherpst mogelijke tandje erop gezet, want ik heb niet een brief geschreven met als strekking dat dit niet meer mag. Nee, we hebben nu geregeld hoe we na die acht jaar – daar was ik overigens niet bij – binnen de kortste keren, binnen een jaar, voor elkaar krijgen dat het nu gaat lopen. Dat heb ik afgesproken en aan de betrokken korpsbeheerders en korpschefs, onder anderen mijn eigen korpschef van de KLPD, is scherp aangegeven dat dit daar scherp in orde moet komen. Dat is luid en duidelijk, bulderend, door mij gezegd en het gaat ook gebeuren. Die positie hebben wij ingenomen.

Ik kom nog bij de vraag van de heer Brinkman over de arbeidsvoorwaarden. De bij het RAD-dossier betrokken korpschefs zullen betalen, natuurlijk uit eigen middelen; dat is duidelijk. De middelen komen wel bij de algemene middelen in de kas. Ik draai het dus even om. Daarmee is dat dossier afgesloten.

Hoe staat het met het nieuwe beloningskader voor de politietop? Dat is natuurlijk belangrijk. Het nieuwe arbeidsvoorwaardenbeleid van de politietop wordt transparanter en eenvoudig. Dat betekent een versobering ten opzichte van het huidige pakket. De uitkomsten van het RAD-onderzoek zitten daar ook in. Ik heb eerder al toegezegd dat ik de inzet als werkgever voor het overleg met de bonden naar de Kamer zal sturen. Die inzet heb ik gisteren met de korpsbeheerders bepaald. Die gaat nu dus naar de bonden. Ik zal mijn toezegging dus nog voor het zomerreces gestand kunnen doen.

Tot slot nog een paar vragen over de ICT met betrekking tot de financiële situatie. Vanaf 1 mei heb ik de vtsPN overgenomen. Ik heb dus een paar apen op mijn schouder. Ik heb met de korpsbeheerders en de Kamer afgesproken dat de Kamer zeer binnenkort een aantal rapporten krijgt: de evaluatie door de korpsbeheerders en de onafhankelijke contra-expertise van de departementale auditdienst. Vervolgens zal, volgens mij in de loop van volgende week, het Rekenkamerrapport komen. Ik wil de Kamer niet de ene dag met het ene rapport belasten en de andere dag met het andere rapport. Dit wordt dus direct na de presentatie van het Rekenkamerrapport naar de Kamer gezonden. Na het zomerreces zal ik exact aangeven – we zijn daar natuurlijk al hard mee bezig – hoe ik inhoud geef aan deze in ieder geval voor mij nieuwe taakstelling die ik met veel ambitie zal gaan uitvoeren. Dan moeten we bekijken waar dat toe leidt. Ik zal daarbij natuurlijk ook de bijbehorende financiële consequenties, met de door mij aangegeven randvoorwaarden, laten zien.

De heer Çörüz (CDA): Voorzitter. Ik dank de minister. Nederland gaat veiliger worden. Daar gaan wij op inzetten. Allerlei termen zoals «blauw op straat», «operationele sterkte» en nu weer «slagkracht» zeggen mij niets. Ik wil uiteindelijk van de minister hogere oplossingspercentages en minder plankzaken hebben. Dat wil ik in de zomer bij de begroting kunnen zien.

Wat de dierenpolitie betreft: het is heel goed dat er een serieuze evaluatie zal plaatsvinden. Als de coalitie en de gedoogpartner zeggen dat er weinig werk is, kunnen wij ook met elkaar besluiten dat het er minder kunnen zijn. Ik vind het goed om dat te onderstrepen.

Mevrouw Berndsen (D66): Voorzitter. Ik dank de minister voor de beantwoording, maar voor mij blijft volstrekt onhelder wat precies «een taakaccent» dan wel «een fulltime dierenpolitieagent» is. Daar komen wij waarschijnlijk niet uit. We zullen de evaluatie na een jaar afwachten. Ik wil ook de taakomschrijving van zo’n dierenagent wel eens zien.

De minister zegt dat cijfers iets anders zijn dan de slagkracht, omdat het bij de slagkracht om de prestaties gaat. Volgens mij gaat het bij de sterktecijfers om de operationele capaciteit, dus om slagkracht die nodig is om te presteren. Ik zie dit dus niet als twee gescheiden werelden.

Minister Opstelten: Voorzitter. Ja, ik kan heel kort zijn. Ik heb in de eerste termijn duidelijk gezegd waar ik sta met betrekking tot de dierenpolitie, de prioriteiten en de slagkracht. Dat gaan we doen. In september krijgt de Kamer de informatie over waar ik precies sta, wat wij gaan bereiken en waar de slagkracht van de politie toe moet leiden; dat zeg ik met name tegen de heer Çörüz, die daar zojuist ook weer naar vroeg.

Mevrouw Berndsen vroeg om precisie: wat doet de dierenpolitie, in welke omgeving en met welke resultaten? Die informatie komt natuurlijk in die stukken in oktober.

Tegen mevrouw Hennis zegt ik dat nationale politie natuurlijk een directe aansturing met zich meebrengt. Ik ben al een beetje bezig om hier en daar direct aan te sturen. Dat doe ik trouwens in overleg met het veld. Er is geen sprake van eigenzinnigheid. Dat is opereren op basis van je eigen gezag, zoals op het punt van de drugsopslag. De situatie op dat punt kan gewoon niet. Het zal anders moeten, terwijl dit natuurlijk ook een verantwoordelijkheid van anderen is. Zo gaan wij dus opereren. Wij gaan natuurlijk direct afrekenen. Het is net zoals in de politiek: als ik iets zeg en dat niet waarmaak, laat de Kamer dat weten. Dat doe ik ook bij de mensen over wie ik gezag en bevoegdheden heb.